Heb even enkele fotos in het album gezet onder promotie

De honingbij zat gisteren in het net, was uit de beker. Slim beestje. Heb haar vrij gelaten. Enigste bijvangst vandaag: een motje en een gaasvlieg. Gewone en steekvliegen vind ik geen bijvangst, maar ik heb zover ik op de fotos kon zien alleen de dazen rood omcirkelt.

e m kraak schreef op zondag 31 juli 2011, 18:33:


Deze man is door mensen die ik persoonlijk ken meerdere malen hulp aangeboden. Er is al jaren geprobeert om de paarden en de mensen te helpen, maar elke hulp werd geweigert.

Ik snap ook niet zo goed wat het stamboek hier mee te maken hebben? Het betreft een man die ijslanders heeft en ze zwaar verwaarloosd heeft. Behalve dan dat de veulens waarvan de vader onduidelijk was geen papieren meer kregen, heeft het stamboek er niets mee te maken of zie ik dat nou zo fout?

Groeten Karin

Frans Veldman schreef op zaterdag 30 juli 2011, 12:35:

Dus wat we willen weten is:

Ze zijn gearriveerd en gemonteerd. En zoals eerder gezegd: mijn man monteerde en ik timede.

1) De handleiding is toereikend. Tegen dat ik stap 3 had afgeprint waren de tie wraps er al aan.

2) Door puur enthousiasme begon mijn man met het oppompen van de bal. Voor de rest geen vergissingen.

3) Ik wist niet wat een tie wrap was tot ik ze zag.

4) Dazenval 1: 35 minuten, exclusief opendoen van de verpakking, inclusief handmatig oppompen van de bal. Ik heb wél geholpen met de koordjes te strikken .
Dazenval 2: 13 minuten, exclusief handmatig oppompen van de bal, want dat had ik gedaan tijdens het in elkaar zetten van val 1. En ook hier was koordjes strikken mijn enige bijdrage...

5) Ja, zie de foto's (komen er aan).

We hebben dadelijk de eerste val geplaatst. De zon scheen er niet vol meer op (een beetje nog door de bomen).
Tegen de tijd dat de 2de val af was hadden we al 3 dazen gevangen en ettelijke vliegen. Dit was tussen 19.40u en 19.55u.

Nadat de 2de val 10 minuten stond zaten er ook al 2 dazen in. Deze val staat momenteel gewoon op ons gazon voor de stal en compleet in de schaduw. We willen er namelijk de hele avond naar kijken...
Wij vinden dit een zeer goed begin. Wat gaat dat geven als morgen de zon er vol op staat???

Groetjes, Lena
(grandioos bitloos, en misschien binnenkort grandioos dazenloos )

Karin schreef op maandag 1 augustus 2011, 20:57:


O.
Maar ik bedoelde niet private hulp maar een traject aangegeven door LID.


Het NSIJP heeft er officieel uiteraard niets mee te maken, behalve de stamboekadminstratie precies zoals je aangeeft.
Het wereldje is echter zo klein, de belangen zo verstrengeld en handjeklapwerk, de personen in kwestie hadden zelfs een hengst goedgekeurd gekregen. Ga mij niet vertellen dat niemand hiervan op de hoogte was; toen wij daar zoals gezegd jaren eerder een keer zijn wezen kijken naar een te koop staand hengstje was het al een droeve keet. En niemand die aan een bel trekt?

Frans Veldman schreef op zaterdag 30 juli 2011, 12:35:

Kweenie, moet ik nog lezen , maar de foto's maken veel duidelijk
Nee, nuja ik knipte het 1e touwtje in 2. Later zag ik op de foto hoe het de bedoeling was.
Geen idee, nog niks gelezen, ik hou meer van strip verhalen
15 min voor de eerste en 10 min voor de 2e (excl bal op pompen)
Dacht het wel, nog niet gecontroleerd, maar zo had ik het nog in gedachten.

18.15 thuis gekomen, de doos was binnen. Op de kruiwagen mee naar het land om daar in elkaar te zetten.
18.35 klaar, nu nog de bal oppompen, dus terug naar huis. Kom ik met 2 opgepompte ballen weer op de wei, zitten er al 2 dazen in de beker die konden niet wachten zeker. Een uurtje later (19.45) al meer dan 10. In de 2e val ook al 6

Als gezegd, ik heb geen beschrijving nodig gehad. De Foto's spreken voor zich en de onderdelen zijn ook logisch. geen fout mogelijk.
Nou, misschien.. als ik de E-mail over de ty wraps niet had gelezen, ik daar even verwonderlijk naar had gekeken. Bij mij bleef de beker wel goed op zijn plaats door het vangnet. (de 1e val staat nog zonder wraps)

Ik ben er nu al blij mee en Woody straks ook vast

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Ilona Kooistra schreef op maandag 1 augustus 2011, 2:02:




Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Bij ons staat de val inmiddels ook. Kon bij Karin mooi even de kunst afkijken hoe het eindresultaat moest zijn én we hebben daar dus gelijk de bal maar even opgepompt onder het genot van een bakkie koffie.
Hans maakte daarna nog even een buitenritje en ik kon gaan klussen..

