paulderidder schreef op woensdag 26 september 2012, 19:10:
>
> Als we over "training" spreken bedoelen we meestal het aanleren van
> gewenst gedrag. De meesten onder ons gebruiken niet één specifieke
> methode maar gebruiken ze een beetje door mekaar.
Die verhaspelarij is, denk ik, nu juist een belangrijke oorzaak van waarom er zoveel niet goed lukt.
Het sterke punt van 'clicker' is dat het leken leert met gebruikmaking van een duidelijk en beproefd schema hun dieren goed te beleren. Daarom, de kleuterklas waarvan de ervaring leert dat die door de meesten al moeilijk genoeg gevonden wordt. En absoluut niet denigrerend bedoeld want je kunt er een heleboel mee.
Zodra je echter een 'kleinigheid' verandert is het geen 'clicker' meer en als je aan de andere kant Pavlov's fluitje vervangt door een klikker wordt zijn klassieke conditionering niet ineens een operant 'clickeren'.
> Voor mij de kern van dit
> alles; ongewenst gedrag negeren - gewenst gedrag belonen! Of het nu om
Ongewenst gedrag negeren kan lang niet altijd.
Wat doe je met een inbreker die je huis leeg rooft?
Wat doe je met een woedende hengst die je aanvalt?
> kinderen of paarden gaat. De clicker is een ideaal instrument omdat het
> een herkenbare brug is voor paard of kind naar het vinden van het antwoord
Ik ben van die enig zaligmakende kant van de werking van de klikker wat minder overtuigd. Niet dat het niet goed werkt, maar het brugsignaal als constante kan ook best iets anders zijn, een lampje in een skinnerbox of een verbale cue, whatever. En in geval van dieren die goed opletten, zoals paarden, komt het Kluge Hans effect al snel bij kijken als je niet in een geïsoleerd laboratorium bezig bent. Dan zit je al snel met een mogelijke paradox omdat Kluge Hans sneller is dan jou geklikker, maar heel erg is dat meestal niet.
Warboel
