vanavond gelukt om wel 4 minuten in het teiltje te blijven staan! Pip dan he, niet ik Ik heb haar eerst laten snuffelen aan het teiltje met inhoud, ze at weer gewoon verder (had hooi).Toen haar voetje gevraagd,toen ze het optilde het in het teiltje gezet. ze keek ernaar en bleef er gewoon in staan! Haar uiteraard uitgebreid verteld hoe knap ze wel was e.d.,haar been gekroeld de hele tijd. Na een paar minuten zette ze een stap, om een lekkerder plukje hooi te bereiken. daardoor stapte ze eigenlijk heel rustig uit t teiltje. Schrok verder ook niet ofzo. Ik was erg tevreden! Morgen kijken of het nog wat langer lukt.

Pffff..... wel spannend, lijkt mij, wat zal jij lekker slapen als alles voorbij is...

Hoi, Piet. Wij zagen je berichtje en wij ( ik en Kiki) zien zo'n opfris en hoevenpraatdag ook wel zitten! Groetjes Erica

Ik sta al jaren samen met mijn vriendin in de wei. Ik was degene die afgelopen jaar besloot om te verhuizen, weliswaar 250 km verderop, om te gaan samenwonen. En daar heb ik me ontzettend schuldig over gevoeld! Dus ik begrijp wel wat je bedoelt. Maar het is je vriendin toch, ze zal toch ook wel begrijpen dat je niet de rest van je leven met haar gaat delen (hoewel je vroeger natuurlijk gezegd hebt dat jullie de rest van je leven samen blijven staan met de paardjes)... Je hebt helaas niet altijd in de hand wie je tegenkomt, en de woonplaats soms ook niet.
Dit zijn enorme rotte dingen, afsluiten van een periode, keuzes maken waaraan leuke en vervelende dingen vast hangen enz... Maar je weet zelf ook wel wat de beste keuze is toch?

Dus praat gewoon met die vriendin en zeg dat je je schuldig voelt, je zult wel zien dat het dan achteraf heel erg mee valt en je met een gerust hart kunt verhuizen. En je paardje... die vindt zijn plekje wel!

DOEN!

(paard naar een nieuwe kudde brengen dus....: klinkt al heel anders dan je paard weghalen bij zijn maatje )

Bianca

Ik snap je dilemma maar als ik zo lees waar je paard terecht komt, zou ik ook niet twijfelen. Hij zal zich moeten aanpassen en dat zal wel wat stress geven maar wat meer kun je hem en jezelf bieden dan en een perfect onderkomen en jij ook nog eens lekker dichtbij.
Dat hij zijn maatje kwijt is, is niet leuk maar hij zal er al snel nieuwe hebben.
Soms lopen dingen gewoon even anders dan je had voorzien he.

wat een nachtmerrie, verschrikkelijk.
Ik duim dat het goed afloopt..