Peter Donck schreef op maandag 4 april 2011, 14:40:


Nee, de ontschoening is nog niet compleet!

joop schreef op maandag 4 april 2011, 13:39:


Nou.... Ik heb wedstrijden rijden 8 jaar geleden afgezworen maar het kriebelt nu toch wel weer bij mij.

Tuurlijk ga je voor de fun, anders doe je dit niet. Maar het 'kunnen winnen' element mag er best zijn, vind ik. Zolang je je eigen welzijn én dat van het paard maar steeds blijft bewaken en ook nog eens niet vergeet plezier te maken. Als ik zie dat mijn paard mergens moeite mee heeft stap ik af of sla ik het over, why not? Moet in de eerste plaats leuk blijven.

Ik rijd beroepsmatig en het rijden voor de fun was behoorlijk op de achtergrond aan het raken. Ik heb mijn paard dikke lol zien hebben afgelopen weekend, en ik heb eindelijk weer iets wat ook míj uitdaagt, waar ik een hobby van kan maken, waar ik me weer een tijdje in kan ontwikkelen. Ben een beetje heel erg klaar met de westernwereld en dressuren en jumping an sich trekken me niet. Altijd al een terreinrijder geweest.

Tja, aard van het beestje, toch een beetje streberig. Mijn paard ook trouwens....

Groet, Pien

Merel Stoffers schreef op maandag 4 april 2011, 14:17:


Maar wij missen geen controlepunt want wij gaan heel erg goed worden, he Merel....
Jij leest kaart en ik ben van de snelheid.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op maandag 4 april 2011, 16:27:


Als je de kaart maar niet op de kop houdt....

Zo heb ik met een vriendin bijna de cursus natuurlijk bekappen gemist. Mevrouw had de kaart op de kop en lootste mij mooi weer terug richting Duitsland ipv richting Frans en Ilona....

Merel Stoffers schreef op maandag 4 april 2011, 14:19:


De vraag is of je er op zijn manier van hek openen nog op kunt blijven zitten
Ik vrees dat dat alleen lukt wanneer je er helemaal naast gaat hangen of eronder

Christel Provaas schreef op maandag 4 april 2011, 13:59:


ik wil niks vreemds zeggen maar die van mij kunnen boeren als echte bouwvakkers. Vorig jaar kregen ze opeens een extra weilandje en hebben zich daar zowat een koliek gegeten. Daarna boeren, zal ik gaan rollen, en maar boeren, mesten, boeren en boeren. Na twee uur lopen ging het pas over oftewel ze hadden er geen minuut langer moeten staan en de koliek had het gewonnen. Alleen maar uit vraatzucht

Groetjes, Marianne

Christel Provaas schreef op maandag 4 april 2011, 13:59:

Misschien niet boeren zoals wij dat kunnen maar oprispingen of iets dergelijks kunnen ze wel hebben. En als ze dan net op zo'n moment toevallig hun mond open hebben en de hals strekken zit er echt wel een behoorlijke klankkast achter zo'n "boer/oprisping". Beuuuuaaaaaaarrrrhhhhp.... heb er es naast gestaan vol bewondering toen dat gebeurde hahahaha.... Soort mega boer per toeval.

Spirithorses schreef op maandag 4 april 2011, 16:05:


Hier zijn van die speciale paardenhekken in de duinen.
Daarachter allerlei vee, waaronder paarden.
Ik moest maar weer eens die kant op.

Spirithorses schreef op maandag 4 april 2011, 16:26:

[KNIP...]


En gelukkig zit ik bij Pien in het team...

Spirithorses schreef op maandag 4 april 2011, 16:27:


Oh ja, eerst bijlezen en dan pas reageren, haha...
Schrijf net dat ik gelukkig bij jou in het team zit... Match

Ilma Meijer schreef op maandag 4 april 2011, 16:50:


Oh, maar naasthangen moet toch ook geoefend worden...
Voor de laaghangende takken. Peter: dat zijn bamboestokken jah.

Ik heb de smaak helemaal te pakken!

Ik heb bij TREC het gevoel van: Het beste eruit willen halen.
Wanneer Bart en ik super ons best hebben gedaan, ben ik al dik tevreden. Heb ik voor mezelf al gewonnen. Dan zal het de pret niet drukken, als we laatste zijn geworden.
Maar wanneer het zonder wedstrijdelement zou zijn, zou het voor mij wel minder aantrekkelijk zijn. Waarom zijn er dan punten te halen? Dan kan ik beter een rit van Enjoy the Ride of zo, gaan rijden. Dit is veel meer uitdaging. Voor je eigen gevoel iets zo goed mogelijk doen. Tsja, streberig... dat ben ik dus eigenlijk ook wel . En zenuwachtig ook...
Enne, winstpunten (zoals bij de KNHS) of dikke geldprijzen doen me niks. En gelukkig gaat het bij TREC vooral om gezelligheid en plezier voor mens en dier. En de wedstrijd gaat gelukkig vooral voor de eer.

En nog een leuke anecdote:
Ik rijd wekelijks een dressuurles bij de rijvereniging. Mijn doel: Geen grove fouten laten inslijten, Bart goed en gezond houden en plezier!
Zoals jullie wellicht weten, zie je als TREC-ruiter overal oefening in voor TREC, ik dus ook.
In de les ging ik even halthouden. We stonden stil en ik was in mijn hoofd 10 seconden aan het aftellen. Zegt mijn juf: Zijn rechterachterbeen staat er niet bij. Ik kijk beleefd om... Naar links! Andere rechts! Heb daarna maar even uitgelegd waar ik mee bezig was.
Gelijk een leuk gesprek over TREC, dat was voor haar onbekend. En voor Bart weer een beetje respect van de juf. Dat heeft Bart (ik eigenlijk ook) soms wel even nodig op zo'n traditionele rijvereniging. (Bart: grof gebouwd, overbouwd, geen bit. Marsha: geen sporen, geen zweep en eigenaresse, maatje, amazone van Bart)

Liefs Marsha

Suzanne Graauw schreef op zondag 3 april 2011, 15:20:


De mooiste foto's staan nu ook op mijn site, Suzanne (ik weet dat je geen FB hebt).
http://www.spirithorses.be/dagelijksedingen.html

groet, Pien