Dit verhaal komt mij zwaar bekend voor. Ik heb een haflinger met eczeem, hij heeft het blijkbaar al van veulen af aan maar ik heb het niet geweten. Toen ik hem kocht was hij net 6 jaar, maar hij had op dat moment een volle dubbele rij manen en een mooie volle staart. Later toen ik met het eczeem gebeuren aan de gang ging werdt mij duidelijk waarom hij op dat moment nergens last van had. Hij stond in Brabant op een mega open weide, hardstikke kaal, samen met nog 39 andere paarden. Er stonden langs de rand 3 bomen en thats it. Hij kreeg alleen wat meusli gevoerd als de boer heb moest hebben om een marathon voor de koets te lopen, dan kreeg hij na afloop nog een schep, even met een deken op stal om op te drogen en dan hup weer voor 3 weken ofzo de wei op.
Alle eczeem versterkende factoren waren hier dus niet aanwezig. Na lang zoeken op internet via een haflingerforum in contact gekomen met een meisje wat hem van veulen af aan kent en hem ook heeft ingereden. Zij vertelde me dat hij het toen zij hem leerde kennen al had. Zijn vader heeft het ook, maar daar brak het pas uit op het moment dat hij gecastreerd werdt. Het beestje is nu een totaal wrak, voor zijn castratie was het een ontzettend levenlustig en mooi hengst.

Mijn haflinger is vrijwel direct begonnen met schuren toen hij bij mij kwam. Hij staat nu aan een bosrand en dat is zijn blijvende thuis, maar in die 7 jaar dat hij bij mij is heeft hij op meerdere plaatsen gestaan, en overal schuurde hij. Maar alle plaatsen waar hij stond werd gebruik gemaakt van kunstmest, op een plaats zelfs kunstmest samen met drijfmest, argh....
Sinds 3 jaar zoiets heeft hij een deken op wat hem redelijk goed helpt het meer om zijn staart en manen te beschermen tegen het schuren, want dat doet hij toch..... Mijn weide is toevallig al twee jaar niet met kunstmest bewerkt, en ook ik heb het boekje van nicolette hebing gelezen. Het dieet heeft bij mij alleen het resultaat bereikt dat hij qua vacht en wondjes weer ontzettend goed in zijn vel zit maar qua jeuk heeft het nog niks opgeleverd. Moet ik er wel even bijzeggen dat ik nu een 2 maanden ongeveer pas het dieet voer en dat ze wel nog op (Een redelijk kale ) weide lopen. Ik ben benieuwd als dalijk echt de winter inzet en ze voorlopig even geen weide beschikking hebben hoe het dan gaat uitzien.
Het is mij mijn haffie ook zo dat, wanneer ik hem aan de overzijde op de wei zet het helemaal hopeloos is.... De overkant is een groot stuk weiland wat altijd gebruikt is geweest voor hooiweide, sinds kort is dat overgenomen door staatsbosbeheer en die hebben het voor mij weer omheind als paarde weide. Maar helaas kan ik ze voorlopig niet gebruiken omdat ze helemaal barst van de kunstmest, daar zijn hoeveelheden voor 10 jaar overheen gegaan. Ik heb mijn stuk al 3 jaar in beheer, en al die tijd heb ik aan de overkant precies kunnen zien wat daar gebeurde. Ik had alleen niet gedacht dat dat zoveel invloed zou hebben.
Ik ga nu proberen hoe het gaat als het een paar keer flink gevroren heeft, dan hoop ik dat al het 'schadelijke' uit het gras is, het staat er ontzettend hoog dus het zou een welkome afwisseling zijn voor de winter... Als dat niet gaat dan laat ik ze op het voorjaar of maaien of ik verhuur ze tijdelijk aan iemand met paarden die er wel tegen kunnen.

Is het voor jou geen mogelijkheid om iets met een boer in de buurt te regelen, hier bij mij doen ze dat wel vaker, dan komen ze het maaien en laden ze het direct in een grote kar en wordt het aan de koeien gevoerd, vaker kun je er zelf dan ook nog een klein beetje aan verdienen. Dan zou je in het voorjaar diezelfde truc kunnen doen, dat je het met een boer regelt dat hij er voordroog voor koeien van maakt. Daar krijg je meestal zelf nog wel wat voor vergoed, dan heb je je gras af en je verdient er een beetje mee. Als je dan een jaar verder bent kan je paardje het misschien wel aan.

Wat betreft het paardje zelf, die van mij heeft ook zijn koker altijd onder de wondjes, zijn buik schopt hij open en meestal heeft hij van zijn voorbenen de hele binnenkant van boven open liggen. Ik heb heel lang met allerlei zalfjes en cremepjes en druppeltjes en weet ik veel wat geknoeid. Alles met resultaat dat hij alleen maar harder schuurde. Nu sinds twee jaar krijgt heel consequent zijn deken op, wondjes behandel ik met tea tree olie en als hij echt dikke korsten ontwikkeld dan behandel ik die een of twee dagen met een beetje purol. Verder krijgt hij nog twee keer per jaar een goede reinigings kuur van groene leem. Verder doe ik aan zijn eczeem helemaal niks en daar komt hij tot nu toe heel goed de zomer mee door.....

Dat paard wel eens bekeken?
Hij was ook niet bepaald in erg florissante staat.
Het zou een trouwens een Spaans paard zijn (vandaar de vreemde prijs), maar dat zie ik in zo'n arm bespierd paard eerlijk gezegd niet terug.
Niet moeilijk dat hij spierpijn krijgt als je daar bovenop gaat zitten.

Ik vond die rechter trouwens ook erg sympathiek.
Hij stelde goeie vragen.

Gewoon dus om een snoepje te geven...oke , dat mag.
Maar bedenk dat dat verwarrend kan zijn voor een paard , en hem daarom maar zelf kan gaan halen.
Helemaal,op het moment dat je daar geen duidelijke afspraken over hebt gemaakt.
Ik zou dan stoppen met uit de hand voeren , en als je het toch wilt blijven doen , het paard uit een emmer wat laten eten.
Dat is altijd uit jouw ruimte , dus minder kans dat hij dat op zijn paards gaat lopen opeisen in jouw ruimte cq zakken.

Ik doe zelf aan clickeren , das dus een signaal geven en daarna bekrachtigen met een snoepje , als ik vind dat ze iets goed gedaan hebben.
Toch kan ik mij gewoon tussen de paarden begeven zonder dat ze in mijn zak zelf op zoek gaan naar snoep , en ik heb altijd snoep bij me.
Mijn paarden weten waneer ze het krijgen , ten alle tijden.
Als mijn paard fel is met het pakken van het snoepje , zoek ik de fout bij mezelf.
Waarschijnlijk vindt mijn paard dan dat hij eerder beloont had moeten worden[vooral met serieus grondwerk doet ze dat]omdat ze wat ik vroeg al lang had laten zien.
Dit is mijn probleem , we zijn beide groen......Ik heb nog niet zo gauw in de gaten waneer ze iets echt goed doet...

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.