Maria Delavega schreef op donderdag 28 januari 2010, 15:05:


dat is de eerste sorraiahengst die naar usa vertrokken is,
zou ingezet worden om sorraiamustangs te versterken
maar plots vond de eigenaresse dat maar niks mee,
ze doet er nepspaanse dingetjes mee, is ook zijn staart kwijt
denk een ongevalletje
de tweede sorraia hengst naar amerika staat in Canada (grote meren)
die heeft het meer naar zijn zin, Altamiro
er is een blogspot over hem en zijn merries,
daar kunnen wij alleen over dromen....
zoveel plaats en écht wel een natuurlijk leven

Karen Koomans schreef op donderdag 28 januari 2010, 15:11:


ah wijfje, een aan zekerheid grenzende veronderstelling,
de meeste van die bakbeesten komen amper buiten
ik zou er in ieder geval niet mee gaan fokken
en bovenop nog mortelvét

Maria Delavega schreef op donderdag 28 januari 2010, 14:56:


Heeft niet iedereen zo zijn eigen fantasie, zijn eigen dromen en onwerkelijkheid waarin hij zou willen verdwijnen. Wil je de realiteit dag na dag in de ogen kunnen kijken, kan je haast niet anders. Mijn mening.
Ik heb ook zo van die zweverige doelen hoor, mijn hele leven lang al. En met Cirkels van water en vuur is er al een heel klein stukje van uitgekomen ... en dan ga je weer dromen van meer ... en stillaan geraak je verder ... en verder ... Mooi om te lezen dat er nog mensen zijn die onder hun huid toch nog dromen van misschien wel een ander leven en een andere persoonlijkheid.

Maria Delavega schreef op donderdag 28 januari 2010, 15:13:


vraag jij hem dat. Het klonk anders dan grommen, meer als brommen. Kwam uit zijn tenen, zo diep en zijn lichaamshouding bleef ook lekker ontspannen. Maar een hond die constant zo loopt te brommen naar mensen, dat lijkt me maar niets.
Ben zeker als hij Jackie terug ziet en ze doet dit weer, dat hij haar dan onmiddelijk weer beantwoordt.