Leven…. Niets meer dan een ragfijne, gesponnen draad die de twee punten van geboorte en dood verbindt.. de kabel breekt, altijd te vroeg, maar de ziel zweeft vrij en hoog – wij blijven achter, gebonden aan de aarde met pijn en verdriet dat ons bij de keel grijpt. Samen waren we reizigers – denk dan nu aan de dagen van blij zonlicht en herinner de warmte waarin je je gekoesterd hebt.
Treur, wanhoop, heb verdriet… maar vergeet niet de les die je paard je ooit wilde leren: liefde .. en juist dat is voor eeuwig.

Marianne

Nu, wij zitten er middenin nu, dus voor ons is het erg aan de orde op het moment, maar het is toch iets wat ik jullie wil laten weten:

Donderdagavond in de kliniek aangekomen met overleden Fenja kregen we te horen dat we haar eigenlijk niet mee terug mochten nemen. Het is namelijk verboden met een dood dier over de weg te gaan.

Nu moet je van goede huize komen om een stel modderige, verregende, 2 keer met autopech verdwaalde shabby uitziende vermoeide en verdrietige Limburgers op zo'n moment tegen te houden.
We voelden ons net een stel prehistoriers , en als ik naar de ongeschoren gezichten en de gatentruien van de mannen keek....voelde ik iets van een slappe lach opkomen om zoveel goedbedoelde dwazigheid...., maargoed, dit terzijde....

Het is dus zo dat als je paard in de kliniek sterft, je hem zelf niet mee mag nemen. Fenja is gestorven onderweg, dus wij vonden dat wij nog steeds onderweg waren , dus zijn we weer verder onderweg terug naar huis gegaan.

Ook naar de preparateur , of het crematorium mag je je paard niet zelf brengen, de preparateur mag het paard ook eigenlijk niet komen halen. Maar prepareren is weer wel legaal! Idioot gewoon, die wetten!

Pien

Marianne schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 11:28:


Dank je Marianne, ik weet zeker dat Jacqueline dit allemaal leest nu....
Ik hoop werkelijk vor jou dat het met Pauli niet zover hoeft te komen.
Ook jij heel veel sterkte en kracht toegewenst nu.... Pien

Tycho schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 11:20:


Alweer zo'n leuk, commercieel produkt om paarden vetter te maken, in te spelen op onze 'zorg' en uiteindelijk om de portomonnee van de fabrikant te spekken. Onzin dus, als je paard gras en hooi krijgt dan krijgt het dier al genoeg vezelrijk materiaal binnen. De opmerking dat het paard er 'langer mee bezig is' ... tja, is dat misschien om schuldgevoel af te dempen voor hen die hun paard 23/7 op stal hebben staan?

Ik ben inderdaad de mening toegedaan dat een paard naast gras/hooi wel iets nodig heeft, in de vorm van een (kleine) gift natuurlijke granen, te bepalen aan de mate van werk die het paard moet doen. Maar dat hoeft niet met 'Le Brick' - je kunt je paard ook bv wat lucerne bijvoeren (maar dan wel van een fabrikant die er GEEN melasse in stopt!!), want daar zitten ook veel vitamines en mineralen in.

Groet, Marianne

Marianne schreef :

Hoe was ook alweer de naam van die fabikant.... ik heb verdorie weer lucerne met melasse, ook al staat dat niet op de verpakking (België he).
Ik zag het pas bij openen.....
En hoeveel geef jij? Ik geef per paard 's morgens een handjevol en 's avonds idem, maar ik weet niet of dat een juiste hoeveelheid is.

Pien

Marianne schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 11:38:


Marianne allereerst heel veel sterkte met Pauli, ik leef met jullie mee.

Zoals ik al schreef, blijft het moeilijk om goede keuze's te maken als je niet op elk onderwerp expert kunt zijn. Ik begreep uit eerdere mailings die ik van je las, dat je subli + voert. Dat sprak me ook wel aan maar daar heb ik dus de vraag bij, of het brokje dat door de granen zit, evenredig verdeeld is door het voer?

Ik blijf het moeilijk vinden omdat ik het gevoel heb dat hooi en gras niet alle behoeften dekt, terwijl ik geen idee heb wat er dan mist aan vitaminen mineralen en sporenelementen.

Mag ik vragen waar het verschil zit voor jou tussen subli+ en lucerne en waar jij je keuze uiteindelijk op hebt gebaseerd?

Groetjes, Joost

Marianne schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 22:22:


Potverdikkie Marianne.....heel veel sterkte, ik weet zeker dat veel mensen aan jullie zullen denken as Maandag. Ik wens je een rustig weekeinde toe.

Saskia

Marianne schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 11:11:


hey marianne bedankt maar het maakt mij niets uit of ik win of helemaal niets win het gaat erom dat mijn pony zijn best doet en als die dat niet doet dan maakt mij het eigenlijk nog niets uit.
maar ik doe de manen los van hem want dat hoort bij een haflinger of is dat niet waar?
groetjes rianne

Rianne jasper schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 12:05:


Je mag de manen best lekker loslaten, daar is geen voorschrift voor. Als je tenminste een dressuurproef gaat rijden.
Maar, als je de manen vlecht (in van die kleine knoopjes) dan komt de halslijn beter uit en dan kan de jury dat onderdeel beter beoordelen. En 'men' vindt het er wat eleganter uitzien.

Voor springen, een crossje of endurance is het natuurlijk niet nodig om je paard 'op te doffen'!

Wat voor wedstrijd ga je rijden?

Marianne

nynke van der veen schreef op vrijdag, 21 januari 2005, 23:16:


als je je paard niet wil belasten
ga er dan niet opzitten
ik vraag me af of dat klein moment van wringingskracht
tijdens het opstijgen zoveel meer nadelig is
dan het rijden zelf
(en het springen en het sliden en het piaffen
en het cutten en het ropen en het eventen ...) ????
Peter

Marianne schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 0:00:




ik ben 1,84 m groot en ik weiger op een paard te kruipen
dat groter is dan 1,65
principieel
Ik begrijp nog altijd niet waarom paarden
altijd maar groter worden gefokt
en waarom mensen altijd paarden willen rijden
die eigenlijk te groot voor hen zijn ?

Als in een springwedstrijd 1 paard groter is
dan kan je veronderstellen dat dit paard hoger springt.
Als alle paarden even groot zijn, springen ze allemaal even hoog.
DUS fokken we er eentje dat weer een beetje groter is ....

Waarom werd vroeger hogeschooldressuur gereden
op paarden van 1,50m in een ring van 12 m doorsnee
en waarom moeten dressuurpaarden nu groter zijn dan 1,75 m ?

Altijd beter, altijd meer
...dan een ander !
Peter

Piet schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 8:20:


every day should be
a great day
to die

Spirithorses schreef op zaterdag, 22 januari 2005, 10:53:



mijn eerste veulen dat verongelukte op 3 jaar
werd opgehaald door iemand die skeletten prepareerde
echt een "gedreven" kei in zn vak
op dat moment zocht hij een paard
zonder gat in het hoofd van het slachthuis
voor het maken van een zelfdragend ruiterstandbeeld
dwz een skelet van een mens op een paard
dat helemaal blijft rechtstaan door de verbindingen
in de gewrichten, dus zonder bijkomende steuntjes.
Uiteindelijk was mn paard te jong en dus teveel kraakbeen !
Ook jammer
Peter