eddy DRUPPEL schreef op maandag 24 augustus 2009, 12:33:



Het zij je gegund!!!
Koppie leeg , Eddy , maar niet laten hangen!
Geniet ervan.

Gr Esther

Piet schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 17:24:


Ik weet niet op welke lijst jij zit maar ARF is tegenwoordig een vloedgolf...?
Blijkbaar is er een zin uit mijn post gevallen bij het herschikken, nl. dat er een verschil is tussen hoe het aan derden wordt uitgelegd en hoe erover wordt gediscussieerd onderling. En blijkbaar ook terecht; als ik zeg dat ik P+ gebruik dan word jij daar helemaal defensief van en anderen helemaal blij .



Helemààl geen onzin. Soms MOET een paard. Simpel.
Een paard dat niet ten allen tijde voorwaarts gaat kan een even groot gevaar voor iedereen zijn als een paard dat over je heen loopt, ook/vooral als je erop zit.


Daar ben ik mee eens. Maar - soms moet je een "window of opportunity" creëren. Een hysterisch paard kan je niets leren; een paard dat zich heeft afgesloten voor al wat erbuiten gebeurt eveneens. Ik denk dat het soms eerlijker is om 1 keer zeer zwart-wit "zoveel als nodig" te gebruiken dan 6 maanden in een grijs gebied te blijven hangen.


Uiteraard! Maar als je goed bent in wat je doet, en het werkt tussen jou en je paard, dan ben ik de laatste om te roepen dat het helemaal ànders moet. Daar is het paard maar slachtoffer van, en clickertraining ziet er dan wel eenvoudig uit, maar dat is het niet, want sommige dingen gaan nogal in tegen onze basisinstincten als defensieve mens. Béter kan het altijd, maar je moet mensen wél hun leertempo gunnen.


Dat komt omdat jij bij P+ vooral denkt aan Parelli-fases bij het trainen. The teacher comes out when the pupil is ready. Het is niet omdat jij het toen niet gehoord hebt, dat ik het toen niet heb gezegd (bvb boek pag. 68-71).
Het moeilijkste aan les geven is wat je weglaat, waar je begint.
Ik merk het ook altijd bij clinics en lessen - aan de zijkant vragen toeschouwers altijd "waarom zeg je niet dat...? Als hij/zij dit of dat zou doen, zou het dan niet beter...?" Tussen aan de zijkant staan en zeggen hoe het moet is een groot verschil met bij het paard staan en het doén (dat werkt naar twee kanten btw: je kan wel iets met je hérsens weten, maar daarom nog niet met je lijf, en vice versa).
Vandaar ook de grote verwarring hier op de lijst: mensen leren in verschillende tempo's, en sommige discussies komen voor sommige mensen te vroeg.


Het antwoord is een simpele boutade die ik vààk gebruik, en ontelbare keren heb uitgelegd: "twee keer per jaar".

Realist schreef op maandag 24 augustus 2009, 10:50:



Euh ,vergeet het maar,mischien dat de paardenconcentratie op wedstijden véél hoger ligt maar in aantallen winnen de recreanten ruimschoots hoor .Samen met NH is het buiten wandelen en samen op vakantie gaan met de paarden enorm in de lift (niet dat ik dat zo een goede zaak vind ) .Ik ben volledig akkoord dat je van jongs af aan véél volk op concours tegenkomt maar de die hards /de blijvers is gewoon een vaste kern

Realist schreef op maandag 24 augustus 2009, 12:24:


Wie gaf er ook alweer geen antwoorden

Piet schreef op maandag 24 augustus 2009, 12:58:


Ach waar je mee omgaat wordt je mee gesmet...
Kijk ik ben geen DA of hoefsmid of iets anders behalve mezelf dan.
Als er dan toch mensen blijven hangen dat hoefbevangenheid alleen komt van het eten en alleen het loslaten van de lamellen het probleem is dan vind ik het toch echt ff tijd om je daar verder in te verdiepen.
Net zoals ik altijd naar de hoeven van de paarden van een goede vriendin keek daar zij natuurlijk bekapte (ja in verleden tijd want ook zij heeft na 4 jaar zweten ontdekt dat een hoefsmid het makkelijker afgaat en de paarden zonder problemen aan het lopen houd).

Michiel schreef op vrijdag 21 augustus 2009, 16:42:


Van dit voorbeeld schrik ik toch heel erg...


Mwoa, laat maar

groeten

Waarom zitten wij ons te verdedigen op ons eigen [mag ik wel even zo zeggen he , Frans en Iloon] forum?

Realist , jij wilt graag sporten met je paarden , en daarbij houdt je je niet aan de grenzen van de mogelijkheden van je paard.punt.

Laat ons in onze waarde , dat zijn diegene die er bewust voor kiezen om binnen de grenzen van het kunnen van het paard blijven , zonder toeters of bellen , oke hoefschoenen daargelaten.
Is dat nou zo moeilijk om te begrijpen?
Wij trekken een grens , en in onze ogen ga jij daar overheen.
Laat ons onze paarden nou lekker gewoon doodknuffelen , recreatief berijden , of zelfs sporten tot op het niveau dat we die toeters en bellen niet nodig hebben , en laat ons gewoon denken dat we hier goed aan doen.
Dan is iedereen toch tevreden...

Je valt binnen in een cluppie mensen die nou eenmaal op een andere manier omgaan met hun paarden. Die mensen hebben ook behoefte om met mensen te praten en te schrijven die er net zo over denken.
Laat ze!!!!

Wil je echt begrijpen waarom?
Vraag dan!!!

En wat betreft bereikbaarheid , direct contact met mensen van dit forum , ik denk dat er veel mogelijk is , en al veel over en weer gereisd wordt.

Ik wil best een keer bij je langskomen , om samen met jou te bekijken wat de mogelijkheden van jouw hoefbevangen merrie zijn.
Daarover samen hier een topic starten , en dan bekijken wat wel en wat niet haalbaar is.
Begrijp dan wel dat er geschreven kan gaan worden , dat er niet het onderste uit de kan gehaald wordt , en dat dat wel eens een reden zou kunnen zijn van het niet slagen van NB alleen bij jouw paard [bv voldoen aan de ondergrond , trainingsuren , ed , je moet dat willen , er voor over hebben]
Ik wil dit best wel doen , en besef dat ik me nu kwetsbaar opstel.[Zo sterk sta ik nou ook weer niet in mijn schoenen!]

Gr Esther