Dit bericht kwam ik tegen op Cavaletti Paardenforum:

Een gewaarschuwde man/vrouw is twee waard:
Artikel uit de krant 'Het Belang Van Limburg':

Rapportage: ‘Het Belang Van Limburg’, vrijdag 5 november 2004-11-05

“Dodelijke paardenziekte duikt ook in Limburg op”

Raadselachtige spieraandoening slaat enkel toe bij weidepaarden.

Peer: Voor het eerst duikt ook in Limburg, in Peer, een mysterieuze en dodelijke paardenziekte op. In het jargon bekend als de ‘atypische myopathie’, een niet-besmettelijke spierziekte die alleen toeslaat bij paarden die in een wei staan. De wetenschap staat voor een raadsel. De Lummense paardenchirug Tome Mariën heeft de afgelopen twee weken drie gevallen uit Peer en een uit het Nederlands-Limburgse Meerssen behandeld. Een paard kon hij redden.
De symptomen zijn vreemd. Een ogenschijnlijk kerngezond paard kan binnen 24 uur plots sterven. Met een constante: het gaat altijd over paarden die dag en nacht in een wei staan. In het overgrote deel van de door de veterinaire wetenschap beschreven gevallen slaat de ‘spieraandoening bij grazende paarden’ toe in de late herfst. Al zijn er ook enkele gevallen in de lente bekend. Symptomen van de atypische myopathie: de paarden worden suf en stijf en zakken na enkele uren door de benen. Alles wijst in de richting van een algemene en acute spieraandoening.

35 recente gevallen

Op het Vlaamse kabinet van landbouw, een van de bevoegdheden van minister-president Leterme, is men alsnog niet op de hoogte dat de ziekte nu ook in Vlaanderen opduikt. Dierenarts Marie-Therese Picavet uit Moerbeke-Waas, gespecialiseerd in paarden, weet wel waarover het gaat: “Vorig jaar hadden we hier zo een geval. En op de faculteit diergeneeskunde in Gent hebben ze dit jaar een of twee gevallen gehad. Ik heb net een mail ontvangen van de faculteit in Luik, waar ze alle informatie rond de ziekte verzamelen. 35 gevallen zijn er bekend de jongste 14 dagen. 15 in België, 17 in Noord Frankrijk en 3 in Duitsland. De mortaliteit van de ziekte ligt met 89% erg hoog. Deze vorm van myopathie is bijzonder verwoestend voor spiercellen. Dus ook voor die van de ademhalingsspieren, waardoor de paarden uiteindelijk stikken. De oorzaak is moeilijk te bepalen. Het eerste beschreven geval dateert al uit de jaren veertig, in Engeland. En nog heeft de wetenschap geen sluitende verklaring. We willen geen paniek zaaien bij de eigenaars, maar voorzichtigheid is toch geboden. Paarden binnen houden, indien mogelijk, lijkt me een goeie raad. Zeker als je paard buiten staat in een regio waar de ziekte al eerder is opgedoken. En sowieso check je altijd best een paard, dat buiten staat, ’s morgens en ’s avonds.”
Op de Luikse universiteit is veterinair wetenschappen Dominique Votion sinds maart 2003 door de Waalse regering belast om de oorzaak te vinden van de paardenziekte. “Tot 2003 kwamen de gevallen bezuiden de lijn Samber-Maas. Maar dit jaar zijn ons ook al gevallen gesignaleerd uit Lasne en Rixentsart in Waals-Brabant en in het Antwerpse Wuustwezel. En nu dus ook drie gevallen in Peer. We hebben het niet over een epidemie, maar ik zou mensen met een paard in een wei toch aanraden voorzichtig te zijn. Je kan je paard bijvoorbeeld ook extra kwaliteitsvoeding geven.”

Schimmels

“De ziekte rukt in elk geval op”, stelt Votion vast. “Een ding weten we zeker: de paarden voeden zich bijna uitsluitend met wat ze vinden in de wei. De oorzaken? Voorlopig blijft het bij hypotheses. Een plantenschimmel, giftige paddestoelen of een verwoestende grondbacterie … Vreemd is ook dat de ziekte vroeger opdook in bijzondere klimatologische omstandigheden: na een plotse temperatuurdaling of na een storm. De recente gevallen, na 15 oktober, hebben die klimatologische omstandigheden niet.”

“Nog eens, we willen geen paniek zaaien, maar de ziekte zorgt toch voor veel stress bij paardeneigenaars. De behandelende veeartsen raden we ook aan altijd een autopsie te laten verrichten en de gevallen aan ons of aan de Gentse faculteit van diergeneeskunde te rapporteren.”
_________________
Warmbloed Palomino's
Royal Belgian Palomino Asbl

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 9 november 2004, 22:47:


Geen wetenschappelijke info heb ik voor je, maar wel praktijkervaring. Kijk maar eens waar jonge paarden van een jaar al in de wei toe in staat zijn. Zonder enige training zijn ze in staat om zomaar even 10 min of langer te scheuren in de wei. Naast de genoemde anderhalfjarige draver train ik op dit moment een 2jarige. Die trekt bijna elke dag 12 km een uitrijkar van 125 kg, en dat doet heel gemakkelijk ook door diep zand en heuvels op. Moet je natuurlijk wel rustig opbouwen.
Ik ben met je eens dat er heel veel dravers m et 4, 5 jaar al aan het einde van hun carriere zijn. Maar dat komt door de druk die eigenaren er achter zetten om hun aankoop zo snel mogelijk return on investment te laten geven. En de training kost ook nog eens €650,= gemiddeld per maand.
Dan wordt er wel eens wat geforceerd. Daarnaast vermoed ik dat heel veel dravers problemen in de voeten hebben door het gebruik van hoefijzers.
Ik doe het voor hobby. Mijn paarden doen aan wedstrijden mee tot een jaar of 7 gemiddeld. En gaan dan gezond weg voor de fokkerij of recreatie.
Een uitrijsulky van ijzer weegt denk ik 60 kg, deels hout wat licher ca 50 kg.
Je kunt ze gebruikt kopen voor 100 tot 200 euro. Nieuw zou ik er een kopen met onafhankelijk geveerde wielen als je onregelmatig terrein gaat rijden. Voor een vlakke baan is dat niet nodig.
Groet
Hans

Denk dat bit of halster in weze niet zoveel uitmaakt... Het is meer het mentale aspect bij zowel paard als ruiter die bepaald of ie bij je blijft of niet.
Zo was ik laatst met iemand anders gaan rijden. Hij heeft een jong paard, we waren aan het draven op weg naar huis en dan kan mijn fjord opeens wel erg hard. Maargoed draf is draf, dus hij haalde alles uit de kast om maar zo hard mogelijk te gaan (in draf) Toen de merrie begon te galoperen omdat ze het niet bij kon houden bleef hij toch in draf. Vroeger was ie er dan geheid vandoor gegaan. Ook onder het mom...maar mij haal je niet in. Nu liet ie zich passeren en bleef in draf. Denk dat dat veel te maken heeft met respect en vertrouwen in mij, zodat ie niet meteen het eerste en beste instinct najaagd.
Helaas gaat het niet altijd zo, maar door grondwerk en veel oefenen op ORS (ook buiten) voel ik me erg veilig met mijn touwhalster. Eigenlijk hetzelfde gevoel als Frans heeft, dat je je veiliger voelt als je paard een touwhalster om heeft ipv dat ie een bit in zijn mond heeft.
Als je er eenmaal overheen bent dat je bit geen rem of stuur is dan gaat er een wereld voor je open

Groetjes Maaike

janet weggemans schreef op dinsdag, 9 november 2004, 23:01:





Zet de feiten op een rijtje:
1) Met een constante: het gaat altijd over paarden die dag en nacht in een wei staan.
2) ze raden je aan extra kwaliteitsvoeding te geven
3) en je paard binnen te zetten
4) het is niet besmettelijk

Maar als je naar mogelijke oorzaken kijkt, kan je paard het net zo goed oplopen tijdens 1 uurtje in de wei....

Oftewel, een modern broodje aap verhaal om mensen hun paard toch maar op stal te laten zetten?

Frans Veldman schreef op dinsdag, 9 november 2004, 22:53:


Ik denk dat je die GPS even moet laten ijken. Als ie 60 Km per uur kan lopen in draf dan was ie niet te koop geweest. De allerbeste paarden komen met een lichte sulky direct na de start in de buurt van de 56/58 km per uur en ik denk dat jij er op zat?
Als zijn naam met een K begint dan moet hij nu 11 jaar zijn. Klopt dat?Als het met een C begint is ie 19.
Ik zal morgen eens in de boeken naar hem zoeken. De naam komt me onbekend voor, maar dat zegt niet alles.
Groet
Hans

Hoi,
Niet om Trudy te pesten hoor , maar vond net nog een stukje in het boek "aangespannen paard" over bitten. Lees hieronder wat ze in dit boek schrijven.

Het aantal soorten bitten is buitengewoon groot. Maar nog vele keren groter is het aantal paarden dat hierdoor onnodig pijn heeft geleden en daarmee de meest afschuwelijke verwondingen in de mond en dan nog hoofdzakelijk de onderkaak, heeft opgelopen.
Dat de lagen van de onderkaak (dat deel waar zich geen tanden of kiezen bevinden) zeer gevoelig zijn door het feit, dat deze ter plaatse slechts bestaat uit slijmvlies over beenvlies, is nog steeds niet tot een aantal zogenaamde paardenliefhebbers doorgedrongen. Vele keren per jaar moet ik (de schrijver van dat boek dus) dit helaas constateren. Een paard wordt dan om de een of andere reden bestraft door het een paar flinke rukken in de mond te geven. Dat het arme dier op dat moment hetzelfde voelt als wanneer men u tegen het scheenbeen zou schoppen, wordt helaas maar al te weinig beseft.

Door de hevige pijnen, welke een paard in de mond kan hebben, kunnen zich allerlei strubbelingen gaan voordoen, waarvan men de oorzaak niet in de mond zal gaan zoeken. Toch is het belangrijk om wat zich ook voordoet allereerst de mond te onderzoeken. een rode plek op een der of beide lagen zal u dan veelal laten zien, dat het kwaad reeds is geschied.
Op zijn minst is het beenweefsel beschadigd, maar wat helaas maar al te vaak voorkomt, er kan ook een splinter van het kaakbeen zijn afgebroken.

Alles het gevolg van een onoordeelkundig gebruik van het bit.

Groeten,
Ingrid

Daar is het dus een DIScussieforum voor...IK blijf er bij GEEN HETE HANGIJZERS voor de dieren... EN als ze gaan schuren en krabben?????Kijk wat JIJZELF niet goed doet....Misschien wil ze wel toestemming van jou om gedekt te worden??(door dat hengstje)je weet maar nooit he