Brrr, dat is echt een nachtmerrie, 10 paarden!!!. Ik probeer altijd te geloven dat ze weten wat ze eten maar er staat zoveel onkruid bij ons en ze eten het meeste echt op. Amar leeft er wel al 11j op en blaakt van gezondheid. Liske 4j maar heb nu wel problemen met haar hoeven en dan spookt het in mijn hoofd over aseptische ontstekingen en overbelaste levers. Overlaatst hapte Amar van een buxusstruikje maar vond het blijkbaar vies en liet het vallen en ik haar tong maar proper maken.
Myr

MarshaBart schreef op maandag 29 november 2010, 21:31:


Een emmer pulp
Doen ze bij mij met zijn 3en mee....

Groeten uit het poownieconcentratiekamp dan maar.

Spirithorses schreef op maandag 29 november 2010, 22:17:


Over oproerkraaien gesproken.

Alleen Els, waar ik al 12 jaar gelukkig mee getrouwd ben, is 24/7 huispony, mag alles (ze heeft zichzelf recent geleerd koelkast mét kinderslotje open te maken en ik vind het maar verdomde knap om dat met alleen je neus voor mekaar te krijgen) en dus ook op bed. De laatste tijd ligt ze echter liever voor de kachel op haar kleedje of staat ze in de typische Elshouding met haar neus boven de kachel van de warme luchtstromen te genieten
Alle anderen zijn geharde vikingpoownies!
En het gekke is... dat je misschien zou verwachten dat Els een watjepony zou zijn maar dat is niet zo. Met een vrolijk gezicht is ze urenlang buiten als ze daar zin in heeft. Kou en sneeuw vindt ze onverminderd prachtig en ook regen houdt haar niet tegen. Het doet haar helemaal niets en op zijn tijd vindt ze het duidelijk heerlijk lekker in de regen te staan. Dat ik er minder blij mee ben een natte pony binnen te krijgen is een ander verhaal. Maar die natheid blijft oppervlakkig en is met 3 baddoeken verholpen.


Ik ben het wel met je eens, in je andere post ( Nr:219221 ) dat er altijd en overal een groeiproces is. En voor mij hoef je je zeker niet te verantwoorden; als ik een rillend sippend paard erbij had kreeg die ook een dekenTJE als dat tot een weer blij paard zou leiden. Geen probleem mee.
Maar ik wéét dat jij, zo lang PN bestaat en we elkaar kennen, altijd al en gedurig met dit onderwerp van rillende paarden en dekens geworsteld hebt! Ik vraag me echt af hoe dat komt en dat is geen oproerkraaien lijkt me.
Het is makkelijk af te doen met dat ik ijscoos en voddepoownies heb (dat gedoodverfde argument krijg ik ook altijd al als het over bitloos rijden gaat, of over enge hengsten) en dat die sterk zijn en dikke vachten hebben, maar zo simpel ligt het denk ik niet of anders liegen alle mensen met andere merken paarden waarvan konde wordt gedaan dat die niet om hun dekentje rillen.
Het kan allemaal best... Eddy schreef hier dikwijls dat het grootste deel PNers uit de nek liegt. Maar zouden ze nou echt allemaal met bitten rijden, de paarden in gewatteerde stalboxen eenzaam opsluiten op een dieet van lijnzaad en broccoli?

Egon - Hoe groot is Els Een avatar zou leuk zijn. En ja hoe ze dingen open maken met hun neus is een prachtig schauwspel - echte slimmerikken. Ik ga een winter hooiparcours maken, net zoiets als dat filmpje van die squirrel in Engeland, kijken hoe slim ze zijn en hoe lang het duurt. Geen verveeld paard in mijn sneeuw als die weer terugkomt - hier 12 graden.

Elsa maakt de ijskast open - Maya een soort kliko bin met echt stevige kliksluiting.

Ik wil een winter hooi parcours maken - met leuke uitdagingen met dingen die ze open moet maken, omgooien etc.om bij het hooi te komen.

Gebruiken jullie al zoiets of alleen nog maar de hooinetten en bakken.

Collectief kunnen we erachter komen hoe slim ze werkelijk zijn.

Alle ideeen - hoe andersdenkend dan ook - Welkom!

Eg niet. mijn mannen staan sinds ik ze heb buiten, wel met zijdelingse beschutting maar zonder dak boven hun hoofd. Zonder ooit gerild te hebben.
In de achterste schuur staan een paar stallen die het laatst gebruikt zijn voor de paarden van de overburen met oud en nieuw.
Dat voelde heel apart Hun paarden in mijn stallen en mijn paarden buiten om 12 uur

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

e m kraak schreef op dinsdag 30 november 2010, 1:59:


Nee, een bodempje in een emmer
Droog een kwart schepje grasbrok en een handje pulp
De andere eigenaren geven nog gewoon krachtvoer en ik wil dat niet. Dus als de anderen krachtvoer krijgen, krijgt hij z'n 'emmer'.

Suzanne Graauw schreef op maandag 29 november 2010, 13:23:


bedankt voor je reactie, het trekt me over de streep, gewoon buiten gaan dus.
Heerlijk is het in de sneeuw in het bos

Anja S schreef :

Nou,zie je nou dat we dan toch blijkbaar hetzelfde denken hierover.
Over betutteling; veel mensen vergelijken hun paard met hún staat-van-zijn, kijken naar zo'n paard vanuit hún (menselijke) emoties, of projecteren hún gevoelens op zo'n dier. Vaak ook is een paard een substituut voor een gemis aan een partner of het kind dat ze altijd al gewenst hadden. Ik heb er zó verschrikkelijk veel voorbeelden van, van wat ik zie om me heen (zelfs op ons eigen terrein, vergis je niet). Ik kan het niet laten daarover dan een opmerking te maken.

Door op zo'n manier naar het paard te kijken zie je het werkelijke wezen van zo'n dier niet, maar zie je het plaatje dat je graag had willen zien. Ik vind dat een vorm van ontkenning, het is denigrerend naar zo'n dier toe dat páárd moet kunnen zijn.
Ach, jij weet dat ook wel, we hebben het er vaak genoeg over gehad.

Fijne dag bij Eddy met Stephanie en Liz (als jullie met deze sneeuw tenminste gegaan zijn).
Doe hem mijn groeten en rijd voorzichtig (eigenlijk zijn jullie gek dat je met dit weer dat hele stuk gaat rijden).

Groet, Pien

Nils Vellinga schreef :


Wij hebben zware stalen hekken in de hooibakken bovenop het hooi liggen. Deze hekken zijn oude varkens hekken met horizontale platte spijlen met 6 cm tussenruimte (geschat, nooit gemeten).
Op dit moment hebben we langstengelig hooi en sommige paarden tillen dat hele hek mee omhoog als ze een hele pluk nemen. Jack heeft in sommige bakken een geleidingssysteem met staalkabel en haken gemaakt zodat het hek er niet uitgetild kan worden. Op andere bakken hebben we een zware autoband óp het hek gelegd om dat te verzwaren en ze duwen de band wel wat opzij maar eten er mooi omheen.

En zo blijf je inventief de paarden een stap voor....

Groet, Pien (die zometeen sneeuwfoto's gaat maken)

Arabesk schreef op maandag 29 november 2010, 17:10:

Dat heb ik hier dus nog nooit gezien. Die sneeuw die op de rug zou blijven liggen. Dat smelt hier altijd. Ik heb 2 paarden, één altijd al winterharde gelderlander en één voormalig stalpaard angloarabier (inmiddels ook winterharde vacht). Van -20 tot 0 graden heb ik in de afgelopen jaren er nog nooit sneeuw op zien blijven liggen (langer dan 5 minuten). Altijd natte lijven met gesmolten/eraf gegleden sneeuw. Ze staan overigens nooit in de schuilstal dan. Altijd open en bloot met warme voeten.
Ligt dat dan aan het soort vacht of aan het feit dat ze het gewoon niet koud genoeg hebben...?

Marianne Gomes schreef op dinsdag 30 november 2010, 3:50:


Je zou eens kunnen kijken op het forum van paddockparadijs.nl, daar zijn ze ook erg crea met hooi

Groet, Dani