Marleen den Arend schreef :
> Ik zal vertellen wat mijn ervaring met mijn dominante merrie is.
> Ik ging
parellien, alles leuk, maar direct viel op dat ze al bij
> de friendly game moeite had mij bij haar hoofd toe te staan. Een
> zij haar hoofd stilhield, haalde ik mijn hand eraf en beloonde
> haar. Nu kan ik meestal haar hoofd aaien (ze begint het zelf
> fijn te vinden) en haar hoofd/voorhand laten wijken met mijn
> handdruk zonder dat ze staat te steigeren.
Oké, kan ik me iets bij voorstellen. Maar er ook al eens aan gedacht dat er paarden zijn die gewoonweg er niet van houden dat je aan hun hoofd komt? Ik heb er hier 2 zo staan, en ik vind het onzin om hun te op te leggen het wel fijn te vinden, dat moet groeien, komt allemaal vanzelf. Als het erop aankomt mag het heus wel, maar als zij zelf de keuze hebben : Overal aanraken, buik, flanken komt en weet ik al niet wat maar niet aan het hoofd he....
> Wat betreft die carrotstick het volgende; ik had daar een
> poetswolletje om gebonden om zo buiten haar hapbereik toch
> veilig haar hoofd te kunnen benaderen en weer terug te trekken
> tot ze het accepteerde. Ze had door dat ik vasthoudend was en
> geen kwaad in de zin had. Vooral de vasthoudendheid maakte
> indruk op haar, nu vertrouwd ze me wel in een voor haar heel
> gevoelige en 'persoonlijke' zone.
In feite sta je dus toe dat je paard naar het verlengde van je arm hapt....
Ik heb hier sinds een maand een paard staan dat altijd de oren platlegt als je hem benadert. Het is een zeer leuke Haflinger maar hij is erg onzeker en getraumatiseerd. Laatst heeft hij iemand in het oor gebeten, resultaat 6 hechtingen. Hij reageerde vanuit angst omdat hij 10 jaren helemaal in zijn uppie heeft doorgebracht, zonder soortgenoten, in een omgeving van onbegrip, hoe goed bedoeld dan ook. Al wat hij deed was vanuit zijn angst 'zijn' merrie beschermen in zijn nieuwe groep, dat heeft niks met dominantie te maken. Het paard heeft erg weinig vertrouwen in mensen. Ik zou het nooit van mijn leven in mijn hoofd halen met dit paard los te gaan werken, en al zeker niet met een carrotstick of enig ander verlengd voorwerp van mijn arm, dat zou vragen om uitvallen zijn, ik denk dat hij mij te lijf zou gaan, en ik kan dat begrijpen, hoe rot ik het vind, want het hoort niet. Als ik hem van achter benader waarschuwt hij gelijk door zijn kont toe te keren, weer vanuit angst en niet vanuit dominantie. Er zijn nu mensen die denken dat hij zich gedraagt als hengst en leider van de kudde maar dat is niet zo. Hij is een watje, een bangerik, een schijthuis, hij wil lief gevonden worden maar hij weet niet hoe.
Hem rondjagen en met hem 'spelen; is nu het stomste wat ik zou kunnen doen want het versterkt alleen maar zijn angst en vluchtgedrag.
In plaats daarvan benader ik hem en raak ik hem aan in een vaste volgorde. Ik heb inmiddels een paar plekjes ontdekt waarbij hij stiekum verraadt dat hij het lekker vindt dat ik hem kriebel. Niet te lang, niet te hard, dan krijg ik een waarschuwing. Ik kan hem uitsluitend recht van voren benaderen (hij is het paard van die oogkleppen), dan is het goed, kom ik van achter of heb ik iets in mijn handen of een fladderjas aan is ie pleite.
Ik moet zo voorzichtig met hem omspringen en ik weet zeker dat hij niet snapt wat spelen is. In zijn ogen is dat bedreigend en moet hij van zich af meppen of bijten.
Daar is niks lolligs aan, hij speelt niks geen spelletjes met mij en ik ook niet met hem. Hij zit zeer snel aan zijn grens.
