Vervolg van voorgaande bericht: meer praktische instructies voor het 'natuurlijke rechtrichten'.
Nu zijn er wel een aantal basisvoorwaarden waaraan je moet voldoen eer je dit kan toepassen. Uiteraard moeten eventuele respectproblemen en emotionele (angst-) problemen bij paard en mens opgelost zijn. Je paard moet de verantwoordelijkheid kennen om rustig op de cirkel te lopen zonder van gang te veranderen (tenzij de mens dat veroorzaakt natuurlijk, bv. door een (bewust!) overdreven houdingscorrectie). Je kan je paard op lichte hulp terug voorwaarts zetten als hij stilvalt en het paard gaat niet hangen aan het touw/longe (follow the feel). Je moet in staat zijn je paard op lichte hulpen de voor- of achterhand te doen bewegen, met wijken voor druk (porcupine game) of wijken voor suggestie (driving game). Met Parelli level 2 (positive reflexes) geen probleem, met een clickerpaard zeker ook goed mogelijk (evt. ook het naar je toe halen van lichaamsdelen ipv. wegdrijven?) en met een correct gestart dressuurpaard hopelijk ook mogelijk. En wat juist bij een Parellipaard (of clickerpaard) zo nuttig is is dat het paard gewend is te leren en dus actief naar een oplossing zoekt voor het probleem dat je aanbiedt. Want het is niet de bedoeling het paard door een continue hulp op de 'juiste' plaats te houden. Je wil juist dat het paard snapt dat hij zelf zijn houding moet gaan veranderen. Praktisch komt het hierop neer: Bij een naar links gebogen paard begin je makkelijkst met de cirkel naar links, je vraagt hier telkens de achterhand naar buiten te brengen, het paard doet dit (voor één of twee passen) en keert dan weer terug naar zijn uitgangspositie, je vraagt opnieuw de achterhand naar buiten, enzovoort. Vaak stopt of vertraagt het paard door deze houdingsverandering, geen probleem, dan vraag je telkens het paard weer voorwaarts. Een paard dat gewend is naar de oplossing van een probleem te zoeken beseft na een tijdje dat de reden dat we zijn achterhand telkens naar buiten zetten is dat we zouden willen dat die achterhand daar bleef, en dan zie je het paard op eigen initiatief de achterhand langer naar buiten houden dan één of twee passen (drie of vier in het begin, later meer). Op dat moment begint het paard ook het effect van de verandering in zijn lichaam te voelen, merkt hij dat de achterbenen in het spoor van de voorbenen neerzetten niet alleen mogelijk is (dat wist het paard namelijk niet) maar ook meer balans geeft en aangenamer loopt, het paard gaat dan ook spontaan voorwaarts neerwaarts stretchen en je ziet de rug ontspannen. In het begin blijft dit ook maar enkele passen duren en is het paard het weer kwijt, na enige keren herhalen moet de mens steeds minder hulpen geven eer het paard zich weer de juiste houding herinnert. Op de cirkel naar rechts doe je net hetzelfde, alleen ga je nu de schouder naar buiten vragen, waarbij de stelling naar binnen blijft. Gezien je hiervoor in het begin tamelijk dicht bij je paard moet zijn blijf je (zeker in draf) niet stilstaan in het midden van de cirkel maar loop je wat mee, anders is de cirkel te klein.

Heel belangrijk is dat je je principes niet verwaarloost. Als het paard niet meer zo vlot op de hulpen reageert, teveel druk op het touw neemt, of één van de andere 'ingredienten' werkt niet meer goed: doe er iets aan en werk dat onderdeel bij eer je verderdoet met de houdingscorrecties (rechtrichten). Controleer ook jezelf: als je het paard vraagt een lichaamsdeel te bewegen, krijg je dan ook het antwoord dat je gevraagd hebt? Zoniet ga je door de fases tot je dat wel krijgt, zelfs al is de cirkel hierdoor vergeten en is de oefening dus tijdelijk onderbroken.

