Hallo Zoë,
da's inderdaad niet zo simpel, door de combinatie met paard en ruiter.
Misschien kunt u proberen uw moeder duidelijk te maken dat ze nu samen (paard en ruiter) er niet veel lol beleven op de manier waarop ze nu rijdt, en daardoor misschien beter open gaat staan voor iets nieuws...laat een frisse wind nieuwe zuurstof brengen in de paard/mens relatie, zoals in ijsland, een frisse ijslandse bries, heel toepasselijk!
Een paard dat niet aangenaam loopt met een ruiter of niet goed vooruit gaat, is inderdaad weinig plezier aan te beleven op wandeling, en geeft frustratie voor mens en dier.
Helpt het vb om in groep te gaan rijden? Daar worden ijslanders, die uitgesproken kuddedieren zijn, toch enthousiast en blij van. Meestal zijn ijslanders toch goed voorwaarts.
Loopt het paard lekker in de wei met andere paarden? Komt hij op die manier momenteel een beetje aan z'n trekken? Loopt hij dan ook zo stijf?
Enkele dingen waar ik nog aan denk :
Kwaad worden op het paard (zweepgebruik/ harde beenhulpen) werkt super averechts, hoe meer spanning bij het paard, hoe meer het paard zal 'zwijnenpassen' of maw trage telgang. Op de duur is deze gang heel moeilijk te doorbreken.
Als het paard een verstokte telganger is, zal het misschien ook aan de bouw kunnen liggen, nl een stijve, korte rug en dan is dit geen mooi gebouwd rijpaardje. Indien de rug dan nog eens te hol zou zijn, is er ook een probleem met de bespiering...
Misschien moet je hierbij eens proberen om toch wendingen te vragen, om te stimuleren dat het paard onafhankelijker zijn benen gaat bewegen.
Ofwel proberen in te buigen, hand laten volgen.
Ofwel aan 1 kant drijven met been, misschien komt hij dan uit de telgang (dat doorbreek je dan even).
Indien je dan in tölt zou terechtkomen, dat kan je een klein beetje bovenlichaam naar achteren plaatsen zonder te zwaar te worden, zeker niet teveel of te sterk been geven. Laat het paardje z'n eigen tempo zoeken, en ga ontspannen mee in de beweging, niet te veel storen of in de weg zitten, zeker niet met 'dressuurbenen' rijden, maar loslaten! Ijslanders zijn meestal heel zelfstandige paarden, die normaal goed op eigen benen kunnen lopen, dus ook gewoon vertrouwen hebben en zeker niet trekken aan de teugel !
Mijn ijsje gaat meestal makkelijk in draf op een mulle of ongelijke bodem zoals een hobbelig graspaadje, misschien dat eens proberen en eens zien hoe het paard dat soort ondergrond oplost in z'n beweging? Ik ga dan gewoonlijk lichtjes in verlichte zit.
Als de ondergrond wat gelijker is, gaat ze makkelijk in tölt, maar ik mag dit niet forceren, anders maakt ze een rommeltje van de gangen. Een klein beetje ondersteunen (en dat gaat prima met
bitloos hoofdstel) en meegaan in de beweging en dan behoudt ze makkelijk haar tempo. M'n paardje reageert ook goed op de stem om haar tempo te behouden, zo kan ik vermijden dat ik extra beenhulpen moet geven en dan stoor ik haar minder in de beweging.
Als we een lichte helling bergaf rijden, kan m'n paardje dit vlot in tölt en lijkt alsof ze daardoor beter kan tölten.
Veel aaien over de manen en de hals, werkt ook ontspannend.
Nu moet ik wel zeggen, ik heb m'n paard nog niet zo lang, het is m'n eerste gangenpaardje en ik moet zelf nog veel leren en ondervinden, het lukt me nl nog niet om in galop te gaan met m'n paard.
Ik ben een doorsnee recreatieruiter, die met volle teugen geniet van buitenrijden, vraag me nu niet door over dressuur, ken ik weinig van. Ook heb ik geen enkele kennis van wedstrijdrijden met ijslanders, maar ik ben wel een echt ijslanderzotke
Waar ik 100% van overtuigd ben, hoe meer ontspannen en open en los de ruiter is, een paard dit overneemt, spiegelt : voor zover het een gezond en sterk dier is, en in staat is om een ruiter te dragen. En dat je daarbij als mens er goed voor zorgt dat het paard blij in z'n vel zit doordat je geeft wat hij nodig heeft (en daarbij denk ik aan een paardvriendelijke huisvesting, weidegenootjes, voldoende ruwvoer, etc etc al die voorwaarden vervullen)
Indien een paard ongeschikt is om een mens te dragen (door de bouw, leeftijd, slechte bespiering etc, kan je dit onmogelijk vragen aan zo'n dier, die zet je dan op rust en kan bij andere paarden in de wei als gezelschap, of zoek je geschikte hulp in het trainen van het paard indien het niet te oud is)
Dus als je een goede lesgever, die wat van gangenpaardjes zou kennen, laat die dan langskomen, een goede instructeur is goud waard!
veel geluk en hopelijk komt er snel beterschap zodat het paardrijden voor uw moeder en haar paardje plezierig wordt, wat toch de bedoeling is!
wendy
Warboel
