Nathalie Lagasse schreef op woensdag 15 mei 2013, 10:22:


Mooi om te zien, ik zou al blij zijn als ik dat met 1 paard voor elkaar kreeg

Monique Meijer schreef op donderdag 16 mei 2013, 12:25:


IK kan Harry wel volgen.
Het huis heeft geen negatieve lading, tenslotte zijn daar de vriendjes, voer en wei.
Alleen het drammen om naar huis tegaan, want je "zin" krijgen betekend niet dat je daar direct mee "beloond" word.
Ik denk niet dat je een buiten rit leuker kunt maken, voor een paard dat liever thuis in de wei staat.
Olly gaat ook niet graag weg zonder Woody, maar vind mij als gezelschap niet persé verkeerd

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Piet schreef op donderdag 16 mei 2013, 17:18:


In dit geval ben JIJ de ontvanger

Wat jij als voorbeeld denkt aan te halen heeft niets met Harry's voorstel te maken.


Wat is clickeren dan?
Je dóet het want anders ... krijg je geen "beloning".

Nils en Olly
Zonder fouten,
geen leerproces.

Nils Vellinga schreef op donderdag 16 mei 2013, 18:22:


Mijn Liltje is een ongeloofelijke vreetkop. In de wei staan en eten is geweldig. Zet ik echter mijn zadel e.d. buiten en roep ik haar, komt ze er gelijk aan en staat te popelen om mee te gaan. De buitenrit is op dat moment dus leuker dan het weiland. Ze had ook fijn met Kim op het weiland kunnen blijven in plaats van te komen.

Waarom zou je een buitenrit niet leuk kunnen maken? Samen nieuwe wegen ontdekken, samen enge dingen overwinnen, een vreetpauze onderweg, bij een kennis op bezoek die ook paarden heeft, samen een appeltje eten. Gewoon samen tijd doorbrengen....

harry11 schreef op donderdag 16 mei 2013, 10:46:


Ik wil niet beweren dat het voor iedereen zo is maar IK wil het beste vriendje van "mijn" dieren zijn (veel meer dan de ponies, de meesten zijn wild, bij voorbeeld 2 jaar terug een winter lang een vos "gehad", een rekel, was helaas zo stom zich te laten overrijden). Onontkoombare conclusie: Iedere aversieve stimulus die ik genereer werkt dat mogelijk tegen.

[knip]

In den beginne was er straf (p) en beloning (r) - daar gaan we weer
(Nee ik ga jullie niet weer doorzagen over de Skinner-schema's, lees je maar in ergens).
Wat jij voorstelt is een verwachting te veranderen door onaangenaamheid toe te voegen = p+. Er is principieel geen verschil met de stelling: als we thuiskomen geef ik je eerst 50 knallende meppen met de zweep. Nou, leuke beloning voor gezellig uit rijden gaan... denk dit door: paarden hebben een uitstekend geheugen dus bezit hun beleving ook een verwachtingspatroon en een zijn op een punt in de tijd. Ik ga niet verbaasd zijn dat een mogelijk effect zal zijn dat je paard helemaal niet meer uit rijden gaat willen. Dit is een van die "lange spanningsbogen" waar ik het eerder eens over gehad heb voor degenen die dat nog bij staat.


Ik heb er jaren terug al aanvaringen in discussie met o.a. Frans over gehad, het is moeilijk op een forum als dit niet in herhaling te vallen, maar ik hou niet zo van de tactiek om paarden het leven zuur te maken onder het motto: "maak de keus die je wil aantrekkelijk door alle andere onaantrekkelijk te maken". Ik beweer niet dat het niet kan werken, maar je wordt er sowieso geen vriendjes mee (en misschien wil je dat niet eens... maar ik toevallig wel). Er is geen verschil met een paard te laten lopen (= feitelijk vluchten) voor de zweep en alle andere ontwijkingsleren; (weg)lopen is dan vanzelfsprekend aantrekkelijker dan blijven stilstaan. Er is geen verschil met d.m.v. bitten, sporen, knevels en zwepen álle mogelijkheden behalve toevallig de enig door jou gewenste te vergallen wat tot een schoolvoorbeeld van geleerde hulpeloosheid leidt.
En er zijn intelligenter opties zoals al aangegeven; je kunt i.p.v. 'naar huis' eerst nog 'langs huis. Hoe simpel kan het zijn!? Ook daarmee muteer je het verwachtingspatroon maar met een onbepaalde verwachting i.p.v. p+. Toegeven aan zo een onbepaalde verwachting kan bekrachtigd worden

Perceptie, belevingswerelden. Daar is alles van afhankelijk, ook klikker. Als je miskleunt in de perceptie van je paard sta je voor joker te klikkeren!
Heeft iemand er al eens bij stil gestaan hoe wonderlijk het eigenlijk is dat paarden een begrip 'thuis' hebben ontwikkeld als nomadische diersoort van oorsprong? En wat is dat thuis dan? De plaats, of alleen de soortgenoten/kudde/vriendjes, of ...? Of wil 'nomadisch' alleen maar zeggen dat je thuis veel groter is?

In den beginne was er straf (p) en beloning (r) - daar gaan we weer
Nee ik ga jullie écht niet weer doorzagen over de Skinner-schema's maar straf en beloning zijn uiteraard alleen straf en beloning als ze aldus worden ervaren; weet zeker hier al eens of vaker vermeld te hebben dat ik mensen gekend heb die het allerliefst in hun cel in de gevangenis zitten dus voor wie dat totaal geen straf is! Er zijn er ook wie het niets uit maakt - völlig egal zoals ze in Duitsland zeggen.
Nu nog een vraagje... is 'thuis' een gevangenis, een vrijwillige detentie?

Monique Meijer schreef op donderdag 16 mei 2013, 19:39:


Een onmiddelijk 'mee eens'je, maar het is jouw beleving die niet noodzakelijk hetzelfde is als die van Liltje. Vertel mij niet dat het moeilijk is, maar heb je er al eens pogingen toe gedaan te ontdekken wat de beleving van Liltje is die haar het aantrekkelijk doet vinden?

Piet schreef op donderdag 16 mei 2013, 17:18:


Wat een moeite en gedoe heeft het mij toen gekost dat adagium erin te rammen, maar het is wél blijven hangen
Toch hebben we het nog steeds inhoudelijk over hetzelfde... erg weerbarstig.

Nils Vellinga schreef op donderdag 16 mei 2013, 18:35:


Ah, nee Nils! Er is nooit sprake van geen beloning.
Het zit zo; " Je krijgt altijd een beloning als je de markering hoort."
Dat is een groot verschil.

Piet
Doe jij wat voor mij, dan doe ik wat voor jou. Wie
heb jij geclickerd vandaag?

Monique Meijer schreef op maandag 13 mei 2013, 17:24:


Geweldig!! Super idee Monique, wat een oplossing. En dan ineens bedenk je je allemaal dingen die je zelf doet, waardoor het paard alle reden heeft om snel naar huis te willen!
Hahaha