Spirithorses schreef op woensdag, 7 september 2005, 8:32:


Ik denk dat hier een verkeerd beeld is van Achenbach... hier de link http://www.mencursus.net/index2.htm
Het is geen bedoeling daT hier een discussie wordt gevoerd over het Achenbach systeem maar dan kunnen jullie (diegenen die willen) zelf (ver)oordelen...

Dan is er het verschil in rijden (in het zadel) dat de ruiter (al dan niet onbewust) evenwicht gaat zoeken in de teugels en dat dit bij het mennen (volgens mij) niet gebeurd... Ik wil hier het bit niet goedpraten maar ik vind dat er wel een verschil is in het zadel of op de koets....

Liesbet

HannahFroukje schreef op woensdag, 7 september 2005, 22:34:


Hallo,
Daar zit ik ook aan te denken. Mijn paard kan zich af en toe vreselijk strekken als ze net opstaat van een lekker dutje (neus in de lucht, voorbenen star naar voren en op de achterhand laten zakken). Ze heeft het ook wel eens gedaan bij het borstelen. Als ze het doet als ik naast haar sta, dan hoor ik vaak wel ergens een 'knak' (vaak bij de schoft). Daarna wandelt ze weg en is er niets aan de hand. Maar goed, mijn paard heeft wel vaker problemen met vastzittende spieren/wervels, helaas. Misschien heb je hier wat aan, maar ik zou er wel even iemand naar laten kijken voor de zekerheid.....
Groeten,
Monique

Wendy-hb schreef op donderdag, 8 september 2005, 8:49:


Ik begrijp niet zo goed hoe je dat kunt vaststellen Ingrid ..."een van nature hogere hiel". Hoe kun je dat beoordelen?
Het dier heeft altijd pijn in de hielen gehad en daarom zo min mogelijk druk op de achterkant van de hoef gewild. Ik heb geen zin om weer alle nummertjes op te zoeken, maar ik weet dat het voor haar normaal was."zo stond hij altijd al,met z'n benen naar achter... niks nieuws onder de zon " of woorden van die strekking.
Logisch dat een paard met hoge hielen en lange "flappen" steunsels pijn heeft. Als je dan op de cursus aangeleerd wordt hoe dit op te lossen, ligt het niet aan de begeleiding dat die steunsels er zowat een jaar later nog zitten en je dan maar in de zool gaat snijden en je paard bijna een etmaal op stal staat, zonder beweging.
Het hele forum, iedereen, heeft met haar meegeleefd en proberen te voorkomen dat dit uit de hand zou lopen, er is vele malen geadviseerd er iemand bij te halen. We waren opgelucht dat ze eindelijk besloot Petra erbij te halen.(Strasseren geloofde ze niet in, maar vooruit....) Ik zou graag haar mening willen horen over de toestand van de hoeven op dat moment. Zoals Esther zelf al aangaf en we allemaal weten, viel er voor Petra weinig te doen. Maar ze moet wel enorm geschrokken zijn om aan te bieden elke week langs te komen.
Wat Esther-Falka had moeten schrijven was dat Ivanhoe nog slechtere hoeven had door de eigenwijsheid en het geklungel van de eigenaar en we kunnen dit "bepaalde personen" niet in hun schoenen schuiven. We waren allemaal getuige.

Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Piet schreef op donderdag, 8 september 2005, 9:51:


Dit schreef ze op, na wat vragen of het wel goed ging, ze ontkende zelf in alle toonaarden dat het mis ging.

donderdag, 24 februari 2005, 0:30
En de hoeven eerst gezond????? Daar was mijn paard het niet mee eens hoor!!! Hij had altijd dikke benen, liep kort en was vaak kreupel. Over grind kon ik niet komen en op de harde weg draven was een crime.
Nu loopt hij als een trein!!!!

Ze hield zelf iedereen iets anders voor. Later kregen alle bekappers dus de schuld.

Esther, die vreselijk met Petra te doen heeft, die kwam verdorie bij een paard wat al helemaal verknald was, wilde zelfs nog helpen ook, en kreeg daarna de schuld van het geklungel van Ivanhoe.

Wil schreef op donderdag, 8 september 2005, 1:22:


Bedankt Wil! Dit sluit erg aan, wat er momenteel gaande is met Djahleena. Bij haar zit er ook nog een stuk verdriet. Dat verdriet is ontstaan voor dat ik haar had, zo ongeveer tussen haar derde en vierde jaar. Dat is het jaar dat ze verkocht en beleerd is. Dat schijnt heel traumatisch voor haar te zijn geweest. Een half jaar daarna heb ik haar gekocht.

Sinds ik haar vorig jaar kuilvoer heb gegeven kwakkeld ze met haar gezondheid. Ze kreeg toen last van de dikke darm en dat uitte zich in mok. Nu heeft ze dus eczeem. De eczeem is niet zo erg, dat ze zich kapot schuurt, maar ze heeft de godganse dag jeuk en wel op haar rug, net achter de schoft. Als ik bij d'r in de wei ben, dan 'vraagt' ze me aldoor om te krabben, bij het opdringerige af. En het gekke is, als je d'r verder ziet lopen is er niets aan de hand, maar zodra ik dicht bij haar ben vraagt ze me weer. En 's nachts schuurt ze zich in de stal (vlakbij m'n slaapkamerraam ). Dat doet ze dan heel obsessief.

Het lijkt erop, dat de kuil bij haar het trigger punt is geweest. Mariette ( holistische da) had al gemeten dat de gal en de lever in onbalans zijn, de dikke darm, die eerst ook in onbalans was, is nu goed. Mariette en nog iemand anders die met een foto werkt, zeggen trouwens onafhankelijk van elkaar precies hetzelfde. Dat Djahleena met een stuk verdriet zit, dat ze zelf nog op te lossen heeft. De gal staat voor een stukje boosheid. Die boosheid zie ik ook wel in d'r.

Nogmaals bedankt voor je verhaal Wil, hier kan ik wel wat mee!

Groetjes Collane

Help mee Jacobskruiskruid te
bestrijden, teken op
http://kruiskruid.petities.nl

Piet schreef op woensdag, 7 september 2005, 14:29:


Hallo,
Bekappen en de periode erna moet zeker met beleid. Ik bied mijn paard altijd verschillende mogelijkheden aan, of ze op de weg wil lopen of in de berm. Vorig jaar liep ze voorzichtig op asfalt en kon ze niet eens over de ruwe klinkeroprit van de buren lopen, zo gevoelig was ze. En overgang van zacht naar hard, een drama. Buitenritten waren alleen met hoefschoenen mogelijk, wandelingen deden we voorzichtig op blote voeten, alleen op bekend terrein (waar liggen de stenen?). Eerst liepen we voornamelijk in de berm, nu voornamelijk op asfalt. Sinds kort kan ze zelfs over grind lopen. Het is dus een kwestie van tijd, niet van training of dwang, want wennen aan steentjes gaat echt niet. Het is immers geen wedstrijd, want dan verlies je het belangrijkste uit het oog: Het welzijn van je paard.
Groeten,
Monique