Nou hier allerlei dingen uitgeprobeerd en het gaat zeker!
Maar:
Eerst in mallen, was moeilijk de blokken er heel uit te krijgen en goed te persen.
Toen een soort drukpers gemaakt met 4 ronde pijpen en een plaat eronder, van bovenaf persen, plaat weghalen en van boven naar onder doordrukken.
Het is veel werk om de pers te vullen(kan je ook automatisch maken.)en te legen.
Met 1 dag mest van 2 paarden waren we zo anderhalf uur bezig.
Het is ons nog niet gelukt om echt goed stevig geperste blokken te krijgen, maar wel redelijk vast...tot nu toe soort pers met man kracht met grote hefboom 2.5 meter.
De beste blokken kregen we nog door eerst de mest met water tot pap te roeren en dan te persen.
Het drogen neemt ook wat tijd en ruimte in beslag, ruikt wel en er groeien mooie culturen op, die ook met het drogen wel weer afsterven.
Toch branden de blokjes wel leuk, half uur a 3 kwartier.
Als ze eenmaal droog zijn ruiken we ze niet, er liggen een paar blokken naast de kachel en het valt niemand op
Mijn vriend was al enthousiast aan een machinaal apparaat begonnen maar door klachten (over stank)van de buren ligt het ff stil, en breng ik de mest weer naar de boer.

Ow wat spannend he, nu maar hopen dat hij een lekker plekje in de groep krijgt.

Mag ik vragen hoe jullie geperst hebben, heb je een beetje een stevig blok?

De praktisch wilde veulens.

Een vervolg op het Bulgaarse kudde verhaal.

Dit zijn Stara Mist – met halster – Rococo de glanzende donkerbruine en de jongste Symphony. Rob noemt ze de jaarlingen maar ze verschillen wel een paar maanden in leeftijd. Symphony is nu een jaar oud.

Deze drie veulens zijn in de winter totaal alleen op stap geweest. Vaak wist Rob wel waar ze geweest waren maar iedere keer te laat om ze weer thuis te brengen. Het gebied hier is zo’n 7 km vierkant waar ze kunnen zijn. En als hij ze dan weer thuis had – whoosh - waren ze weer weg.

Hij beweert dat hij nog nooit zulke jonge paarden in zo’n goede conditie heeft gezien na een winter alleen in de vrijheid. Ook nu krijgen de veulens niets bijgevoerd en gaan vaak hun eigen gang en weg. Ze komen nu wel overdag naar het huis voor de schaduw en gaan soms met Alisia en veulen en de kudde mee soms ook niet. Roscoe gaat soms met ze mee, hij vindt Maya ook leuk maar mag er niet dichtbij komen van Goran…!

De foto van de onder hoef is van Misty, die dus nu ongeveer een jaar is. Misty’s hoeven zijn dus nog nooit bekapt dus zijn misschien een goed voorbeeld van een praktisch wilde paarden hoef. Rococo daarentegen heeft echte weidevoeten. Misty gaat er soms met Roscoe vandoor en dat gaat over de stenen weg en asfalt etc. Rococo - die blijft liever grazen.

We hebben het hier dus over praktisch wilde paarden – ze hebben een routine om toch thuis te komen maar zijn praktisch de hele winter niet thuis geweest, er lag hier dus wel sneeuw, ze hebben geen hooi gevoerd gekregen en waren blakend gezond (en zijn het nog steeds) na deze winter Vrij in de natuur leven.

En als aanvulling op het hele Bulgaarse Kudde verhaal Rob heeft in zijn 8 jaar hier nog nooit een koliek paard gehad. Wel wonden – want hier zijn wel wat scherpe stekel bomen en struiken.

Dacht dat jullie dit wel interessant zouden vinden.