Het Indiase paardenras Kathiawari balanceert volgens de nationale krant van India op het randje van uitsterven.

De Times of India meldt in een artikel dat raszuivere Kathiawari paarden, van origine een kruising tussen Arabische paarden en Indische pony's, bijna onvindbaar zijn. In totaal zijn er nog slechts zo'n 80 tot 100 raszuivere paarden van dit ras in leven.

Onderzoeker Dr Pankaj Valvai denkt dat het ras daarmee op het punt van uitsterven staat. "Tijdens mijn acht maanden durende onderzoek werd ik onaangenaam verrast door het feit dat er nog slechts 80 tot 100 raszuivere Kathiawari paarden zijn."

"Kathiawari zijn zeer gehard en hebben minder voedsel nodig dan andere paarden. Ze zijn over het algemeen zeer vriendelijk en aanhankelijk. Het ras heeft al groot kenmerk dat de punten van de oren naar binnen gedraaid staan. De Kathiawari komt voor in alle kleuren, behalve zwart. Vos is de meest voorkomende kleur, gevolgd door bruin, blauw roan, kastanjebruin en levervos. Bonte paarden komen eveneens voor, maar zijn zeer zeldzaam."

De Kathiawari werd voor het eerst gefokt in de veertiende eeuw, toen Arabische paarden werden geimporteerd tijdens de opkomst van het Mogoelrijk.
De paarden waren recentelijk nog onderwerp van gesprek tijdens een seminair op de Universiteit van Saurashtra.

Bron: http://www.horsetalk.co.nz

http://www.equestrian-india.org/

http://www.youtube.com/watch?v=u0l6C8VBWtM

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ze lijken erg op de Marwari, ook een ras uit India met kruloren.

En het zijn gangenpaarden. Op Youtube zijn filmpjes te vinden van deze paarden in tolt.

Erg jammer dat er nog zo weinig Kathiawari zijn.

Groetjes,

Moniek

Ilma Meijer schreef op maandag 28 maart 2011, 22:59:


Psst Pien,je mag bij mij achterop hoor

Blijkbaar zijn er te weinig mensen die het de moeite waard vinden om ze te fokken, te hebben, in leven te houden. In die zin is uitsterven ook gewoon een vraag- en aanbod-iets.

BIj uitsterven vraag ik mij altijd af: hoe erg is het? en dat bedoel ik zuiver emotieloos.

Spirithorses schreef op dinsdag 29 maart 2011, 12:41:

Okee. Ruwe haren vind ik wel wat anders dan lange. Buck heeft een enorme wintervacht met nóg meer lengte aan de achterbenen, onder de buik en onder de kaken. 's Zomers is alles gewoon kort.

Heb ook alleen nog maar gehoord vd Marwari met hun typische kruloren, en de dansjes die ze doen met bellen aan hun benen....
en ik meende gelezen te hebben dat er een export verbod is, misschien speelt dat mee met het uisterven? komt enkel in India voor, en blijkbaar geen interesse/middelen om het ras voort te zetten.

maar ja, of dat erg is??? het is geen soort die uitsterft he, alleen een door mensen gemoduleerd ras

zo zou ik het bijvoorbeeld niet erg vinden als Engelse bulldogs zouden uitsterven (ik noem maar 1 typisch voorbeeld van een 'mismaakt' ras, zodanig gefokt dat ze niet meer normaal functioneren), maar uiteraard wél als de soort 'hond' zou uitsterven.

waar beginnen? het gaat over ons jongste paard "Samira Moonn", wordt 3 dit jaar begin juni. ze is een halfbloed Arabier en van in het begin hebben wij altijd al zwanzend gezegd "Arabieren, dat zijn lopende rekeningen bij de veearts". blijkt dit bij ons toch wel echt zo te zijn, als de dierenarts komt (buiten routine dingen) is het voor haar. Onze andere paarden mankeren nooit iets. (afkloppen dat dit zo blijft he)

Nu we Samira toch al 3 winters hebben merken we een soort van 'patroon' en ik wil graag jullie mening eens horen. Uiteraard laat ik zsm een veearts komen, al weet ik helaas nu al waar die mee gaat komen aandraven.... (antibiotica) en dat is nu precies wat ik zou willen vermijden.

de eerste winter was ze schraal, ze had een wormenbuik volgens onze veearts, is ontwormd. ze kreeg dikke klieren (keel), was erg loom en had even koorts, er werd droes vastgesteld. paniekvoetbal zenne. al het nodige werd gedaan, droes brak niet uit, geen enkel ander paard raakte besmet, eigenlijk gebeurde er niet veel en de klieren bleven dik. (lees: kleine knikkers dus niet echt reden tot overdreven bezorgdheid)

winter 2009 (beter gezegd vroeg voorjaar 2010) beetje zelfde scenario. collega van dezelfde veearts (dus tweede opinie maar ze delen 1 praktijk) stelt weerom droes vast. ik pruttel al tegen dat het zo ongeloofwaardig is gezien dit en dat. maar toch: geen risico nemen, vieze (dodelijke in sommige gevallen) ziekte dus AB erin, 10 dagen op rij injecteren. Elke dag klieren in de keel insmeren met speciaal stinkend goedje om de abcessen te rijpen, zouden zeker doorbreken. Na een week of 3 ben ik er mee gestopt, er veranderde niets en als Samira die pot nog maar zag, was ze al de pist in.
Na de antibiotica kuur, slechter verharen, en WORMEN. ook (veel) aarsmaden. Na wat gesukkel is dat euvel verholpen.

nu is het weer voorjaar.... heeft ze ineens snot. ik heb ze nog niet horen hoesten (en ik spendeer veel tijd op de weide). Ze heeft geen koorts (temperatuur haar nu dagelijks). ze eet goed en is aktief, maar ik vind haar ogen wat flauw (of beeld ik me dat in?)

