MichelleBuxy schreef op maandag, 7 februari 2005, 19:13:
>
> Oh je bericht kwam niet kleinerend over hoor, in tegenstelling
> tot die van Peter.
************
Geschreven woord komt weleens anders over ...
Ik vind het juist heel erg aardig dat je me
> wil helpen met jou ervaringen
***********
Tuurlijk, maar zoals ik al door liet schemeren, aan mij kun je beter juist geen voorbeeld nemen, want ik had op een snuggerder manier een paard kunnen kopen. Ten eerste heb ik hem niet laten keuren (niet erg snugger), ten tweede was't geen makkelijk paard en ten derde had ik eigenlijk geen verstand van de verzorging van een eigen paard (had wel ervaring met paardrijden). Wat ik wel als voordeel had, was dat ik bereid was er heel veel energie en geduld in te steken, en daar ben ik er ook mee gekomen denk ik.
Als ik langer nagedacht zou hebben had ik een ander paard gekocht, geen Arabisch volbloed maar een Tinker of een Shire. Een rustiger paard dus wat minder energie vraagt. Maar ik viel nu eenmaal als een blok voor Keizer Torop's zachte gemoed, z'n mooie zwarte, zachte ogen en z'n kwajongsstreken ... dus een ander paard bestond en bestaat er niet voor mij.
Vandaar dat ik hem ook niet "voor de dood" verzekerd heb. Want als hij dood zou gaan, dan zal het lang duren voor ik weer een paard tegen kom waarmee het op dezelfde manier klikt. Aan het geld wat ik dan krijg, daar heb ik dan toch niks aan. Voor ziekte zou ik hem kunnen verzekeren, maar mocht er een dure behandeling komen, dan kan ik altijd nog een lening nemen als de nood aan de man komt. Hij is 1x behoorlijk ziek geweest, toen moest helaas in het weekend 2x de dierenarts erbij komen, dat heeft me helaas 500 euro gekost. Nou ja ... het is maar geld. Al met al ben ik dan op de lange termijn nog goedkoper uit dan dat ik hem verzeker.
Met dit alles zeg ik trouwens niet dat ik hem altijd zou houden. Klinkt gek he. Maar .... stel dat ik iemand tegen zou komen die meer plezier dan mij heeft in Torop's passie voor snelheid (hij mag van mij wel hard hoor, maar alleen omdat HIJ dat leuk vindt, ik vind er zelf niets aan), iemand die lacht met zijn temperamentvolle buien en zijn eeuwige "gekibbel", iemand die hem ook met net zoveel respect en liefde behandelt, en die persoon zou OOK als een blok voor hem vallen, dan zou ik overwegen hem dan over te doen en zelf een ander paard te kopen (een Shire natuurlijk). Maar dat zal niet zo snel gebeuren denk ik. Torop is nu al een jaar of 13, en eigenlijk al een beetje ouder dus. En hij blijft waarschijnlijk gewoon lekker bij mij tot ... tsja, hopelijk tot hij een natuurlijke dood sterft als er niets geks gebeurt.
> Het is ook niet zo dat ik me nu pas met paarden bezig ga houden
> hoor, ik heb ook al eens een paard en een pony overgenomen van
> iemand die naar het buitenland ging, de zorg en
> verantwoordelijkheid was toen ook voor mij en me zusje, en was
> inderdaad behoorlijk eng het is namelijk een zeer grote
> verantwoordelijkheid. Het paard was al 29 jaar toen ik hem kreeg
> en ik ben blij dat ik geen problemen met het paard heb gekregen.
***************
Dan weet je wat ik bedoelde dus. Het voelt wel heel anders vind ik zelf.
Ik ben zelf ook heel blij dat ik hem nu ergens heb staan waar ik echt met een gerust hart op kan vertrouwen. Helemaal "natural" is het misschien niet, maar er gebeurt wel altijd wat ik vraag, de paarden krijgen regelmatig te eten, en er is altijd toezicht. Heel fijn!
Warboel
