Esther schreef op woensdag, 28 september 2005, 22:05:


Nou niet ineens allemaal op Piet he! Das niet eerlijk! Haha!

Marleen

Marleen den Arend schreef op woensdag, 28 september 2005, 22:08:

Michiel schreef op woensdag, 28 september 2005, 21:54:


In mijn ervaring werkt positief belonen altíjd mbt gewenst gedrag: je krijgt wat je beloont. Echter ook wat je negatief beloont....
Voor een effectieve totaalopvoeding echter moet je meer dan deze twee delen van de leermanieren tot je beschikking hebben.
Is niet zozeer de beperking van het positieve belonen maar meer het niet gebruiken van wat nog meer paardgericht effectief is.
Heb ik evenwel net al een keer aangegeven.

Michiel schreef op woensdag, 28 september 2005, 21:54:


Ik heb nooit gezegd denk ik dat wanneer je clikkert je geen druk gebruikt.
Toevallig van de week heel even een zeer gefrustreerd paard gezien,... het mijne.
Ik was hem aan het plagen (weet ik, is een antropodinges) door de meest eenvoudige oefening, les 1, het hand targetten, ineens te veranderen in keihard achteruit lopen met mijn hand vooruit gestoken. Whop! oortjes op ontevreden en een boos hoofd en meerennen totdat ie mn hand kon aanraken
M.a.w. er is wel degelijk druk, de druk die het paard zichzelf oplegt om een yes of een clik te horen.
En ja, sommige zaken zoals jij ze beschrijft zou ik oplossen met aanhoudende druk en loslaten a la Bill Dorrance + tegelijkertijd bridge, als gebeurt wat ik vind dat er op dat moment moet gebeuren.

Piet

Huertecilla schreef op woensdag, 28 september 2005, 22:24:


Aan je lijste kan ik nog één ding toevoegen.
En dat is de nieuwsgierigheid van het paard als bron
van zelfontwikkeling. Meegaan met die nieuwsgierigheid
is een leren op eigen kracht, is ontplooing van zijn
natuurlijke aanleg en vermogens.

Eigenlijk ben ik heel streng, in de dingen die ik niet wil.
En vreselijk meegaand in al het andere

Michiel

Spirithorses schreef op woensdag, 28 september 2005, 20:51:


Ik vind dit heerlijke antwoorden, echt iets waar ik mee vooruit kan want inderdaad Maras mijn fjordebeest mankeert helemaal niets, rug is in orde en als ik met mijn halster aankom in de wei steekt hij zelf zijn hoofd erin dus hij zal het rijden ook wel prettig vinden ( of is dat een te menselijke gedachte??). Verder is hij goed voorwaarts en buiten het feit dat ik niet echt aan het rijden ben maar meer aan het " zitten" stoor ik hem ook niet dus dan ga ik de komende jaren maar gewoon zo verder. Neemt niet weg dat ik eigenlijk best wel eens een lesje wil in " goedzittenmetdoorhangendeteugel" van de expert dus zal eens een kijken of ik nog iemand mee krijg hier uit de buurt en dan rijden we jou kant maar eens een keer op. Mocht je iemand horen die geen vervoer heeft uit mijn regio maar graag wil, stuur hem/haar dan door naar mij dan combineren we dat. Wellicht tot ziens dus !!!

Michiel schreef op woensdag, 28 september 2005, 21:54:


