Oke, wist niet dat het zo lang kan duren voordat hij weer hersteld is.
Heeft iemand al eerder mee gemaakt dat al het haar op de achterbenen los laat?

joh, interessant. dank je wel voor de info

Ik heb van de week 2 van de thermobeelden die ik gemaakt had. in het fotoalbum gezet en had eigenlijk geen tijd om het hele verhaal te vertellen.
Ik moest naar een achteraf lieve mevrouw die mijn advies vroeg. Haar paard loopt al maanden onregelmatig. Nu was het mooi weer voor een bodywarmer dus ik had Meer met Minder weer eens aangetrokken. Eigenlijk zonder erg. Bleek het de trainingsstal van een van de hoogst geplaatste dressuurdertjes uit de provincie te zijn.
Het paard van degene die me gevraagd had was de enige die zonder ijzers stond. Weliswaar met veel te hoge hielen, te lange steunsels en weggesneden straal.Toen ik er wat van zei moeide zich het stalopperhoofd ermee en zei dat ze Natuurlijk bekappen helemaal niks vond en dat al haar paarden op ijzers stonden. Ze was toch niet gek zeker, want die beesten gingen gegarandeerd op hun bek als ze een parcours met blote voeten zouden moeten lopen. Piet heeft zich ingehouden en de mevrouw vertelt dat wanneer ze wilde dat haar paard beter zou worden, goed bekappen en vrije beweging een eerste vereiste was. Ja, maar dat mocht niet van de veearts, want ze had pas een blessure in een borstspier gehad en nu ook een blessure aan de sprong in het achterbeen, dus dat beest moest stalrust.
Toen kwam miss dressage er weer tussen en zei dat al haar paarden een paar uur buiten mochten. Nee, niet in de wei natuurlijk, want die zou kapot gelopen worden en bovendien had ze "sportpaarden" Dat ik toch wel niet moest denken dat ze een paard van 50000 euro een beetje in de wei ging zetten met de kans dat ze een been breken. Het denigrerend toontje was verschrikkelijk.
Toen vergat Piet zijn voornemen om zich niet te laten raken en werd fel. Stom, want dat dringt toch nooit door bij zulke bewust blinden.
Mijn collega Hans die er toevallig bij was deed het beter, hij zei "Oh die paarden lopen niet op ijzers, maar op Euro's" En daar was eigenlijk wel alles mee gezegd denk ik.
Denk niet dat ik de lieve zoekende mevrouw nog spreek, met handen en voeten gebonden aan de stal waar ze staat als ze is en da's een goeie , want de eigenaresse rijdt Dubbel Z dressuur!

Goeie van Hans!
En ik had nog veel meer getypt , maar een emoticoon zegt genoeg ;

Gr Esther

Hoi
Ik heb het wel eens gehad bij mijn merrie. Ze was op haar rug gemasseerd met warme olie (wervels die scheef stonden door spierproblemen). Ik had de olie er gewoon op laten liggen (twas namelijk gewoon sesamolie dus niks chemisch ofzo) en na een week begon het haar op die plaats uit te vallen. Het was midden in de winter en enkel op die plaats dus het was zeker geen ruiven. Ik heb toen meteen met isobetadine de hele plek netjes uitgewassen zodat alle olie weg was, maar het haar bleef uitvallen. Er kwamen wel direct nieuwe haartjes tevoorschijn dus ik veronderstelde dat het wel zou teruggroeien. Dat heb ik jammer genoeg nooit geweten want ze is een maand later overleden (had niets met die haaruitval te maken natuurlijk , ze had een hersentumor )

groetjes
Judith

Piet schreef op zaterdag 6 maart 2010, 8:37:

OOOw Piet, gewoon weer ff naar buiten en een oerkreet.......... AAAAAHHHH ,lucht weer op! Gelukkig zijn er nog genoeg die wel anders gaan denken die je kan helpen.

==Gr

e m kraak schreef op zaterdag 6 maart 2010, 4:29:


Ik zal dat proberen, maar eerst dit:

De belangrijkste motivatie voor mij om dat zo te stellen, over het niet bij voorbaat willen veroordelen of goedkeuren van een hulpmiddel of methode als gehéél, dat is omdat ik steeds sterker geloof dat je mbt het welzijn van paarden méér bereikt in de wereld, als je niet te snel (ver)oordeelt.

Als je mensen wilt bereiken, in de hoop dat hun paarden het beter krijgen, dan werkt het m.i. beter om te laten zien hoe het anders kan. Mensen inspireren. En blijven zoeken naar wat er wél goed is aan wat iemand doet of vindt, en van daaruit vertrekken om te proberen iemand ideeën op te laten doen, hoe hij/zij een (nog) betere relatie kan krijgen met een paard.

Als je mensen meteen voor hun kop slaat, dan staan ze niet meer open voor wat je te melden hebt.
In wezen is een mens echt niet zo anders dan een paard ;-o !

Voorbeelden, n.a.v. je vraag:
Als de mond van een specifiek paard niet zó gevoelig dat alleen al de aanwezigheid van een bit pijn veroorzaakt, dan kán dat bit gebruikt worden om heel subtiele signalen mee te geven. Ik bedoel met "signaal" precies dat: een signaal. Net zoals een gesproken commando, een gewichtshulp etc. een signaal kan zijn en niets meer dan dat (dus geen vorm van straf of beloning).

Voor sporen idem. Een signaal met een spoor hoeft niet per definitie pijn te doen. Je kunt een spoor gebruiken om een heel specifiek signaal te geven, op een heel precies plekje op het paardenlijf. Dat gaat, als je dat beheerst, met een spoor gemakkelijker dan wanneer je je hele achterkant van je voet gebruikt.

