Huertecilla schreef op woensdag, 22 juni 2005, 19:47:


zelden zijn we het eens met elkaar....maar dit keer is het je toch gelukt
en dat alles ook nog in gewoon Nederlands.... Ik zou het zo geschreven kunnen hebben

Gr, Nick

Spirithorses schreef op donderdag, 23 juni 2005, 0:54:


Mwhaha....GIGA potlood?? ook die hengst al aan de viagra??
Ik denk dak toch eens in moet gaan op al die aanbiedingen in mijn postbakkie....heeft mijn vrouw ook eens een bestuurbare man.... oeps...

Met geweld kan je een hoop
bereiken,
met geduld, vertrouwen en
liefde meer !
Gr. Nick

Esther schreef op dinsdag, 21 juni 2005, 21:53:


Utah is nu reeds 4 jaar gesterliseerd, vasectomie dus, maar ik hou het liever eenvoudig. Ik kan het iedereen aanraden, werkt prima. Nadeel is wel dat (altans hier) er een merrie is die al een paar maal bijtwondjes op haar schoft heeft gehad.Als je toch nog nakomelingen moest willen in de toekomst kan je altijd een portie zaad laten bewaren.

jan.

De link werkt weer!!!
http://www.horsemanship.org/bha.asp?art=oudgenoeg.html

groeten Esther

Spirithorses schreef op donderdag, 23 juni 2005, 0:24:

Dát niet; dat doet nl. alleen een hengst, dat imponeergedrag. Tuurlijk laten merries ook wel eens karakter zien, maar het blijven veel introverter paarden. Ook als je ruimte voor de indviduele karakters laat, dan blijft een hengst wat dit betreft echt anders.


Dan heb ik het niet goed verwoord; Arabella gaat zeker zover door als Capricho, is ook hard en wil gráág mee, doch zelfs zij waardeert mij meer als haar veilige anker dan als activiteitenpartner.
Ik merk in de praktijk inderdaad het verchil dat gedragwetenschappers maw registreren: de merries zijn hoofdzakelijk bezig met in zoveel mogelijk rust zoveel mogelijk eten en veulens maken terwijl de hengsten voor alle mogelijke soorten van 'leut' in de kudde zorgen.

Tja, een paard kan heel goed paard zijn; veel beter dan wij en de beste hulp die je als ruiter kan geven is niet in de weg zitten en dan nóg ben je ballast.

Dat zou heel goed kunnen en past naadloos bij hun opmaak van 'geen reserves'. Helemaal in lijn met 'lomp' gáán.

Met Capricho ben ik dat nog niet tegengekomen. Ten eerste heeft hij het Kikkuli-programma doorlopen dus heeft een achterlijk goede conditie en zijn we onder het zadel nog láng niet aan zijn conditiegrenzen gekomen, ten tweede is onder het zadel nog veel nieuw voor hem dus met name heen moet er veel verkend worden en verder geeft de terugweg ook nét een extra windje in de rug.

Wat Hempfling betreft: op de grond en in het zadel zijn twee.
Op de grond in de wei is het niet zo ingewikkeld als je via bv PNH met lichaamstaal je paarden kan sturen. Het is een kwestie van zijn aandacht houden én het initiatief. Wát je doet is natuurlijk afhankelijk van hoe hij reageert. Wat de strategie is, zal afhangen van de individuele hengst en wat jouw band daarmee is.
Ik heb hier eens een íngebroken buurhengst gehad waarmee Capricho in gevecht ging en ook dáárbij kon ik mijn eigen hengst zonder contact sturen. Die andere hengst heb ik wel moeten 'aanraken'.... Frappant en bevredigend was dat Capricho duidelijk respect toonde voor mijn actie. Richelle zei dat hij en de meiden er zichtbaar vertrouwen in hadden. In ieder geval werd onze familiegroep op slag een stuk rustiger zodra ik me met het conflict bemoeide. Capricho verandere gelíjk van rol en stelde zich, hoewel hij duidelijk de sterkere partij in het conflict was, als een onvoorwaardelijke helper op en zo hadden we samen de inbreker fluks te pakken en uit de wei.