Hoi Michiel,
Ik ga eventjes een totaal andere weg inslaan.
Want clickeren, going whit your horse ed is hardstikke leuk. Ik heb het een tijdje toegepast, wat geexperimenteerd met going whit your horse, in periodes actief geklikkerd. Maar het gaat heel erg veel uit van je paard, wil je paard of niet, zoekt je paard toenadering? Wat doet je pàard? Geweldig, zeker omdat de heersende moraliteit is; hij moet er maar aan wennen, ìk wil het, en alles vanuit de mens. Maar in jouw methode proef ik heel veel passiviteit van de mens. Ja, aangeven wat hij wil, door middel van een yes en het op cue zetten. Maar veder weinig tot niets.
Wat ik de laatste tijd aan Stella merk is dat ze het prettig vind als we daar een balans in zoeken. Dingen vanuit hàar, niet alles vanuit mij. Alles vanuit mij kan ze neit tegen en blokkeerd. Wat dat betrefd geeft ze het heel mooi aan (al heb ik haar om die eigenschap vaak vervloekt ). Maar ook niet alles vanuit haar. Want dan gaat het haar op den duur vervelen en wil ze neit meer. Wat ik de laatste tijd probeer te doen is er een evenwicht in zoeken. Heel lastig, maar het geeft voldoening. VRoeger vroeg ik haar weinig tot niets, gaf zei eht zelf aan. Totdat ze daar genoeg van kreeg en niet meer wou, en nu geef ik ook dingen aan. Ze kan het zo negeren, haar eigen zin doen, ik rijd op een stalhalster. Maar meestal reageert ze wel, wil ze reageren. Zei op mij en ik op haar, communiceren. Niet eenzeidig vanuit haar, neit eenzeidig vanuit mij. Het is ook mìjn ritje, net zoals het de hare is.
Michiel, ik heb jouw methode nu eventjes als uitgangspunt genomen omdat het er voor mij het duidelijkste uit naar voren kwam. Het is slechts wat mij opviel en waar ik nu mee bezig ben. Geen kritiek, slechts een noot.
groetjes Ebby

Michiel schreef:

Wat doe je dan, Michiel, als je paard er andere gedachten op nahoudt waardoor je hem op dat moment niet kunt belonen en je streng moet zijn?
maw : Als je de kans niet krijgt het op een positieve manier af te ronden?
Want dat kan.
En ik neem aan dat je wacht op een goede kans om te belonen. Maar wat als die kans zich niet voordoet en je in een impasse dreigt te geraken?
Ga je dan staan wachten, geef je je paard zijn zin of gebruik je wat steady pressure, gevolgd door een beloning voor elke goede move?

Stel; ik wil langs een eng ding op straat en mijn paard wil daar niet langs?
Offuh....Paard wil persé naar huis en ik niet?

In het eerste geval l*l ik hem er wel doorheen en elke stap in de goede richting levert een woordelijke beloning op.
In het tweede geval idem, maar zonodig met wat aanhoudende druk, die ik verlicht bij elke beweging in de juiste positie, vergezeld van de woordelijke beloning.

Is dat wat je bedoelt?

Groet, Pien

www.spirithorses.be
Western Natural Horsemanship / Natuurlijk Bekappen

Marlin schreef op woensdag, 28 september 2005, 22:39:


Euh...
Wat ís dresseren eigenlijk???? Dat is het aanleren van bepaald gedrag op bepaalde cues. Niet meer niet minder. Dit is voor ieder paard voor ieder gebruiksdoel nodig. Dit is het kénnen.
Gymnastiseren is bij het paard het lijf nét even meer en beter voorbereid op het dragen van het ruitergewicht onder de te vragen omstandigheden te maken. Bijvoorbeeld te leren meer gewicht op de achterhand te leren dragen. Dit is nodig voor elk paard bij elk gebruik en omvat zowel lenigheid, kracht, conditie als vaardigheid; het kúnnen.
Hoé je dit wil bereiken is de methode. Bijvoorbeeld 'klikkeren' is een invulling van het hoe binnen de gekozen methode.
'Dressuurmatig' is een term waar ik niets mee kan. Geen idee wat die inhoudt.

