Bedankt voor de links Egon, zal er morgen naar kijken.

Ik zal zaterdag ook even foto's maken van het natuurgebied; van het gras dus.

Misschien dat ik het verkeerd onthouden heb, ik dacht echt dat hij immuunstelsel zei, maar misschien heeft hij stofwisselingsstelsel gezegd?
Naar mijn weten laat Jaime Jackson zijn paarden maar een klein gedeelte van de dag vers gras eten, voor de rest hooi. Hierboven heb ik een stukje neergezet waarin stond dat (als ik het goed begrepen heb, was niet heel duidelijk namelijk) goed hooi veel langzamer verteerd wordt dan gras, waardoor enzymen langer de tijd hebben om de suikers die erin zitten te verwerken.
Die pony's die bij mijn paard staan zijn ook wel echt te dik, dus dat zou er zeker mee te maken kunnen hebben.
Zijn er mensen hier in NL die hun paarden in de zomer op 24/7 op veel gras hebben staan waarbij het goed gaat?
Wat zouden jullie doen in mijn geval? Kijken of het goed gaat en een optie achter de hand houden waar hij heen kan als het niet goed gaat? Maar heb dus niet de mogelijkheid om hem van het gras af te halen als de fructaan-index hoog is.
Merk ik het snel genoeg als het niet goed gaat? Aan die andere pony's merk ik bijv. totaal niet dat ze pijn hebben, dat maakt het zo lastig.
Aan de andere kant denk ik dat het misschien wel goed zou zijn om te proberen hoe het gaat, aangezien ik anders zeker weet dat hij achteruit gaat met zijn artrose, en daar heeft hij erge last van als hij veel stilstaat.

In mei heb ik een Fjordenpaardje gekocht van bijna 4 jaar oud. Ze was zelden met mensen in aanraking geweest en ontzettend bang. Er was haar niets geleerd, nog niet eens haltermak en vaststaan aan een haltertouw.
Het enige wat ze met haar deden was 2 X per jaar in een soort chute jagen om haar manen te scheren.
Ze had nog nooit een hoefsmid gezien.

Nu zijn we 7 maanden verder en ik heb haar alles geleerd. Ik heb haar een week apart gehouden van mijn andere paarden. Ze kon ze wel zien en horen maar verder stond ze in de buitenbak. (met gras)
Ze kreeg gelijk een wormenkuur , toen ze nog in de trailer stond. Maar goed ook want ze zat onder.
Ze was zo bang in het begin dat ze alleen maar wilde vluchten.
Langzaam aan heb ik haar vertrouwen kunnen winnen en op mijn website kun je lezen hoe ik te werk ben gegaan. (www.saskiadockrill.com) Misschien dat je daar wat tips vanaf kan halen.

Nu ben ik haar aan het inrijden. Ze vertrouwt me volkomen en is een ontzettend lief paardje. Ook is ze eindelijk door een hoefsmid bekapt.Het duurde maanden van trainen voordat ze vrijwillig haar hoef optilde , maar gelukt met heel veel geduld en heeeele kleine stapjes.
Succes met je paard!Het lukt je vast wel om het vertrouwen te winnen.

Maar de verschillen tussen met en zonder ijzers zullen hoe dan ook zichtbaar zijn. Beiden stilstaand zal een ongeveer even koud beeld kunnen geven. Beide veel bewegen zal afhankelijk van de ondergrond bij een onbeslagen paard sneller een warmer beeld geven.
En dan natuurlijk gemiddeld genomen, er zijn altijd uitzonderingen.

Daarnaast zit de gemiddelde leek te kwijlen bij Anky. Ik moet elke keer op mijn werk, bij de familie enz weer aanhoren hoe mooi het wel niet was, Anky haar kur op muziek. Hoe harmonieus en prachtig. Tranen in hun ogen krijgen ze ervan. Ja ik ook, maar dan anders...
Ik reageer standaard dat ik het pas harmonieus en prachtig vind als ze het zonder die hele ijzerwinkel kan en het dier ook een paardwaardig bestaan mag leven. Dan krijg je scheve gezichten en lopen ze snel weg.

Nee hoor, de groep die doorheeft wat er nou werkelijk gebeurd is veels te klein. En als mensen rechten al niet tellen, waarom paardenrechten dan wel?

Groetjes Karin

eddy DRUPPEL schreef op woensdag 25 november 2009, 20:19:


super!

Michiel schreef op dinsdag 24 november 2009, 23:02:


Weet je wat het is..... ze wordt op het moment al onzien in haar gedrag maar ze gaat steeds meer over ons heen lopen en daar ben ik eigenlijk een beetje klaar mee!!
Dinsdag hebben we met heel veel geduld en een los touw de hele middag staan wachten tot mevr. de trailer in wilde en woensdag avond hebben we iets meer druk op de ketel gezet en stond ze er dan eindelijk na 20 minuten in. Eenmaal in de trailer, had ze zoiets van jaaa daaag het koste zoveel moeite erin te komen ik ga er nu niet meer uit. Maar na wat aandringen is ze rustig mee gelopen. Heb haar daarna gelijk op stal gezet en met rust gelaten. Ben heel benieuwd hoe het vanavond gaat.

