Mijn merrie leek de hele winter hengstig te zijn, ze stond voortdurend te
knipperen voor onze ruin arabier. Nu dat de dagen langer zijn, is ze niet
hengstig, maar als Marianne gelijk heeft, moet ik gewoon een week of twee
nog wachten.
Groetjes,
Böske

Marianne schreef op maandag, 15 maart 2004, 15:39:


Heel leuk en leerzaam. Begon er direct maar vast mee, ondanks dat ik morgen pas ga rijden. Maarre, ik miste wat. Hoelang moet je een oefening uitvoeren? Neem aan dat 1x zwaaien geen zoden aan de dijk zet en 5 minuten per oefening is geen optie, want dan moeten we om 8 uur al op de manege zijn (haha).

Kun je een beetje een richtlijn geven wat "gezond" is?


Ja leuk. Merkte nu al dat mijn onderrug erg vast zit. Is ook gekend euvel hoor, maar heb de laatste tijd mijn fysiotherapie-oefeningen geheel verwaterd en dat voel ik nu wel weer. Zal die ook maar weer eens gaan uitvoeren. Pff worden we nog fanatiek (haha).


Dank u; ben al volop bezig (hihi).

groeten,
Ingrid

willen vertellen waar je bang voor bent?

Zeker geen onbescheiden vraag

Deze bestaan nog:
Het is grooooot
Het sterrrk
Het is soms onvoorspelbaar
Het snapt niet dat ik kleiner ben
De beweging is (logischerwijs) groot en ruim
En als "het" iets als fout ervaart ....dan komt álles tegelijkertijd.

Deze zijn een eind veranderd:
Ik snap zijn taal niet. Wat zou hij denken?
Hoe maak ik duidelijk dat ik het goed met hem voor heb
Wat is zijn behoefte nu?

Dus Marian, ik vind paarden mooi en denk dat ze eigelijk heel lief zijn .
het lijkt me heerlijk saampjes in het bos te kuieren.

Als kind was ik bijzonder onbevangen; ik vond ze lief en ik durfde van alles
(keihard in het bos galopperen het liefst). Dit deed ik als 8-9 jarige
tijdens ponykampen..
Jaren later (ik was 30) weer rijlessen gaan nemen en ik bleek ineens bang,
ik viel vaak van zo'n schrikkerige grote kwpn'er af. Daarbij ging het er
voor mens en paard ruw aan toe (zelfs het paard iin het gezicht stompen bij
vermeende onwil). Ik vond het naar allemaal akelig en verre van harmonisch
dus stopte maar weer.
De liefde bleef en Juliette mijn dochter wilde paardenmanagement (opleiding
in Leeuwarden) gaan doen; ze is dól op paarden. We kochten Daan voor haar om
meer ervaring op te doen. Maarrr,, iik ben óók wég van Daan. Een hele koele
,net 4 jarige jongen waar geen greiintje kwaad in zit (niet bijten, trappen,
steiigeren of wegrennen en heel aanhankelijk en altijd uit op gezellie met
elkaar; er zit ook een kop op hoor, als ie boos is staakt hij). Juliette
vind het alleen maar gezellig als ik mee ga doen. Zij krijgt een Voest en
klassieke dressuur georienteerde ondersteuning. We hebben Parelli gekocht
voor het (zelfstandige) grondwerk en evt ook rijden.
Dit is dus de situatie waarin ik weer wil beginnen. Niet óp , maar naast het
paard en de gewone dingen durven. Hoefjes, borstelen, leiden, áchteruit,
vooruit en zo. Gewoon de basis dus. En dit nu ik morgen al 48 word (ja, lach
maar!)

Wat lang... maar een antwoord op jouw vraag?
Groeten
Ellen