Inge Teblick schreef op vrijdag, 8 oktober 2004, 16:31:

Begin het geloof ik wel te begrijpen, maar inderdaad, de uitvoering nu nog. Ik wil gewoon lekker gaan wandelen, samen genieten van de natuur, zij wat gras eten links en rechts en ik dan naar de vogeltjes luisteren (als die er zijn) of eekhoorntjes kijken of net wat.
Dat lukt vroeger niet omdat Isabella de tijd niet nam om mij te laten genieten van het bos (trekken/dribbelen) en nu niet omdat ik me continu zorgen loop te maken dat ze wat mankeert en ze mag niet meer zoveel grazen, want stel dat haar bevangenheid daarvan kwam (is niet zo, maar zit in mijn hoofd dit he).

Dus wat ik nu wil is inderdaad nu meer een "droom" geworden en niet meer datgene waar ik aan denk als ik haar uit de wei haal. Zoals ik al in een eerder bericht zei, ik denk nu meer aan Frans zijn woorden dat een paardje over diverse bodems moet lopen om gezonde hoeven te krijgen en daar ben ik nu mee bezig. Veel te veel met haar hoeven. Altijd maar weer die angst dat het weer fout zal gaan als ik nu bijv. haar weer niet goed genoeg over diverse bodems laat lopen. Dus niet meer met die fluitende vogeltjes bezig, maar met de keien in het pad.

Nou tot dusver is me wel wat duidelijk, althans mijn veranderde houding in mijn hoofd (dus niet hoe ik loop of haar vast heb waar een ander eerder aan dacht).

Nu even naar die parelli oefening. Ik sta met een slim paardje voor me dat helemaal geen zin heeft in rondjes lopen op de wei. Dat weet ik en ik geef haar groot gelijk eigenlijk (fout nr. 1 dus; zij weet dat ik het ook niets vindt). Maar ja, ik betaal voor mijn cursus, moet oefenen, heb een paardje, dus oefenen maar. Ik vergat alleen iets belangrijks. Ik weet nog niet goed zonder instructrice wat ik moet doen na 3 lessen. Dus ik begin al aarzelend in mijn hoofd (WAT ga ik nu precies doen?). Isabella voelt dit wel aan, en begint dus wel aan wat ik vraag (vrouwtje zal dit wel bedoelen), maar dan ineens wordt het vrouwtje onterecht boos. Wat een gewapper en gedoe daar naast me. En dus gaat ze in verzet; kom nou wat maak je me nou?! Jij wilt toch ook niet?! Komt nog eens bij dat ze bijv. een keertje struikelt, ik dan weer denk, oh shit en haar juist wil aanzwepen tot een drafje om te kijken of ze wel goed loopt. Dus weer die focus op haar lopen en Isabella die heeft er helemaal genoeg van en gooit de kont tegen de krib. En ik gefrustreerd dat ik niet kan oefenen en dat de cursus niet werkt enz.

Dan de weg op met de kar. Het ging lekker tot ik haar in draf wilde zetten. Zelfde verhaal. Ze doet het niet goed genoeg, ik aarzel al of ik haar moet aansporen of juist niet, want ze liep echt niet helemaal zuiver toen. Weer die aarzeling bij mij, dat voelt ze en ze stopt. Nou nee zegt Remco dan, doordraven en geeft haar een tik. Hoezo tegenstrijdig. Vrouwtje heeft de teugels in handen die aarzelt en ze krijgt toch een tik; dus verzet.

Als ik het zo opschrijf is het heel simpel (althans waar het mis gaat), maar nu nog hoe het wel goed kan komen. Is ook heel simpel om te zeggen; schei uit met je bezorgdheid, maar dat wil dus niet zo 1-2-3 lukken. Dan niets gaan doen wat ik zelf niet begrijp (oa parelli); dat is makkelijker.
Dan Remco op 1 lijn zetten qua omgang; dat is weer wat moeilijker, hij denkt nog in manegetermen. Rijdt ook zo op het paard, aansporen, niet willen is zweep erbij. Vindt dit hele paardnatuurlijke "gedoe" ook maar zweverig. Onzin dat een paard kan denken wat ik denk. Dus tja, even omscholen valt niet mee. Maar als Isabella ook zijn gedachten opvangt tijdens een rit?

Kijk ik overigens naar de huifbedpony's die door ieder van ons gereden worden (mennen), dan zijn ze bij mij standaard het sloomst, bij Jan lopen ze elkaar altijd te bijten, Frans zelf (eigenaar pony's) kan ze niet rustig laten lopen (wedstrijden). Het zijn toch dezelfde pony's. Per half uur zijn ze anders qua "karakter".

En alweer een lang verhaal. Als jullie het beu zijn dan roepen hoor !!

Groeten,
Ingrid