Ik hoop dat jullie aan deze uitleg iets hebben, ik moet eerlijk zeggen dat het een enorme hulp was dat Karen eerst zelf met onze paarden aan de slag ging, dan was het voor ons een stuk makkelijker omdat we hadden gezien waar we op moesten letten en het paard ook al wist waar het over ging. Riders teach horses and horses teach riders.
Ik kan iedereen dan ook heel sterk aanbevelen om erbij te zijn als Karen Rohlf volgend jaar terug naar Europa komt! Wat we nu geleerd hebben is maar een klein stukje van de kennis en het inzicht die ze heeft over dressuur en hoe je dat op een voor het paard natuurlijke en logische manier kan bereiken.

Kristel Vanden Boer schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 20:02:


Ja graag!


Tuurlijk! We moeten er een zo compleet mogelijke pagina over maken.


Ok, neem de tijd. Ik ben ondertussen ook nog wat aan het uitzoeken.

Kun je eventueel ook nog aan foto's komen van die wormen, of gevolgen daarvan? Ik vind het altijd prettig om een pagina met wat relevante foto's aan te kleden maar dat is in dit geval wat lastig...

Groeten en bedankt,
Frans

Dorien66 schreef op woensdag, 10 augustus 2005, 10:33:


vind ik ook een beetje stomme opmerking ontvanger bepaald. dat is gewoon maar de helft van de waarheid, of liever eenderde.
je hebt zender, medium en ontvanger.
goedde communicatie houd rekening met alle drie, en dat moeten paardenmensen toch weten of niet?
want waar slaat het hele natural horsemanship op als alleen de ontvanger bepaald?

www.Natuurlijk-Ruiterschap.nl

Hallo,
Als ik mijn paard, een Quarterhorse merrie van het halter type (klein en breed)vergelijk met andere paarden, valt gelijk het enorme verschil in spieren op. Mensen die haar niet kennen gluren altijd onder haar buik en stellen met verbazing vast dat ze een merrie is. Deze spieren zijn niet natuurlijk, maar in de loop der jaren zo gefokt. Ik kan me daarom eigenlijk niet voorstellen dat mijn paard alleen op gras en hooi zou kunnen leven, die enorme spieren moeten toch ook in stand gehouden worden? Of past het lichaam zich hier ook op aan? Paarden die op spiermassa gefokt zijn staan naar mijn idee veel verder van het natuurlijke voorbeeld af dan soortgenoten die niet op spiermassa gefokt zijn. Als ik daar verder over nadenk, dan kunnen die paarden toch minder goed alleen op gras en hooi kunnen leven? Wat vinden jullie daarvan? Ik heb haar trouwens niet om haar spiermassa gekocht, maar vanwege haar geweldige karakter, ik was altijd (en nog steeds) zeer gecharmeerd van Ijslanders en Haflingers (ook klein en compact), zo zie je maar waar je uiteindelijk mee thuis komt....
Bedankt voor de reacties.
Monique

Peter Donck schreef op dinsdag, 9 augustus 2005, 15:09:


Het is ook erg lastig waar ik haar staan heb, ben een beetje de stalidioot!!
Trek ik me niks van aan, het pad waar ik op zit voelt veel beter dan dat dressuurmatige gepush!
Fijn te horen dat haar gezwalp niet een probleem is, ik rijd nooit alleen met haar buiten,altijd met een vriendin.
We stappen voornamelijk en draven heel kleine stukjes, ze loopt wel heel ontspannen met haar hoofd omlaag en geniet enorm.
Krijg op de stalling juist te horen dat ik te weinig doe en niet fanetiek ben, daardoor zou ze juist zo zwak zijn!!
Tara is verder vrolijk en blij heb niet het idee dat ze zich slecht voelt bij wat ik doe, integendeel.
Wat het verder afronden van de toon, heb ik gedaan, maar als ze nu sleept zal ze dan niet haar hele hoef kapotslepen??
Op de stal zeggen ze dat ik met een passoa teugel aan de gang moet maar wil haar dit eigenlijk niet aandoen, als ik paarden zie die zo getraind worden lijken ze niet echt blij en ontspannen!!
Verder longeer ik ook niet, lijkt me zo geestdoden, wij wandelen en spelen spelletjes, ben bezig met targetten en vrij springen.
Raar genoeg vindt ze vrij springen over links heel leuk maar krijg ik haar er over rechts niet overheen.
In ieder geval bedankt voor de de reactie, je hebt me een stuk gerustgesteld, dat is het lastige van een andere weg bewandelen dan anderen, dat je geen steun krijgt terwijl dat af en toe erg welkom is.
Yolanda