Ik schreef de vorige keer dat mijn dochter en ik, graag Uniek terug wilden hebben in onze weide. Wel dat mocht, de boer is nu op vakantie.
Zondag stapte ik de wei in, en oren plat en weg vluchten. Naast een kleine 1 jarige pony, samen vluchten ze weg. En 2 andere ruinen galoppeerden mee. Met een yes tot stilstand gekomen en met de beloning in mijn hand,klikte ik Uniek aan mijn leidtouw. Richting het hek zette ze echter zo overtuiging de draf in een cirkel dat ik het touw los moest laten. Na enkele rondes, weer met een klik tot stilstand, leve klickertraining, waar ik haar bevrijde van het slepende touw.
Ik heb haar in de wei gelaten, haar signalen waren duidelijk genoeg. Nu eerst bezinnen en een plan maken. Zo kennen we Uniek helemaal niet, de enigste agressie is naar andere paarden omdat ze ons helemaal voor zich wil hebben.
Nu was de kleine pony haar beschermeling en gevangene geworden zo bleek al snel. De pony kreeg geen contact met de ruinen, met platte oren en trappen zorgde Uniek voor de scheiding in de wei. Wat haar een dag en nacht taak bezorgde. Het is helemaal duidelijk dat haar moederinstinct voor haarzelf en de pony en voor de ruinen ook lichtelijk, een bron van frustratie is.
We besloten dan ook dinsdag, vandaag Uniek tegen wil en dank weg te halen daar en mee te nemen, naar onze weide waar twee oudere merries een kalm welkom zouden geven. Wel spannend voor mij of dit zou gaan lukken, Uniek met zijn 172 is bere sterk en in paniek zouden we hem niet kunnen houden. De wandeling naar onze weide is ook verder dan we ooit met hem gegaan zijn, zonder een 2de paard erbij. Eerst de pony bij haar weg halen en dan kijken of Uniek gehoorzaam mee wil komen, dat is het plan.
Nu is het bijna onmogelijk die twee te scheiden merkte ik, ja voor even ben ik er tussen gesprongen en Uniek weg gejaagd. Even later beide in de stal kunnen loodsen, de pony wou wat graag van Uniek verlost worden, en benutte elke opening. Even later stond dus Uniek alleen op stal en de pony kon eindelijk eens uitrusten zij aan zij met de ruinen.
Na een half uurtje stal, namen we Uniek mee, via een sluiproute zo ver mogelijk weg van de andere paarden. Tot mijn verbazing lied ze zich leiden in plaats van terug te spurten. Wel nerveus vaak en hoe verder weg kwamen, werd ze zichzelf weer. Het touw kon steeds vaker slap blijven en het hoofd lager, Yes! Worteltje verdient. Na zo'n drie kwartier lopen ...
Eenmaal in onze wei, had Uniek al snel een opvoedende trap te pakken van ons 7 jarige kleinere paardje en een 2de ook. De verhoudingen zijn duidelijk en even later graasden ze gedrieën kalm door de wei. Uniek rolde even. En wij kunnen nu weer rustig verder de volgende keer. Tot de boer weer iets nieuws en leerzaams verzint.
Michiel
Warboel
