e m kraak schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 2:22:

Help me even wat ik door de war haal. Wat ik er mee bedoel is misschien ook niet even helder, zal proberen uit te leggen. Je hebt wel roofdieren die enkel insecten eten, bijvoorbeeld de leguaan, je hebt roofdieren die aas eten. (hyeana) Je hebt ook van die tandenstokervogeltjes bij bijv krokodillen, een keer die kaak opmekaar en vogeltje is op. Toch werken ze samen. Vogeltje heeft wel weer andere natuurlijke vijanden. Maak er misschien ook wel een denkfout in hoor, maar ik bedoel dat een predator van het een niet voor de ander hoeft te gelden.

Groeten Esther ( Falka is predator van gras)

Frans Veldman schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 10:59:


Dit brengt mij op de gedachte dat ponnies al in de geschiedenis langer buiten werden gehouden. De geschiedenis van paarden is tot op heden nog vaak stal. Al onze ponnies weten heel goed de uitgang met alle bochten die er bij horen te vinden. Dus ik denk dat stal ook inbreuk kan doen op de intelligentie. Daar gaan misschien ook weer generaties overheen?? Ben eigenlijk benieuwd of het echt verschilt met paarden en ponnies.

Groeten Esther

Nick Altena schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 4:02:


Hoi Nick leuk je uiteenzetting te lezen.
Alhoewel ik niet geloof dat Pien zoiets bedoeld waar
jij nu op regeert.

Wat bedoelt ze wel?
Dat zou ik nog wel eens uitvoeriger willen horen.
Want ik ben ook zo'n man die liever druk zo veel
mogelijk vermijd, en het oplost met geduld en clickeren.

De mate van druk, en op welk moment?
Daar zijn flinke verschillen in. Parelli gebruikt meer druk dan clickeren.
Iedereen gebruikt echter lichte druk, elke keer dat het touw strak
staat en je geeft niet mee, is dat een druk signaal, waarmee je
voorkomt dat de oogst van de buurman plat gelopen wordt.

Het ene paard zal meer gebaat zijn bij een druk oplossing,
voor een specifiek probleem en het andere paard is meer gebaat met
geduld en positieve beloningen om het op te lossen. Wie is echter zo
veelzijdig en neutraal in het toepassen van beide, dat we in
het paard zijn belang echt vrij kunnen kiezen tussen druk
en geen druk?

Een fjordenpaard niet je mee sleept naar het opgeslagen voer?
Een paard die je aangespannen leidtouw volkomen negeert.
Dan is afdoende druk wellicht beter dan negeren, geduld en belonen.
Al kan dat ook werken natuurlijk, individueel in de praktijk,
te beoordelen.

Ook Bil Dorrance heeft druk technieken, oa. om je paard te leren
vrij te volgen. Een tegenspraak in terminologie
En in het verlengde daarvan, druk gebruiken
als je paard weigert met je mee te komen, van huis af bijv.
En in de praktijk is dit weer een risicovolle beslissing.
Omdat er ook heel veel goede redenen kunnen zijn,
voor een geleidelijke opbouw van veiligheid in het verder weg durven.
Soms kan echter een paard/mens lang treuzelen, en een
ander mens met druk gewoon wegwandelt met een tevreden
lijkend paard

Ik zou willen dat ik vrijer inzicht had, in die verschillende
manier met druk en zonder. En natuurlijk altijd zijn er
voorbeelden genoeg te vinden waarmee het tegendeel beter
bleek te zijn. Geen reden voor mij om daarmee elke
lichte druk af te zweren.

"Zo veel als nodig is" zegt Mark Rashid en waarschijnlijk Parelli ook.
Die uitdrukking omvat echter in het geheel niet andersoortige
oplossingen, alleen de mate van druk wordt daarmee bepaald.

