Wel interessant om te weten waarom ze abcessen krijgen. Meestal een hoefvorm die niet klopt en steunsels die niet op de juiste plek / stand / lengte / hoogte zitten.

Mariss schreef op woensdag 29 januari 2014, 18:49:


Nou, ik ben ooit door Egon op de vingers getikt omdat ik meende dat verhoging van koper en zink een teveel aan ijzer zou compenseren. Dat was te simpel gedacht.

MarshaBart schreef op woensdag 29 januari 2014, 20:07:
Wél bemest 70, níet bemest 137.
Overigens hebben ze wel de beschikking over likstenen, maar dat lijkt me logisch.

Christel Provaas schreef op woensdag 29 januari 2014, 23:13:


Helaas hebben wij hier nogal eens regelmatig hoefzweren omdat we stenige ondergrond en veel paarden hebben. Wij hebben het allemaal uitgeprobeerd; baden/ niet baden, animalintex, antibiotica, wel inpakken/niet inpakken, hoefzak, weken, snijden/vanzelf laten opengaan ed. Er is niks gebleken waarbij de rijping en daarna de genezing sneller gaat, het heeft altijd z'n tijd nodig. Het ingrijpen is denk ik ook het idee dat je wat doet als je ziet dat je paard pijn heeft. Ik spuit alleen wel antibioticum als een paar lang last houdt en de hoefzweer niet goed geneest (waarbij het paard dus niet beter loopt na uitbreken).

Paard gaat wel altijd met een maatje apart van de groep zodat deze rust heeft, kan liggen en niet méér hoeft te lopen dan hij/zij zelf wil.

Groet, Pien

harry11 schreef op woensdag 29 januari 2014, 23:15:


Sommige paarden die van zachte ondergrond komen of een ijzer- of stalverleden hebben zijn zeer gevoelig voor hoefzweren in dat eerste overgangsjaar. Al helemaal als ze veel op harde (stenige) ondergrond lopen. Na dat jaar is het meestal wel over en blijft het weg.

Groet, Pien

Dit is wel interessant ...
Hoe staan de ervaren eigenaars hier in feite tov. join-up?
Ook in bovenstaand postje lees ik weer over join-up en stout?
Ik kan me voorstellen dat je bij een overdaad aan J U inderdaad een stout paard creëert? Verbeter me als ik fout ben aub maar is het niet het paard laten kiezen tussen bang gemaakt worden (opgejaagd worden) of de trainer te gaan volgen en niet meer bang (opgejaagd) worden?
En dan over het verbreken van de J U?
Wanneer het paard dan uiteindelijk doet wat je vraagt (nl. volgen) moet je het weer gaan afstraffen om dat volgen te verbreken?

Ik las ooit een artikel waar wetenschappers een RC modelautootje gebruikten om precies hetzelfde te doen, (chase en release) en paardmans ging als het ware een perfecte join-up aan met het autootje??
Droom van menig goeroe wel doorprikt zou ik dan denken ...

Zie ik het te zwart/wit nu?

Koen Theys

Christel Provaas schreef op woensdag 29 januari 2014, 23:15:


Dat lijkt me niet de essentie. Als het waar zou zijn wat je beweert dan zou join up hetzelfde zijn als longeren zonder touw. Probeer het nog eens....

Christel Provaas schreef op woensdag 29 januari 2014, 23:19:


Ha, en dat vind ik nog steeds. Maar leuk dat je het nog onthouden hebt - heb je er ook bij onthouden waarom dat ook alweer was?

Koen Theys schreef op woensdag 29 januari 2014, 23:50:


Je wordt er geen vriendjes mee, niet echt. Ik vind het een vreemde methode al zijn er sequenties denkbaar waarin het werkt teneinde geleerde hulpeloosheid te veroorzaken.


Ja, nou en of!


Zelfs wanneer je dat niet doet wordt voor de allereerste join up een paard dat niets verkeerd gedaan heeft weggestuurd. Dat is nou net de crux, het essentiële verschil met de "natuurlijke" join up zoals Roberts die ontdekt zou hebben. Dus zelfs als het ontdekkingsverhaal waar zou zijn (is het nmm niet) dan klopt de toepassing ervan nog niet.
Ik heb er een boel in detail over op PN gezet maar da's jaaaaaren geleden ergens....





Wat mij betreft niet. Zo zie ik het ook. Blijf er ver van!

Ok zal mijn mening ook neerpleuren.