Onder het zadel is een héél ander punt. Trek de ervaring met ernaast wandelen of erop zittend met een onbeleerd paard maar door.

Pien, je gaat het met jouw pielemans-junior zeker ook merken; zelfs de liefste hengst is een dimensie anders dan de ruigste merrie. Dat heeft niets met betrouwbaarheid, beter/slechter van doen; ze zijn gewoon anders binnen het spectrum paard. Een merrie is primair een vluchtdier en een hengst níet. Voor het voortbestaan van de soort zijn 9 van de 10 hengsten overschot en de natuur is er evolutionair ook zo mee omgegaan; de hengst is makkelijk vervangbaar en als voorvechter van de familie het meeste waard, de merrie is een waardevolle en onvervangbare broedstoof. Een hengst heeft zowel brain als brawn en minder reserve dan een merrie.

Wat jouw junior betreft: dat aaien is een valkuil en met een hengstveulen is het respect aanleren van persoonlijke ruimte nóg belangrijker dan bij een merrieveulen.
Toen ik Capricho als jaarling http://www.mijnalbum.nl/Foto=RGQE8VYT uit de kudde kocht was dát de reden dat ik hem boven zijn halfbroer prefereerde. Die halfbroer was veel handzamer en aanhankelijker doch toonde ook niet veel respect.

In mijn gastenboek van mijn website staat een bericht van ene Greet uit Scheerwolde.
Wilde graag weten wie dit toch kan zijn!!(ik ben helemaal niet nieuwsgierig hoor).
Wel weet ik dat er zo af en toe mensen met hun paard door het natuurgebied rijden maar wie dat zijn weet ik ook niet en dat vinden wij ook niet erg.
Het is er gewoon heel mooi om er met je paard door heen te crossen.

groeten Harm

Huertecilla schreef :

Wij zijn nog niet in een "respect aanleren" fase.
Onze junior is nog veel te schuw en vlucht voor alles weg.
Heeft ie misschien wel van zijn moeder, bovendien is zij degene die hem steeds meenam, weg van alles, als zij het niet vertrouwde.
Dat is nu helemaal over. Holly is de rust zelve en een zeer ontspannen moeder. Dat zie je gelijk terug in Spirit.

Bij hem moeten wij nog vertrouwen winnen hem bekend maken met onze handen, geur, bewegingen,etc.
Eén verkeerde beweging enhij stuift van je weg dus het respectitem is hier geen issue.
Wij zijn vooralsnog de tweebeners die in zí'jn persoonlijke ruimte komen....

We zijn nu zover dat we het halster aan- en uit kunnen doen, en hem een beetje aanraken, zijn hoefjes moeten dringend geraspt en daar zijn we hem nu op aan het voorbereiden, gisteren mocht ik zijn hele benen aaien, een enorme overwinning voor hem.

Een enorm verschil met Camee, van Frans en Ilona, die vanaf het begin heel even afhankelijk van hun verzorging was en nu naar je toe komt, met je meeloopt, waarvan zij de hoefjes al losstaand kunnen doen.
2 veulens, paar weken verschil.
Maar ook een verschil in zijn, dat merk je duidelijk. Camee is een heel openminded veulen, Spiritje is zeer beschouwend, van een afstandje.

Toch heb ik voor een hengst liever dat wat teruggetrokkene dan dattie zodra je je maar even bukt op je nek jumpt, ook dat heb ik meegemaakt. In het begin is het allemaal leuk, maar als-ie 400 kilo weegt en wat hormonale verschijnselen krijgt is het niet meer zo grappig.

Maar in deze jonge fase kun zoveel verkeerd doen, dat hele respectgebeuren speelt bij ons nog niet, ik zou hem alleen maar bang maken als ik hem op zijn nummer zou zetten.

