Piet schreef op vrijdag, 15 oktober 2004, 15:50:

Ja, je hebt gelijk natuurlijk, degenen die verder (durven) kijken dan hun neus lang is, vinden vanzelf hun weg richting PN e.d.

Soms hebben ze echter een klein duwtje in de rug nodig en die probeer ik ze dan te geven.

En dat werpt wel vruchten af heb ik gemerkt in mijn omgeving.

Gelukkig.

Er is nog hoop

Suz.

Hans Arendse schreef op vrijdag, 15 oktober 2004, 15:51:


Oo sterker nog, zonder ijzers mag je niet meedoen bij de IJslanders!!
Bitloos mag ook niet, tenzij er een medisch probleem is, zucht.
Ja organisaties zijn aan een verjongingskuurtje toe.

Groeten Esther

Piet schreef op vrijdag, 15 oktober 2004, 16:33:


Ik ben er nog altijd mee aan het knutselen, Piet. Zo makkelijk is het nu ook weer niet (nou ja, misschien voor anderen wel, maar ik zie nogal wat varianten dus...). Voorbeeld is de lengte van de neusriem (dat ik die veel breder maak dan Cook wist je dacht ik al). Die bepaalt nl. de plek waar die geleideringen komen. Als dat lager is, zal er minder druk bovenop de neus terecht komen... zo'n ding moet dus eigenlijk voor ieder paard individueel op maat zijn. De ringen zelf heb ik al veel groter uitgezocht, en zwaarder - dat verhoogt de stabiliteit. Voorlopig laatste probleempje: eigenlijk moeten de bakstukjes flexibel maar toch stijf zijn om op lengte te blijven (dus niet kunnen opstropen); heb jij daar mischien een ideetje over?
En dan kan ik wel van alles willen, maar moet de materiaaltjes ook nog zien te vinden en dat houdt het meest op.

Groeten, Egon

Piet schreef op vrijdag, 15 oktober 2004, 16:33:

Oh Gelukkig!!