( sorry ik wou het beknopt doen, maar dat lukt niet zo goed ik wil geen belangrijke details vergeten) ik weet dat verharen veel energie vergt. Kan dit haar weerstand verzwakken (of andersom, heeft ze een zwakke weerstand en is het verharen de spreekwoordelijke druppel?) is ze dan weer vatbaar voor allerlei kwaaltjes zoals nu dat snot? en die wormen? (wij doen mestonderzoek, maar voor Samira even niet, die is blind ontwormd in Feb met moxi - omdat de infectie vorig jaar ons zorgen baarde. eind mei doe ik van haar ook terug meststalen binnen)
ben bang dat onze veearts er weer standaard een antibiotica kuur in wil.
ik zou liever iets (homeopatisch? natuurlijks?) geven om haar weerstand op te krikken.
weet iemand een dierenarts uit het Antwerpse die ook wat 'alternatief' is?

zou het kunnen dat ze allergisch is? omdat het zo steeds in het voorjaar is dat ze 'verzwakt' ? zelf denk ik van niet, maar ben geen specialist ter zake he.

bedankt voor wie het geduld heeft gehad tot het einde te lezen nog meer bedankt voor tips en/of ervaringen.
Katrien

Piet schreef op maandag 28 maart 2011, 11:52:


ik heb totaal geen groene vingers en geen verstand van zaken, en wij denken dat onze verteerde mest potgrond IS geworden. (wij hadden vorig jaar een bergje apart gelegd voor dat doel, deze 'potgrond' kwam van een hele oude mesthoop en heeft jaren kunnen composteren)
ik heb net vanmiddag tijdens mijn pauze een hoop plantjes in potten gezet met ENKEL deze grond. dus niks 25% - 75% maar gewoon enkel dit. (ik geef het trouwens ook aan familie en vrienden die potgrond willen. af en toe klagen ze eens dat er netels uitkomen, haha )
je gaat nu toch niet zeggen dat mijn nieuwe bloemenplantjes gaan sterven van téveel 'wormengrond' ??

Katrien Imbrechts schreef op dinsdag 29 maart 2011, 16:00:


Alleen compost, (ziet er inderdaad uit als potgrond) is te rijk, je hebt kans dat de worteltjes van je nwe plantjes verbranden en dan gaan de planten dood. Snel eruithalen en mengen met bv grond van molshopen, is uitstekende grond voor jonge planten.

Hoi Piet,

Om toch nog even op je onderwerp terug te komen, zo zie je maar hoe slim paarden zijn! Ze kunnen en begrijpen zoveel meer, dan wij van ze vragen.
In deze situatie, zie ik je vader eigenlijk als groter probleem dan het paard . Uiteraard super goed bedoelt! Maar Piet.. je hebt weer wat te doen!
Ben ik heel benieuwd hoe jij het aanpakt! Wat heb je tot nu toe gedaan? Is het halster nog een keer af geweest? En vooral hoe is het gegaan?

Ik kan geen echte onderbouwing geven waarom, maar gevoelsmatig zou ik dagelijks het halster af doen. En dan iedere dag het 'spelletje' opnieuw spelen. En dan inspelen op de situatie zoals hij op dat moment is.

Christel Provaas schreef :

Die ruwe haren voelden bijna zo aan als ruwharige teckelharen, waren ook heel dof (en dat in de zomer) en dan in combinatie met een soort van apatische gelatenheid in een nieuwe situatie (training bij ons), dan is dat vreemd. Dus op ons advies DA erbij gehaald, bloedonderzoek; advies was goed ontwormen en vitamine E of Seleniumtekort (weet ik niet meer). We hebben dat dier ook nauwelijks kunnen tainen omdat ze niet in conditie was.

En die buikharen bij dat veulen: was heel typisch wollig haar aan de achter-/onderzijde van de buik. Al haar andere vacht was gewoon verhaard en zomervacht, alleen dat stuk niet.
Is dus niet te vergelijken met een rest wintervacht.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 29 maart 2011, 17:06:


Weet het weer, het was geen E/Selenium maar vitamine D tekort.
Groet, Pien

Ik weet geen dierenarts in de buurt van Antwerpen die holistisch werkt, maar ik heb het idee dat je dat nodig hebt. Door steeds een losse kwaal te bestrijden (droes, wormen, snot) pak je de oorzaak niet aan. Er is een reden waarom dit paard zo zwak is!
Je zou eens kunnen bellen met www.holistischdierenarts.nl en vragen wie hun equivalent in België is.
Voor een goede weerstandsopwekker zou je kunnen mailen met Els Kleverlaan, bekend van dit forum. Zij weet erg veel van kruiden etc in een medisch/veterinaire context maar schrijft hier nog maar weinig.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Spirithorses schreef op maandag 28 maart 2011, 21:00:


Dat is nou de reden dat PAARDEN kort horen vast te staan!!
Meestal niet meer dan 50 cm, vaak minder
Goed dat je er bij was.
Op dag tochten laat ik aangebonden paarden nooit alleen, IK ben er bij of iemand anders.
Zeg maar, "bewaken van de remuda"

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Koen Theys schreef op maandag 28 maart 2011, 22:12:


Ja, is mijn tweeling broer

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard