Els Kleverlaan schreef op vrijdag 17 april 2009, 8:51:
.
> . Als een paard 1
> been veel meer belast dan het andere, zou het dan daardoor ook
> niet aan 1 been bevangen kunnen raken?
>
> Maar grote vraag blijft. Wanneer spreek je van
>
hoefbevangenheid. Is dat als de hele boel ontstoken is en het
> hoefbeen los is van de hoefwand, of is dat ook in het hele
> prille beginstadium al zo. .
Op die eerste vraag kan ik zeker bevestigend antwoorden. Guetty werd bevangen eerst in één voorvoet, toen in de achtervoeten, alleen omdat ze vreselijk liep te hinkelen door een abces wat niet doorbrak.Mijn fout natuurlijk, véél te lang aangekeken, de natuur haar ding willen laten doen. De poot van 't abces is toen opengeseden maar is prachtig hersteld, terwijl je aan de andere voeten duidelijk kunt zien dat ze een klap hebben gehad. Ze heeft nergens last van, galoppeert nog steeds iedereen (behalve Yana) voorbij maar toch..
Ik denk dat de engelsen goed zitten met hun 2 benamingen nl "laminitis" en "founder" Het eerste is al vaak genoeg om een paard te laten kreupelen, zonder dat er al echt sprake is van het loslaten vd hoefwand. Grijp je bijtijds in, kan het dier opknappen en dan zie je alleen 4 of 5 maanden later, beneden bij de zool, dat de witte lijn fiks verbreed is.