Michiel

janna schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 0:54:

knip

Hoi Janna, er was indertijd geen sprake van een gezakt hoefbeen. Toch neem ik aan dat de zool toen ook al bol was. Alleen kon je dit niet zien omdat het inderdaad steeds uitgekapt werd.
Hij heeft nu 1 knik, van de afgelopen periode. Ja hoor, hij heeft eerder ook een knik gehad, zeker weten. Maar die is er inmiddels uitgegroeid. Je kunt nu ook goed zien waar de hoef (de witte lijn) wel goed gezond is...
Het is moeilijk nu te beoordelen hoe hij loopt. Een Walker loopt anders als een diagonaal bewegend paard. Omdat hij nog gevoelig is loopt hij inderdaad wat stijvig.
Maar normaal gesproken, zeker een week of 7 geleden, bewoog hij gewoon goed.
Oh, hij heeft wel schouderbeweging hoor! Hij kan ontzettend snel racken en dan gooit hij z'n voorbenen heel ver naar voren.
Hij landt goed op de hiel. De hielen zijn goed laag gemaakt, wel in etappe's. We hebben dit niet in een keer gedaan. Ze zijn nu goed op hoogte.
Wat ook nog 'n mogelijkheid is, maar volgens de bekapper gaat dit NIET op, is dat voor dit paard de hielen toch ietsje hoger zouden moeten zijn. Daar heb ik dus wel twijfels over. Ik weet wat het risico van iets hogere hielen is, dat hij gaat toonlanden.
Dat is dus iets wat ik gewoon uit zal moeten proberen. Ik wil echter niet eigenwijs zijn, daarvoor heb ik nog te weinig ervaring. Dus laat ik de bekapper z'n werk doen en ik probeer alles zo goed mogelijk bij te houden.

We zijn niet helemaal hopeloos en hulpeloos... dankzij de hoefschoenen loopt hij in ieder geval en het lijkt alsof hij het weer leuk begint te vinden. Beetje om zich heen kijken, lekker lang teugeltje, vrouwtje bemoeit zich er niet teveel mee... hij kan z'n eigen tempo en soms z'n eigen route bepalen.... mwah, meneer overleeft het wel.
Als ik denk dat ie weer aan 'n Walk toe is zal hij dat vanzelf wel weer oppakken.
Wil

janna schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 0:54:


P.S. de discussie over het hoefbeen gezakt, was van een ander paard, die had Marina ingezonden.... Deze titel hoort eigenlijk niet bij mij. Ik stuurde weer een reactie n.a.v. Piet z'n reactie... misschien verwarrend.

FalkaenEsther schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 10:55:


)) )) )) Tuurlijk Esther! Dit blondje doet dit graag voor je! ))
Wil.

Esther schreef op vrijdag, 15 juli 2005, 11:29:


Ik denk dat ponies van nature in voedselarmere en ruwere gebieden voorkwamen dan paarden. Dus ponies hebben wat meer "terrein-intelligentie" nodig dan paarden. Maar zoals ik al zeg: intelligentie is een ruim begrip. Jack, die oerdom is met het detouring-experiment en daarbij vele malen slechter scoort dan een rat, is tegelijkertijd onovertroffen als het gaat om zijn ingebouwd kompas. Ik kan hem meenemen naar een onbekende plaats, daar gaan rijden, en halverwege de rit aangeven dat ik naar huis wil en hij loopt feilloos terug naar de trailer, daarbij vaak zelfs een geheel nieuwe (en kortere!) route nemend.

Dit kan tot bizarre uitkomsten leiden. Jack kan vanaf grote afstand de weg naar huis terugvinden, maar loopt dan vast aan de overkant van ons huis omdat daar een kanaal ligt. Een stukje verder kan je oversteken, maar dit is een "omweg", een detouring-experiment dus, en ook al hebben we dit honderden keren gedaan, hij blijft vanaf de overkant van het kanaal naar zijn wei staren, niet wetend hoe hij nu verder moet...

Groeten,
Frans