> Waarom een paard mept; dit is mijn visie mbt dit specifieke
> geval: als je iets van een paard vraagt, wat hij niet direct
> snapt omdat het iets nieuws is, wordt je paard soms even
> onzeker. Onzekerheid roept een vluchtreflex op en kan ervoor dat
> je paard trapt net als veulens dat regelmatig doen. Het is een
> reflex en zeker bij een veulen mag je dat niet straffen.
Wat.... niet straffen ? Waarom mag je niet laten weten dat je ergens niet van gediend bent?
Mijn veulen Spirit komt nu in de bijt- en bokfase, liefst wanneer zijn mama in de les meeloopt. Hij steigert nogal graag tegen zijn mama en de rijder, of bijt in benen, konten en zadelpads. Dus jij vindt dat ik dit moet toestaan? Waarom? Omdat ie nog een klein kwetsbaar veulentje is? Heb je al eens gezien hoe die kleine sodemietertjes tekeer kunnen gaan en wat de oudere paarden dan doen?
Eh.... straks is hij een hengst van 500 kilo en loopt ie nog in alles te bijten. Dachtutniet he.
> Het
> moet er zelf achter komen dat het niet nodig is naar mensen te
> trappen omdat dat ze (hopelijk meestal) te vertrouwen zijn.
> Verder gewoon zorgen dat je niet in de buurt van die hoefjes
> komt
Was bij mij bijna mislukt. De klodders modder vlogen om
> mijn oren!
Gebeurt hier ook, maar een fors
nee doet hem ervan afzien hoor.
En als ie toch steigert tegen mijn paard op krijgt ie een duw van me. Daar leert hij erg snel van, merk ik.
Maar hij is ook het veulen dat bij me komt liggen in het midden van de bak terwijl de rest eromheen galloppeert. Of hij komt een kontenkriebel halen. Als dat geen vertrouwen is....
> Bij vorlwassen paarden kan nog steeds deze reactie ingebakken
> zitten. Sommige gaan drentelen, andere trappen als ze onzeker
> worden.
> Echter: dit gebeurt heus niet als je even met je rug naar het
> paard staat, maar alleen als je iets aan je paard vraagt waar
> het nog niet helemaal zeker van is. Je moet er zeker van zijn
> dat je je paard buiten jouw veilige cirkel kunt houden,
> anders... NIET doen!
Daarin geef ik je groot gelijk.
> Het mogen trappen naar de stick zonder dat daar straf of iets
> anders naars op volgt, zorgt ervoor dat het paard zijn
> onzekerheid kan uiten en er toch door herhaling achter kan komen
> dat er niets engs gebeurt. Sterker nog; direct erna speel je
> weer friendly game!
Nee, want je beloont zijn trap- of bijtgedrag !
"Ow, als ik bijt mag ik stilstaan en wordt ik overal geaaid"
Als je met je paard nog in de CS bijt- en trapfase zit ben je te vroeg begonnen met deze game en is er nog geen vertrouwen.
Hij wil wat aangeven. Hij wil aangeven : "Je gaat te ver, laat mij met rust, mijn grens is bereikt". En jij had al moeten stoppen voordat het zover gekomen was. Ja, op een goed moment ja. (Ik ken ook wel wat van
Parelli)
> Zo bouw je het vertrouwen op. En nogmaals er
> zijn ook andere manieren buiten parelli, maar dit is ook een
> manier waarmee je aan je paard bewijst dat je haar niet in
> gevaar brengt en dat je te vertrouwen bent. Voor mij is
> vertrouwen ook dat er geen plekjes zijn waar je niet aan mag
> komen of geen oefeningen die je volgens haar niet mag vragen en
> ze dus maar gaat trappen of steigeren. In mijn visie moet je
> daar dus wel doorheen.
Ja, maar nooit door je paard weg van je te houden, maar juist naar je toe te laten komen. Vertrouwen bouw je op face to face, zonder iets daartussen, dus ook geen CS.
Groet, Pien
www.spirithorses.be
Warboel