Join up is m.i niet anders dan positief straf/negatief bekrachtiging.
Je jaagt een paard weg (positief straffen) en blijft opjagen totdat het een gewenst gedrag lat zien (veelal de zg tekenen van overgave) waarop je de druk weglaat en het paard durft te ontspannen. Komt het niet naar je toe/volgt het niet, dan jaag je hem gewoon opnieuw weg (positief straf) totdat het opnieuw het gewenst gedrag laat zien en dan haal je de druk weg (negatief bekrachtigen). Net zo lang totdat hij zo braaf volgt.

Mijn bedenkingen daarbij: je begint met straf (wegjagen) Waarom? Wat heeft hij misdaan? Vervolgens vraag je een gedrag van overgave. Waarom?. Wat heeft het voor nut? En als hij dan ontspant, maar niet meteen naar je toekomt (ja duh... hij heeft net voor niets straf gekregen) krijgt hij opnieuw straf.
Voor mijn gevoel onlogisch en met geen enkel ander doel dan het ophemelen van een menselijk ego

Het hele idiote verhaal over het nemen van leiderschap in een kudde van twee slaat nergens op. Je maakt als mens geen deel uit van een kudde. Een paard is immers niet achterlijk. Wil je er deel van uitmaken, dan moet je er 24/7 mee leven en in alle paardenactiviteiten deelnemen. En dan nog is leiderschap geen vaststaand gegeven,maar veranderd per situatie. De wegjager onder de paarden is nog lang niet per definitie het paard dat werkelijk door de rest wordt gevolgd.

Goed longeren is gymnastiseren. Als je het goed doet; het paard het stap voor stap aanleert, is er geen kwestie van wegjagen, maar leren wat je graag ziet. Dat kan middels negatieve bekrachtiging en met positieve bekrachtiging en doelstelling is hier gymnastiseren. Dus stap voor stap het paard (liefst middels beloning van gewenst gedrag) te leren het been goed onder te zetten, goed te buigen etc; En dat goed longeren kan zowel met als zonder touw.

Heel erg leuk, heel ontspannen en een blij meewerkend paard Inderdaad heel mooi hoe duidelijk 'klaar' is, hup allebei lekker weer je eigen ding doen.

Hoe is het gegaan gisteren? En hoe gaat het nu met Shakira (en lopen)?

Het was heel fijn te horen dat de bekapster hetzelfde verhaal vertelde als Piet (die dus exact had uitgelegd wat er aan de hand was en wat er diende te veranderen)

Ze heeft niet zoveel weggehaald als ze eigenlijk wilde doen, omdat ze bang was dat het teveel opeens zou worden voor de pony. Ze komt dus over 4 weken terug om het verder bij te werken. De bedoeling is om alles in fases op orde te brengen, zodat het lijf van de pony zich kan aanpassen.
Ze liet mij ook zien dat de pony heel scheef op zijn voetjes staat. Dat is al heel lang aan de hand en dus niet hier ontstaan. Bovendien lande de pony met lopen op zijn tenen.
Daarbovenop was er nog een schimmelinfectie van de lamellen.
Kortom... het zou mij niet verbazen als de bloedtest verder niets uitwijst en daar het hele probleem zit.

Ze heeft ook naar de andere paarden gekeken. Alles loopt op de hoefwanden. Een veel voorkomend euvel, zei ze, als een gewone hoefsmid bekapt. De rest overigens lang niet in dezelfde mate als shakira, maar trulsa gaat die kant uit en het verklaart waarom silja altijd scheurtjes in de hoeven had. Bovendien waren siljas stralen bijzonder slecht.

Als ze terug komt, worden alle paarden meegenomen. (die lopen verder nog goed en het was bij hen lang niet zo ernstig als bij shakira)

Mocht shakira niet beter gaan lopen, dat kunnen we zooltjes overwegen, die ze met zilvertape vastmaakt . Een noodmaatregel om even pijnlijke voeten te ontlasten. Ze heeft het nu nog niet gedaan omdat ze bang was dat het dan te glad werd en omdat ze eerst wilde kijken hoe het nu ging. In overleg geef ik geen pijnstiller meer. (heeft ze gisteren ook niet gehad omdat ze doen bekapt moest worden.)

Maar hé.... vanmorgen scharrelde shakira weer door de wei en stond ze bij de rest van de club. Ze loopt uiteraard nog heel langzaam en voetje voor voetje, voorzichtig, maar dat viel te verwachten. Maar ik vind het al hoopvol dat ze eindelijk de stal weer durft te verlaten.

Ze heeft foto's gemaakt en ik zal de na'foto's plaatsen.