Groet, Pien
www.spirithorses.be

Spirithorses schreef op donderdag, 23 juni 2005, 9:25:


!Jij snapt het¡
Capricho woog aan het begin van het Kikkuli-programma al 435 kilo. Ik wil hem aan het einde van de zomer nog eens op de weegbrug zetten. Op dít moment wegen heeft weinig zin omdat we net onder het zadel begonnen zijn en hij in dit seizoen aardig met de meiden aan het beesten is; is niet representatief. aan de andere kant; tis een kwestie van naar de overkant lopen, dus misschien doe ik het morgen nog even.
Hij is deze maand 4 geworden is nu bijna 160 hoog. Ik heb geen idee of en hoeveel hij nog omhoog gaat maar schat dat hij over twee jaar niet ver onder de 500 kilo zit als ik de ontwikkeling van Arabella op hem projecteer. Hij is ook nog een fráctie overbouwd.

Dat 'schuwe' is alleen maar normaal paard en je ziet aan zijn ma dat vertrouwen wel komt.
Ik heb het vermoeden dat een vanuit zijn karakter meer teruggetrokken hengst met álles gereserveerder is en dat is alleen maar mooi meegenomen, want een pielemans is toch mans zat.

Collane schreef op woensdag, 22 juni 2005, 20:59:

www.dn2001.nl/paarden/zomereczeem


Ik wou al zeggen... Mijn paard staat ongeveer 14 uur per dag buiten ('s nachts danwel), daarnaast maken we ritten van 1-2 uur en de rest staat ze inderdaad helaas binnen.

Groeten,
Dorien

Esther schreef op donderdag, 23 juni 2005, 7:37:


Bedankt voor de links esther; goed stuk van Inge.
Ik heb zelf voor het op mijn hengst stappen nog een klein half jaar onbelast botten en bewegingsapparaat trainen/aanpassen tussengevoegd.
Hierbij én bij het beleren voeg ik herstelblokken van 3-5 dagen in en soms een week of meer.
Ik zorg er onder het zadel verder héél bewust voor dat hij ver binnen zijn vóór het erop stappen opgebouwde conditiegrenzen blijft.
Van de zomer wil ik hem twee, misschien drie maanden rust geven.
Ik heb bij Solinski een supersoepel en goed bespierd paard van 33 gezien, dus waarom zou ik hem haasten? Alle reden om dat NIET te doen!!

Mbt beleren en conditie heb ik uit verschillende (dressuur-gerichte) bronnen op verschillende media het advies opgepikt een paard voor het beleren níet lichamelijk te ontwikkelen, níet sterker te maken opdat het minder geneigd zal zijn in verzet te gaan en ook minder in te brengen heeft.
In míjn boekje is het juist noodzakelijk dat een paard meer dan voorbereid is op de extra belasting van de ruiter. Zowel lichamelijk als geestelijk kan een paard dan meer aan. Als je dat 'lastig' vind, moet je aan je eigen vaardigheden werken
Maar goed, dat is het verschil tussen een paard dat moet en een paard dat wil. Hoef ik hier niet uit te leggen.

Interessant ook, de melding over de kraakbeenschijven tussen de ruggewervels. Niet nieuw maar weer eens anders verwoord. Nee, ik ga niet op boomloos in

Nick Altena schreef op donderdag, 23 juni 2005, 0:32:

Nee Nick, was het maar waar.
Het kostte hem ogenschijnlijk weinig moeite en hij maakte ook geen gebruik van de welbekende hulpmiddelen die men zoal gebruikt om gelijksoortige prestaties (meestal niet) te kunnen bewerkstelligen.

Destijds heeft de video me alleen maar een minderwaardigheidscomplex bezorgd.
Wat men ook van de man kan of wil denken, hij heeft een onnavolgbaar talent om met paarden te communiceren. Zit op dezelfde golflengte denk ik, of iets in die richting.

Katrien Ghesquiere schreef op maandag, 20 juni 2005, 11:59:


Er zijn enkel nog plaatsen voor deelnemers zonder paard op 23 juli.

Piet schreef op woensdag, 22 juni 2005, 0:00:


Hoi Piet
Gisteren kwamen Tessel en ik bij de wei, daar zagen we dat onze Ulla weg was. Het bleek dat de boer haar aan een koper meegegeven had op proef. Twee weken eerder had hij Uniek al weg gehaald omdat een koper hem graag beleerd zag voor de wagen. En dat wil de boer wel doen, al zal dat er waarschijnlijk niet van komen. Zo zaten we dus gisteren met Rachna, een 7 jarige merrie, waar we voor de derde keer mee gewerkt hebben.

