Hai Remco,

Ik heb vroeger weleens naar foundergard gekeken. Was indertijd enkel in UK en Australie en USA verkrijgbaar. Vriendin vertelde me dat zij uit Duitsland een vergelijkbaar alternatief voor foundergard had op aanraden van haar DA. Ik zal even navragen en meld het je dan wel.

Anja Seijn schreef op dinsdag 8 juni 2010, 7:50:


Ik stap vooral af als ik zelf iets eng vind.

Als het paard iets eng vind en ik totaal niet, dan blijf ik meestal gewoon zitten. Ik heb dan een verwachtingspatroon van hoe het paard gaat reageren en hoe ik daarop inspeel. Alleen als de omgevingsfactoren niet meewerken is afstappen dan een optie, maar dat is niet vaak het geval.

Maar als ik zelf iets eng vind, dan verstijf ik, ga ik aan de teugels hangen en weet ik veel wat voor foute dingen nog meer doen. Dat is natuurlijk hét recept om je paard de verkeerde boodschap mee te geven. Dus stap ik dan af, vertel het paard dat ik een watje ben (want dan moet ik lachen en gaat de spanning weg) en stap weer op als ik weer kalm en zeker ben.
Het paard wat ik meestal bereikt is nogal een snorkel. Toch is de frequentie van afstappen zeker niet toegenomen. Bij periodes heb ik er wel last van, maar er gaan ook maanden voorbij dat ik er nooit afstap voor iets engs. Op vreemde paarden ligt het erg aan hoe het paard is en wat de eigenaar me verteld.

Met deze tactiek heb ik mezelf de afgelopen 5 jaar heel weten te houden. Daarvoor hield ik me aan wat anderen zeiden (vooral niet afstappen, ach joh dat kan wel enz) en toen lag ik regelmatig in de kreukels. Ik blijf dus mooi naar mijn eigen gevoel luisteren!

Groetjes Karin

andrea en ariel schreef op dinsdag 8 juni 2010, 9:36:


Dat was met de vorige PN-barbeknoei bij Piet (twee jaar terug, toch?) ook zo!

Ik heb er ook wel zin in! Eind augustus start mijn school weer, dus als het daarvoor lukt?

Groet, els.

Dat is het natuurlijk ook ja, op drukke wegen wil je niet dwars op de doorgaande weg met druk verkeer uitkomen, of een voetganger van de sokken rijden.

En idd, het hangt helemaal van de situatie af. Met een haflinger die niet alleen op buitenrit wilde heb ik al meerdere keren uren ergens gestaan omdat ze gewoon weigerde verder te lopen terwijl er niks aan de hand was, wat een drama. En niet dat het hielp, de eerste keer waren we uiteindelijk dan in z'n achteruit wel de goede richting aan het gaan maar het was inmiddels donker geworden, er kwam een auto aan en ze stond net midden op de weg... dus ik moest er toch af. En daarna hielp eigenlijk niks meer.

Karin schreef op dinsdag 8 juni 2010, 9:47:

Lachen gebruik ik inderdaad ook vaak om spanning weg te halen bij mijzelf en de paarden. FF lekker je paard of jezelf "uitlachen" als er iets is. Vorig jaar merkte ik dat het ook bij m'n paarden spanning weg haalt Ik was toen aan het rijden en moest een houten fietsbruggetje over. Dat bruggetje ligt zo'n 5 meter naast een drukke weg waar vrachtwagens op de rem moeten vanwege een bocht. Toen ik daar net op die brug liep kwam een grote witte vrachtwagen met aanhanger al piepend, rammelend en sissend de bocht in naast me. M'n paard sloft relaxt met de neus over de grond de brug over. Geen vuiltje aan de lucht. 500 meter later ziet ie aan de overkant van het kanaal (wel 100 meter verderop!) een grote groep koeien liggen (zijn angstgegner) en ja hoor... meneer versnelt z'n pas, kop omhoog, spanning... Ik moest toen ongelooflijk hard lachen om zijn gedrag (dit was trouwens het paard dat 1e het rondje om de stal eng vond). Vlak daarvoor hadden we nog een spannende situatie... maar liggende koeien is wel eng, die grote vrachtwagen naast je terwijl je een bruggetje over gaat is niks aan de hand hahaha. Precies op het moment dat ik in de lach schoot werd het paard rustig.. dacht ik. 10 meter verderop weer geprobeerd en ja hoor; van het lachen werd ie weer rustig. Snelheid eruit, kop omlaag. Sindsdien gebruik ik het vaker Werkt bij ruiter en paard
Ja, liever kalm en veilig ernaast dan domme en gevaarlijke dingen uithalen omdat het om 1 of andere reden zou moeten.