Bij ons op de weide was inmiddels het zonnetje verdwenen dus dat was jammer, maar we hadden het geheel nog niet geplaatst of er zat al een daas onder het netje die binnen no-time de trechter had gevonden. Nummer 2 melde zich toen ook al maar vond de trechter iets minder snel
De hoeven van Niek even bijgewerkt en na dát klusje nog even bij de val wezen kijken.
Vangst op dat moment, 2 vliegen en 2 dazen. En dát in de schaduw...

Morgenochtend maar weer kijken en dan een goede plek zoeken waar we de dazen een warm welkom kunnen geven

Volgens de handelaar waar ze nu staan zijn de meeste verkocht en gaat de rest absoluut niet naar Hongarije. Hij snapte niet waar die verhalen vandaan komen.
(aldus iemand van het ijslanderforum die met die handelaar gesproken heeft)

Dani62 schreef op maandag 1 augustus 2011, 16:32:


Dat targetten werkt idd erg goed. Niek was doodsbang voor koeien. Mbv target/clickertraining heb ik hem steeds dichterbij laten komen.
De eerste keer duurde het ruim een uur om er langs te komen, daarna ging het snel beter.
Inmiddels loopt hij zonder moeilijk te doen langs de weide met koeien.
Op een andere plek met andere koeien kijkt hij nog wel maar raakt hij niet meer in de stress.

Rammelende tractoren met aanhanger die loop ik tegemoet wanneer ze achter ons rijden.
Ik negeer Niek zijn gedrag en kijk hem zeker niet aan. Ik let vooral op mijn eigen ontspanning en ik merk dat dat heel goed werkt. Niek blijft niet meer zo in de stress 'hangen' en wordt langzamerhand steeds moediger.

Ik wil met hem gaan trainen voor de Nijmeegse 4daagse van volgend jaar en zoek nu daarom zoveel mogelijk nieuwe 'enge' dingen op om straks ontspannen 40 km te kunnen lopen.
Ik vind het heel gaaf om te zien hoeveel meer vertrouwen ik van Niek heb gekregen in, voor hem, enge situaties. Hij is voor mij echt een perfect leerpaard gebleken en ik ben nog lang niet uitgeleerd..

Het filmpje van Arabesk, waarvoor mijn complimenten , waarin heel goed in beeld is gebracht wat ik ook "onvertraagd" meende te zien, heb ik (in de discussies met tradi's) toch ook nog een vraag die ik niet kan beantwoorden. Misschien kan iemand hier het uitleggen:
Er zijn paarden/pony's die mét bit gereden worden, die hun ruiter via de teugels zowat uit het zadel trekken. Ik bedoel dan geen paarden/pony's die "in verzet komen" of ergens van schrikken, maar die ergens enthousiast/druk van worden, bv als ze in het bos zijn en graag willen gaan rennen.
Het lijkt niet alsof ze het bit op een of andere manier "vastgepakt" hebben, dus dat zou betekenen dat ze zichzelf vol de druk op de kaaklagen/in het geheemelte aandoen. Vaak wordt dit gedrag van het paardje ook nog "beantwoord" met een ferme ruk aan de teugels (dus ook het bit), hetgeen de pijn dus alleen nog maar heftiger maakt. En toch "leren" deze paardjes er ogenschijnlijk niet van, want ze blijven dit doen.
Dus mijn vraag: waarom doen ze dat en waarom "geven ze niet op".

Hoi, volgens mij,( omdat ik die ervaring met mijn eigen paard had), rennen paarden "weg' van de pijn. Hoe meer je trekt ( dus meer pijn) hoe harder ze gaan. Op zich eigenlijk wel logisch.
Zodra ik overging op bitloos was het een verschil van dag en nacht. Ze draafde veel rustiger en ik had dus ook veel meer en fijnere controle.
Groetjes Jean

Ik zit, met een aantal toch wel schrikkerige pony's, eigenlijk onbewust vaak de omgeving te scannen. Je weet immers op een gegeven moment wel wat ze eng zouden kunnen vinden. Maar ook dan verrassen ze mij nog regelmatig
Als er iets spannends is, probeer ik zo laag mogelijk te ademen en zo ontspannen mogelijk te zijn, en er zonder te vertragen of te versnellen zo dicht mogelijk bij/langs te gaan. Reageren ze niet, dan reageer ik ook niet. Reageren ze wel, dan doe ik hetzelfde als diverse anderen hiervoor al schreven: laten aanraken en belonen met een snoepie of lekkere krabbel.
Toch ligt het ook heel erg aan het karakter van het paard, iets waarbij ik mij "neergelegd" heb na het lezen van het boek "Paardentypen" van Eric Laarakker (een aanrader hoor!). Met een aantal echte "waterpaarden" (vol, of in ieder geval met een hoog water-aandeel), zal het schrikken voor zaken waarvoor ze al 100x gedesensibileerd zijn, nooit overgaan.
Dus dan zorg ik maar gewoon dat ik voorbereid ben door op tijd de "scannen".