Christel: Dankjewel! Ik zal het eens proberen.

Ilona Kooistra schreef op woensdag 17 augustus 2011, 22:13:


Het lijkt me dat die kans echt enorm klein is. Ze is zooooo bang voor schapen en heeft er ook geen direct contact mee gehad zo lang ik haar heb. Éen weide waar ze eventjes op stond grenst wel aan de weide waar soms schapen op staan maar niet toen zij er stond, en ze drinkt niet uit een sloot. Verder is ze altijd al aan de dunne kant geweest en heeft ze pas een maand geleden op die weide gestaan. De dierenarts heeft ook naar haar slijmvliezen gekeken en die waren niet geel of bleek. 2 jaar geleden had ze de klachten ook al en heeft ze een keer een endoscopie gehad waar een maagzweer te zien was, maar niet deze wormpjes. Het kan misschien wel maar de kans lijkt me heel klein.

Het probleem is een beetje dat ze dit dus al 4 jaar lang heeft. Ze is het grootste gedeelte van die tijd aan de dunne kant geweest terwijl ze krachtvoer kreeg maar haast geen arbeid, en vaak een doffe vacht zeker in de overgang van zomer naar winter en andersom. Ik heb hier dus al wel eens de dierenarts voor laten komen maar die schrijft gewoon een vitamine poedertje voor... wat op korte termijn ook helpt! ( Ik word er wel eens moe van want elk jaar tijdens de overgangen vertellen mensen mij dat ik de dierenarts moet laten komen want Welia ziet er niet goed uit. Maar elk jaar gaat het hetzelfde en als ik haar een vitamine poedertje bij geef glanst ze na een maand of 2 weer als een parel. )

Ik vermoed zelf dat ze heel gevoelig is ( en dat is ze! ) ook voor voer en dat ze na een jaar zonder krachtvoer enorm op gaat knappen. Maar haar nu zo dun zien is geen pretje.

Hopelijk eet ze vandaag de pulp!

nils, je kunt hier niet zomaar ontwormen. Je bent verplicht om eerst een trekproef te doen, anders kun je niet eens aan een ontwormingsmiddel komen.
Dus 'zomaar' kan ik het niet eens doen, al zou ik het willen (wat niet zo is)
Maar ik kan mij voorstellen dat een trekproef geen kwaad kan

Eg nie. Goed bezig jullie

Bedankt allemaal voor de leuke reacties.
Voor veel mensen is een buitenritje (nota bene in stap) niets bijzonders, maar voor mij is het echt heel wat.
En als ik dat zo lees, zie ik dat veel meer mensen stapje voor stapje die weg opbouwen.
Leuk om te lezen!
Ik ben dus niet de enige.

Ik heb het overigens ook stap voor stap opgebouwd en heb eerst veel met haar op straat gelopen, eerst alleen poortje in en uit, daarna op straat gaan staan, daarna stukje lopen etc.
Toen ik wist dat het met leiden geen enkel probleem meer was (na die 2 km) durfde ik ook aan een bosrit te beginnen, met in mijn achterhoofd dat ik altijd kon afstappen als het niet ging omdat ik wist dat het aan de hand geen probleem was.
En dat gaf mij voldoende moed om zelfs een paar moeilijke momentjes, waarbij Hälga op de hakken wilde omdraaien omdat ze het ook spannend vond, goed het hoofd te bieden en te vertrouwen op mijn eigen rijervaring.

Het speelt mee dat Hälga gewoon een goudeerlijk en stabiel paard is. Tuurlijk had ze het ff moeilijk op twee spannende punten. Ze was tenslotte al maanden niet meer alleen buiten geweest en we waren eerder nog niet op deze manier op elkaar aangewezen. Maar ik kon toch steeds haar vertrouwen terug krijgen, gewoon door even rust te nemen en te wachten.
Maar als ze schrikt van iets, bevriest ze eigenlijk alleen maar even. (op die twee keer na dan, dat ze echt ff niet door durfde en rechtsomkeer wilde maken/weg wilde) Ze raakt niet in paniek en is cool in d'r hoofd. Goed voorwaarts, maar ook goed te controleren.
Gewoon paardje met gouden randje. Kan niet zeggen hoe blij ik met haar ben..

En vanaf hier wordt het vast alleen nog maar leuker....

