Piet schreef op maandag 12 juli 2010, 10:20:
> >
> Door er mee aan het werk te gaan en bij het begin te beginnen, moeilijker
> is de volgorde der dingen niet.
Kun je ook zijn zicht terug clickeren? Voor de 'taal' van paarden onderling van essentieel belang.
Kun je ook zijn achterhand weer goed clickeren?
Een paard als prooidier moet het gevoel hebben dat het roofdieren ziet komen en ervan weg kan komen om het stress level binnen de perken te houden.
Als het paard dat, door fysieke beperkingen, niet kan, en niet in staat is te communiceren met soortgenoten hoe kun je dan verwachten dat het niet in angst en stress leeft?
Nog even afgezien van het feit niet ieder trauma weg te werken is; bij dieren net zo min als bij mensen.
Zelfs niet als het dier volledig op zijn eigenaar gaat vertrouwen.
De soms zeer diepe littekens blijven.
Dit doet mij een beetje denken aan de reacties van sommige mensen op bokt, als iemand zijn paard na ernstige ziekte laat inslapen (of dood maakt, hoe je wil...)
Dan heb ik het over de zeer fanatieke aanhangers van natuurgeneesmiddelen/bepaalde genezers of bepaalde therapeuten. Niets mis mee, maar wel als ze ervan uit gaan dat hun middeltjes/personen/therapeuten alles kunnen genezen en vervolgens mensen die afscheid hebben genomen van hun paard na een lange pijnlijke weg onder de neus wrijven dat het niet nodig was geweest als ze maar dit of dat middel hadden gebruikt/die therapeut hadden gevraagd etc.
Niet alles is te genezen, hoe graag we dat ook willen. Ziekte en dood hoort bij het leven, net als de geboorte en we zijn God niet. We kunnen niet iedere ziekte, ieder gebrek genezen.
We kunnen niet alles oplossen met de clicker.
Alles heeft begrenzingen.
Thats life.
Warboel