Voordat je "over me heen valt" dat subtiele signalen ook op een andere manier gegeven kunnen worden, en dat het risico op - al dan niet bewust - misbruik van zo'n hulpmiddel zoals een bit of sporen veel groter is dan bij andere hulpmiddelen, zeg ik graag vast: Ja, daar ben ik het helemaal mee eens!

Bit en sporen en zweep staan ook in MIJN rijtje van hulpmiddelen die ik liever niet zie. Echter, nogmaals:

Als je mensen meteen voor hun kop slaat, dan staan ze niet meer open voor wat je te melden hebt.
In wezen is een mens echt niet zo anders dan een paard ;-o !



Oké.
En als je het loskoppelt van Anky, en denkt aan de "gemiddelde wanna-be dressuurruiter"? Of, misschien "dichter bij jouw huis", de gemiddelde liefhebber van IJslandse paarden, recreatieruiter en/of wedstrijdruiter?

Ik ben zelf ooit zo iemand geweest, in een grijs (zwart?) verleden. Nú vind ik het vreselijk, de dingen die ik toen deed en heel normaal vond.
Maar in de tijd dat zich dat afspeelde, had ik geen idee over de mate van fysieke en mentale pijn die het gemiddelde dressuurpaard ondervindt. Hard slaan met een zweep, dat heb ik nooit gedaan, dat "kon ik niet". Niet zo raar, want de pijn die je veroorzaakt door te slaan is voor mensen zoveel duidelijker dan de mogelijke pijn als gevolg van bijv. een bit.

Met heel veel druk op het bit rijden, terwijl ik met m'n benen "meer actie" probereerde te krijgen in een paard - dat heb ik vaak gedaan. Me realiseren dat de paarden die ik toen reed zelden tot nooit de vrijheid van een wei hadden, zelden interactie met andere paarden, en hoe érg dat is voor een paard? In die tijd realiseerde ik me dat niet. Ik zeg nog regelmatig sorry tegen die paarden, ik vertel ze in mijn gedachten hoezeer ik me schaam voor wat ik hun heb aangedaan. Ook al denk ik niet dat ze me horen (ik weet dat niet zeker).

Was ik toen naief en dom (mbt paardenwelzijn)? Absoluut!

Ik troost mezelf soms een beetje dat de bronnen die toen voor mij toegangelijk waren heel beperkt waren. Internet, dat was er niet. De plaatselijke bibliotheek had wel paardenboeken, maar laat die boeken van toen nou precíes bevestigen wat mijn instructeurs ook zeiden... Als jonger kind, tóen deed ik het intuitief wél goed met pony's/paarden. Zonder boeken en zonder instructeurs; juist intuïtief, vanuit kinderlijke onbevangenheid en oprechtheid. "Kinderlijk" is hier dus positief bedoeld.

Ik bedoel niet te zeggen dat de eindverantwoording voor mijn latere gedrag (als tiener en begin 20-er) ligt bij de instructeurs die ik toen had en/of bij de schrijvers van boeken van toen. De eindverantwoording ligt altijd bij jezelf. Maar de mensen in je omgeving, vooral de mensen tegen wie je opkijkt, hebben natuurlijk wél heel veel invloed op wat jij denkt dat goed is, wat "normaal" is, of wat nu eenmaal "niet anders kan". En gedrag dat beloond wordt, versterkt zich. Als ik met veel druk (P+) reed, dan was het resultaat dat ik veel bewonderende opmerkingen kreeg. "Wow, wat had jij dat paard mooi aan het lopen zeg. Ik wist niet dat-ie dát in zich had!"

Over de kracht van beloningen gesproken, als je Anky van Grunsven bent dan is de ultieme beloning dat je een Gouden Olympische Medaille wint. Hoeveel kracht van beloningen, kan een mens weerstaan?


Ook als reactie op Anja, bericht #194900 :
Ik wil niet alles wat Klaus Hempfling doet of zegt verdedigen. Wat hij zegt tijdens het interview vind ik - over 't geheel bezien - heel boeiend en inspirerend, dát wel.
Dat neemt niet weg dat hij op bepaalde punten dingen zegt waar ik vraagtekens bij heb; dingen waarover ik nog geen uitgesproken mening heb.
Dat stukje in het interview waarin hij vertelt waarom hij bij bepaalde paarden wél een bit gebruikt, dat valt daar onder. Hetzelfde geldt voor Hempfling's ideeën over hoe het toch komt dat veel mensen die zeggen van hun paard te houden, desondanks dat dier sláán. Ik zal z.s.m. die beide stukken van het interview vertalen en hier op het forum plaatsen, zodat KFH hier voor zichzelf kan spreken.

Hoewel, beide stukken, z.s.m....
Isabel, heb jij tijd en energie om dit weekend één van die beide stukken te vertalen? Indien nu even niet - géén probleem. Dan begin ik gewoon met één stuk en zie ik wel hoe ver ik kom, en binnen welk tijdsbestek.

Overigens, ik heb nog geen reactie op mijn email waarin ik heb gevraagd om toestemming om het hele interview in het Nederlands te vertalen.

grt,
Karen

Mmmmmmmm ja da's wel een beetje jammer....ik heb helaas niks te vertellen over wel of niet mesten enzo....
Behalve dat is het een perfekte wei,heel groot en ik mocht er een paddock en schuiltent op maken,dus ik ben al hartstikke blij.
Maar dit vind ik dan een beetje jammer....
Kan niet echt MEER adhd gebruiken hoor

Mooi verhaal piet!