Ik vermoed dat Ulla ook wel terug komt, ze is een waterpaard ( www.devijfelementen.nl ) en geschaad vertrouwen komt bij haar niet gemakkelijk weer terug. Elke vorm van druk daar regeert ze slecht op, prima paardje voor ons dus Voorbeeldje, de boer heeft haar mok afgelopen winter behandeld met prikkerige kwasten zalf, die hij al snel aan een bezemsteel moest binden zo fel sloeg ze met haar achterbenen. Dat wierp ons terug in veel dingen, eerder konden we haar gewoon bekappen, en nu nog alleen haar voorbenen. En met clickeren zijn we bezig om haar vertrouwen weer te krijgen met haar achterbenen. Ook met wandelen en rijden is ze sindsdien niet meer zo vol vertrouwen en ontspannen. De boer is een beste man die het goed meent met zijn paarden, zijn behandeling van de paarden maakt ze echter een beetje schuw, wilden niet gehalsterd worden voordat wij kwamen, etc. En vooral bij Ulla hakt dat er goed in.

Gisteren zijn we begonnen, ook voor ons de eerste keer, om Rachna een klopmassage te geven. Daar hadden we goede berichten over gelezen. De drie fases (opmerken, ontwijken en ontspannen) gingen snel naar ontspannen, met enkele zuchten en een stille lage hoofdhouding. Zon 20 minuten mee bezig geweest, door ritmisch te kloppen op en rond haar manenkam. Een prima plek trouwens, vanuit het zadel later merkte ik al dat klopjes die ontspanning weer iets terug riep! Ik had het kloppen op de hals al lang geleden nagelaten, omdat dit een paard niets zou zeggen, te grof was. Nu echter met een 1 relaxte klopmassage heeft het al een beetje betekenis gekregen. Rachna is nog maar enkele maanden bij de boer, en is gewend om zo af en toe bereden te worden. En geeft gemakkelijk voeten, zodat ik haar de vorige keer goed kon bekappen. Met clickeren zijn we ook al begonnen. Heerlijk hoor een paard dat al wat verder is, (een aardepaard voor wie achter de link hierboven zoekt). Nu hebben we haar kennis laten maken met ons wollen berberzadel en Tessel en ik hebben op haar gezeten en kalm gestapt waar ze zelf heen wou. En dat was niet ver en niet veel, met die warmte in haar bekende wei. Bitloos daar went ze nu ook aan. We eisen ook geen voorwaarts, dat is ook nieuw voor haar. Kortom zo gaan we weer verder.

Uniek haal ik liefst zo snel mogelijk weer terug naar onze wei, zodat we verder kunnen. Bereden heb ik hem al enkele keren, alleen nog in de wei. En buiten wandelingen is balanceren op de grens van nieuwsgierigheid en vrees, en zo kunnen we steeds verder van huis af. De eerste keer buiten de wei, ontplofte hij bijna van paniek, en was ik blij dat ik nog geen 3 meter weg was en hem er weer veilig in kon krijgen. De fases daarna is een op eieren lopen geweest, als een mime speler die in slomotion elk bloemetje kust en in hoog tempo terug racet naar zijn veilige plek. Nu loopt hij voorop en krijgt van ons de gelegenheid zijn wereld te verkennen, en dat zijn heerlijke wandelingen met hem. Binnenkort kan dit ook vanuit het zadel denk ik. Gisteren hoorde ik dat de boer nog niets met hem gedaan had, dus hopenlijk mag hij terug komen.

Groet, Michiel

Esther schreef op donderdag, 23 juni 2005, 7:37:


Hoi Esther

Leuk stukje om te lezen en leuke site. Triest eigenlijk alleen dat het merendeel van alle paarden en pony's hier in Nederland op 3 jaar wordt ingereden.
Zo vaak om je heen zie je een 4 jarige al flink in de sport mee doen.
Misschien dat ze zulke stukjes in alle meer traditionele leerboeken moeten plaatsen eer dat dit doordringt!!