Leonieke schreef op dinsdag 8 juni 2010, 10:08:

Nee, brrrr. Of in de sloot of prikkeldraad hangen...
Shit ja, dat had ik laatst ook. Was ik net bezig m'n paard over een nat stuk weg te krijgen en dat lukt ook, maar je moet 'm de tijd geven om te onderzoeken wat het is (dit paard heeft/had een enorme angstzone onder z'n voorvoeten, durfde 1e nergens op te gaan staan). Komt er van voor en achter een busje aan op een smalle weg. Tja, dan moet je wel aan de kant en dat betekende in dat geval voor mij ook afstappen Na het opstappen, en nadat hij mij erover had zien lopen, liep ie er zonder probleem zelf ook nog tig keer over.
Kleinere stappen nemen? Rustig opbouwen?

Leonieke schreef op dinsdag 8 juni 2010, 10:08:


Klopt helemaal... hier voor ons huis een drukke Rijksweg + fietspad + vaart (met in de zomer veel boten die langskomen)
Dan wil je echt niet 'stuiteren'.... in het bos of op de kale vlakte of een stil weggetje maakt het allemaal niet zo heel erg veel uit.

Schiet me het ongeluk van vorig jaar nog even door m'n hoofd. Paard verongelukt, aangereden door vrachtauto (Friesland)...

Nee, sorry... maar dan toch maar liever 100x eraf i.p.v. 1x aangereden door...... (niet dat afstappen altijd een ongeluk kan voorkomen, maar heeft toch iets veiligers voor mijn gevoel)

Wij hebben zo'n oud stenen huis met muren van 70 cm dik. Fantastisch: 's winters altijd warm en zomers altijd koel. Buiten + 40 C, binnen blijft het 24 ongeveer. Wel alle luiken en ramen dicht overdag en 's nachts alles open. Heerlijk gewoon. Alle ramen en deuren dag en nacht dicht lijkt me vreselijk ongezond, misschien dat mensen niet met alles open durven te slapen. Ik hoor hier ook veel dat mensen 's nachts sluiten uit angst voor inbrekers enzo.
Ik slaap 's winters ook altijd met raam open, zelfs als het hard vriest, dat begrijpen de mensen hier ook nooit.

Heel erg fijn om te horen dat het nog zo goed met jullie gaat...
Way to go...

joop schreef op dinsdag 8 juni 2010, 10:45:


Hihi, ik heb net 2 minuten geleden mijn dikke trui aangedaan, zit hier achter de PC administratie te doen. Buiten is het zo'n 23 graden maar binnen is het fris. Ook zo'n oud huis hier met dikke (mergel)muren.

Groet, Pien

Anja Seijn schreef op dinsdag 8 juni 2010, 8:08:


Nee, achteraf bezien was ik te optimistisch over hoe lang het duurt voordat een paard volledig hersteld is van AM. Het gaat wel heel goed met Joris hoor, maar denken dat hij na een weekje weer normaal zou lopen was te optimistisch gedacht van mij.
Toos (varken) heeft ook nog steeds wat AM restverschijnselen, maar elke week is ze weer beter dan week ervoor.

Op dit moment is geen enkel dier hier nu nog doodziek, gelukkig. Maar door chronische aandoeningen bij een groot aantal van onze dieren (meest ouwetjes) en omdat we soms zieke dieren opvangen, is het hier chronisch een soort van hulppost van "artsen zonder grenzen voor dieren"

Karen

Wil, als ik later groot ben (lees: als ik over een tijd(je) minder ziek ben dan nu), dan kom ik héél graag een keer naar jullie toe in Portugal! Lijkt me geweldig, echt genieten. Laat het huis en gastenverblijf dus maar lekker doorwaaien, ik hou ook van frisse (niet bedompte) lucht .

Karen

Ik zou ook proberen of je met onschuldige middelen de staarten en manen van kuddegenoten kunt beschermen, maar ik zou vooral ook proberen om de oorzaak weg te nemen.

Ik denk dat een paard haren eet als het behoefte heeft aan mineralen en/of andere stoffen, die in haren volop aanwezig zijn. Vergelijkbaar met een paard dat mest van andere paarden eet (maar natuurlijk is het soort tekort dan anders, dan bij haren eten).

Misschien kun je aan je DA vragen, op welke tekorten het eten van haren eventueel kan duiden?

Karen

Karen Koomans :

Welnee, veulens zijn heel oraal ingesteld en sommigen sabbelen/knabbelen nou eenmaal graag overal op. Mensenbaby's doen dat ook. Vorm van verkennen.

Mest van hun moeder eten ze ook trouwens.
Voordat je denkt dat ook dat een tekort is, het is volstekrt normaal en ze enten hun darmflora hiermee.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 8 juni 2010, 11:21:


Hahaha, lees eens terug. Paardenbaby's eten mest van hun moeder.
Voor zover ik weet doen mensenbaby's dat niet.