Hallo Aoife,
allereerst onze dank vanwege het Horsetopia team dat jij (en Bruno) bij ons twee paardjes een nieuwe kans hebt willen geven. Ondertussen staan de twee paarden al zes maanden te genieten in Frankrijk. We zijn op vakantie in de Provence en keren vrijdag terug naar België . is het ok als we eens langskomen en een kijkje komen nemen naar Cali en Figaro om te zien hoe zij het stellen? Sorry van hieruit ken ik je mailadres niet meer daarmee .. Dank je , het Horsetopia Team

Maria Delavega schreef op woensdag 17 augustus 2011, 21:43:


nee, het was een antwoord aan Ans, en ook trouwens niet kompleet op haar van toepassing
jij hebt op zijn minst al de keuze gemaakt voor witloze niet vosse merries van niet-moderne stempel
en het kruisen met een sorraia zou in geval van fokken zowat de beste oplossing zijn
NAAR MIJN IDEE

Ans Jondral schreef op woensdag 17 augustus 2011, 23:00:

vooruit dan maar, nu de nacht er weer is over gegaan
bij elke naam zie je 3 tercios, daaronder staan de daarvoor gebruikte paarden
met fokker, (hierro = brandmerk) en ras of rasmix
overigens kan je de rasmixen er zelf uit analyseren zonder te kunnen lezen
hoge sokken zijn bv altijd arabier, en de morfologie ook natuurlijk
de paarden zijn "naakt" en vierkant voorgesteld, beter dus dan meeste pokkefotos via goegel

http://www.mundotoro.com/auxiliar/Mundoestribo/2.cuadras2011/cuadras.htm

Lily heb ik nu twee jaar en al die tijd was het niet mogelijk haar vast te binden. Ze ging steigeren, hangen, trekken, rukken aan het touw, vreselijke paniek. Of ik moest haar met haar hoofd plat tegen de muur aan vastbinden, zoals ik het advies kreeg van een van de toenmalige verzorgers van Lily, heel goed om een jong paard te leren dat ze toch niet los kan komen.

Tot dusver heb ik Lily los laten staan en dat ging prima. Het is echter wel handig dat ze ook vastgebonden kan staan, mocht dat ooit nodig zijn.

Gisteravond voelde het goed en heb ik Lily voor het eerst "vastgebonden". Wat heet "vastgebonden".... ik heb voor de zekerheid het touw over het hek laten bungelen en met "HO STAY" haar laten weten dat ze daar moet blijven. Dat kan ze heel goed, ik kan dan zo bij haar weglopen, zonder dat ze me achterna loopt. Lily vond het wel wat spannend. Ze drukte haar neus tegen het touw en bleef met grote ogen stokstijf staan. Ik ben rustig aan het borstelen geweest en heb haar favoriete plekjes gekrabd.

Op een gegeven moment begon ze wat glazig te kijken en te gapen, een achterbeen ging op rust staan - wat een vooruitgang! Toen Lily op het idee kwam een vlieg te verjagen, stond ze op het punt in paniek te raken: het touw ging met een grote zwaai de lucht in en belandde precies op haar hoofd. Ze bleef toch staan en keek vragend naar mij. Ik heb het touw van haar hoofd gehaald met een "Liltje, wat doe je nu, blijf even staan", het touw weer over het hek gegooid en er was niets aan de hand.

Ik ben zo blij dat ze zo'n groot vertrouwen heeft gekregen. Nu nog een paar keer oefenen met een los touw en dan eens kijken of ik haar met een snelle-los-trek-knoop eventjes kan vastbinden.

Ik ben trots op mijn Liltje!

Monique

Monique Meijer schreef op woensdag 17 augustus 2011, 16:18:


heel lief dat je dit zo schrijft.
Ik zit ook elke dag bij haar, aai haar, zeg haar hoeveel het me spijt dat ik haar niet heb kunnen helpen, hoeveel we haar missen. Ben ook opgelucht dat ze geen pijn meer heeft, dat het over mag zijn. Rust voor haar, in haar lijf en in mijn hoofd. Herinneringen en verdriet zitten daar nog maar dat zal zijn evenwicht wel vinden.

Christel Provaas schreef op woensdag 17 augustus 2011, 19:57:


Dat is inderdaad nog niet eeder gebeurd.
Katrien vertelde me dat ze dat bij kleinere pony's niet doen omdat ze heel de boel beschadigen van binnen. Op haar arm zat inderdaad bloed van de gesprongen adertjes door het onderzoek.

Coralie schreef op woensdag 17 augustus 2011, 22:48:


Player is de kluts kwijt.
Ze gaat continu kijken of Carmen er nog ligt, staat er naar te staren, begrijpt ook niet dat ze niet komt eten. Bromhinnikt zacht tegen haar. Mijn hart breekt.
Ben al bezig met een ander paardje.
Kan dit niet aanzien.
Wil haar niet eenzaam zien.
Voor mij ook goed om mijn gedachten te verzetten en een leegte op te vullen. Niet dat Carmen vervangen kan worden, haar plaats in mijn hart en hoofd zijn van haar. Daar komt niets of niemand tussen. Zij is onvervangbaar.

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 18 augustus 2011, 9:36:


Arm dier, tranen schieten in m'n ogen....


Goed zo! Helemaal Top!


Hoeft ook niet, op dat plekje in jou hart heeft ze ook recht. Maar.... zou zij (menselijk gedacht) ook niets liever willen dan een maatje voor Player.