Lettfeti schreef op woensdag 25 november 2009, 20:07:


Lijkt mij sterk, maar onmogelijk is het niet.

Mijn haflinger staat al een paar jaar voor de wagen, waarvan ongeveer het laatste jaar bitloos. Het gaat erg goed, hij vindt het volgens mij wel leuk.
Sinds kort zit ik met een probleem.

Hij hapt naar zijn borsttuig en gaat dribbelen. Laatst kwam hij bijna omhoog. Als we dan stoppen is het over. Onder het borsttuig kriebelen vind hij dan heerlijk. We dachten aan jeuk; op beestjes en bultjes gecontroleerd, maar niks gevonden. Ingesprayd met 'anti-beestjes-spul'; het hielp niet.

Nu dacht ik dat het tuig hem misschien irriteert (hoewel ik er niks op kan vinden wat dat kan veroorzaken, misschien dan de stiksels?) en een onderlegger misschien helpt..

Herkent iemand dit probleem?
Soms zou het makkelijk zijn als je paard het gewoon zelf kon zeggen..

Noortje schreef op donderdag 26 november 2009, 9:59:


Zou het ook toevallig aangeleerd gedrag kunnen zijn, wat belonend is?

Groet, Michiel

Noortje schreef op donderdag 26 november 2009, 9:59:


Het wil wel eens helpen als je het tuig wat hoger of wat lager bevestigt. Ik ken een friese merrie die steigerde op de druk van het borsttuig. Blijkbaar was de druk op die plek onaangenaam. Toen dit wat hoger werd bevestigd, was het over.

Noortje schreef op donderdag 26 november 2009, 9:59:


Misschien een keer een osteopaat laten komen? Kan zijn dat druk op die plek (tuig spant aan wanneer hij loopt en de wagen trekt) pijnlijk is. Osteopaat kan precies voelen wat waar mis zit. En is er niks mis, dan heeft ie inderdaad een leuk spelletje bedacht. Ik zou eerst uitsluiten dat er iets anders aan de hand is....
Succes!
Simone

Sky schreef op donderdag 26 november 2009, 8:49:


Het is zeer onwaarschijnlijk.
Alles draait om overleven, en gaat dus om het vinden naar het meest gunstige compromis. Bij mensen in natuurlijke omstandigheden is er inderdaad een taakverdeling tussen mannen en vrouwen, waarbij het door de aard van de bezigheden van mannen voordelen biedt om je snel uit de voeten te kunnen maken. Dus weinig vet op ledematen (maar eerder op de buik wat de snelheid minder beperkt) en een hogere rustverbranding (waardoor je beter kunt reageren op plotselinge voorvallen die actie behoeven, maar wat wel je uiteindelijke levensduur verkort). Al die "voordelen" die mannen hebben houden tegelijkertijd ook weer nadelen in, maar voor het leven in natuurlijke omstandigheden zouden de verschillen tussen mannen en vrouwen voor elk het meest gunstige compromis zijn.

Bij paarden is er niet zo'n onderlinge taakverdeling, dus ook weinig reden voor een andere warmtehuishouding.

Wat paarden en mensen wel delen is dat de mannelijke exemplaren meer risico's nemen. Want voor beide soorten geldt dat mannelijke exemplaren misbaarder zijn dan de vrouwelijke exemplaren. Een paar mannen minder heeft geen noemenswaardige invloed op het aantal nakomelingen, maar een paar vrouwen wel. Dus zijn de mannelijke exemplaren de eersten die potentieel gevaarlijke situaties gaan onderzoeken, de grenzen gaan verkennen wat mogelijk is, etc.

De meeste mensen zijn niet in de gelegenheid om te zien hoe een groep met hengsten en merries reageert op potentieel gevaar, maar ik kan uit eigen observatie bevestigen dat het altijd de hengsten zijn die iets wat de weide binnenkomt gaan onderzoeken, terwijl de merries op veilige afstand blijven. Gaat het mis, dan is er alleen maar een hengst minder, maar daarvan zijn er normaal gesproken toch al veel te veel... 50% van wat er wordt geboren is hengst, terwijl 10% voor de voortplanting ook wel genoeg zou zijn.

Frans

"If your only tool is a hammer, you tend to see every problem as a nail."

Vandaag een week geleden dat DA geweest is.
De antibioticaspuiten zijn op en ik weet niet of ze geholpen hebben.
Op een bepaald moment dacht ik dat ik echt verbetering zag, de bol was duidelijk al voor de helft verminderd, maar gisteren was hij weer groter...

Ik heb vorige week ook te horen gekregen dat ze de bol al drie jaar heeft, en dat die steeds vergroot, weer verkleint, vergroot, verkleint,...
Wss geen droes dan?!
Zou het geen vetbol kunnen zijn? Kan een lymfeklier zo groot zwellen?

Pff, ik weet het niet hoor.
Wat doe ik? DA nog eens laten komen?

Jolien Vermassen schreef op donderdag 26 november 2009, 11:52:


Gewoon lekker NIKS doen en genieten van Maia. Ze heeft het altijd al blijkbaar, ze ze vertoont geen ziekteverschijnselen. Dus laat het voor wat het is ga gewoon op zoek naar meer info maar ga niet treuren want het is niet waarschijnlijk dat het een acuut ernstig iets is kennelijk.