Mijn doel is het te paard van de schitterende omgeving hier genieten en beleer, dresseer, mijn paarden om betrouwbaar op mijn navigatiekunsten te reageren. Dat ze begríjpen wat ik vraag.
Ik gymnastiseer mijn paarden om mijn gewicht voor hen zo min mogelijk belastend door het zware terrein hier rond te kunnen zeulen. Dat ze kúnnen wat ik vraag.
Ik rij alle paarden zonder dwang (en bitlessbridle) en strééf ernaar zoveel mogelijk op een halsring te doen al is dat op zich een hulpmiddel naar het doel.
Het eerste is het dresseren, het tweede het gymnasticeren en het derde de methode van beiden. Met Parelli, Teblick, Guérinière, De Saunier, Solinski, Steinbrecht, Podhasjky, mijn eigen ervaring met o.a. honden en roofvogels en vooral Kikkuli hebben we een paar invullingen van ons hoe hier.

Ik zou zeggen; neem een paar half jaar vrij en rij deze kant uit
Drie maanden heen, week hier, drie maanden terug... Transavia is practischer

Hi Pien, vandaag heb ik van NOA, vlak na het afspuiten, nieuwe foto's gemaakt.
Als je naar deze link gaat:

http://www.mijnalbum.nl/Album=GWEZQVDQ

kun je goed zien hoe snel deze wond aan het genezen is.
De allereerste foto is van precies 2 weken geleden.

De nieuwe wondfoto's, en nog een paar leuke, laten zien hoe het vandaag de dag erbij stond... Nou, ik ben heel positief!
Kijk zelf maar....

groetjes,

Wil.

Huertecilla schreef op woensdag, 28 september 2005, 23:08:


Veel mensen verwarren dressuur met gymnasticeren.
Het moet allemaal snel en resultaatgericht, terwijl, als je je paard zelf de kans geeft zich te leren dragen hij er ook heus komt, maar dan moet ie wel krachtig genoeg in zijn lijf zitten en de ruiter weten wat ie vraagt.

Je paard binnen 10 minuten aan een kort teugeltje omlaag rijden (desnoods met een hulpstuk) is geen gymnasticeren, maar wordt helaas wel maar al te vaak gezien als "dressuur".
(Ja HC, ik volg je).

Ik zie nog te vaak om mij heen dat een paard (na 23 uur) van stal wordt gehaald, opgezadeld, in de knoop gelegd met hulpteugels waardoor het onopgewarmde lijf in de krul moet lopen, aan de longe gehangen, met de zweep eroverheen gaand gelijk in galóp moet.
En pas bij het afzadelen gaat de riem eraf - kan ie gelijk door naar de stal.
Maar wel de keurig gestreken witte sjabrak erop he.... staat zo camp.

Helaas is dat de dressuurmentaliteit op veel 'stallen'.
Als dat is wat ze tegen jou zeggen, Marlin, dan bleef ik lekker in dat bos

Overigens : Dat half jaar richting HC : Ik zou het doen.
Grote kans als je daar aankomt, dat je niet meer hoeft te leren gymnasticeren.

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Wil schreef op woensdag, 28 september 2005, 23:23:


Jeetje, dat gaat ook de goede kant op - hetzelfde als bij Bombita.
Wat is het toch een leuk paard !
Loopt Noa verder niet kreupel?
Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Marlin schreef op woensdag, 28 september 2005, 20:01:


Hallo Marlin, qua loopwerk kunnen we onze paarden niet vergelijken daar ik een z.g. 'gangenpaard' bezit, een Tennessee Walking Horse. Maar wel qua manier van rijden.
Ik rij (nog) niet bitloos maar wel altijd met een doorhangende teugel, deels gemakzucht maar ook omdat hij helemaal geen teugel nodig heeft. Hij weet wat de neckreining is, dus als ik m'n hand maar ietsje naar links of naar rechts verplaats gaat hij die kant al op.
Ik heb lange rondgevlochten leren teugels, die aan het eind met een leren veter bijeen gehouden worden. Die zijn vrij zwaar.... en meestal heb ik ze in 1 hand.
Tegen mij is ook vaak gezegd: hij moet ronder, meer aan de teugel lopen.
En ja... ik kan hem keurig in de 'krul' laten lopen. Tuurlijk 'draagt' hij dan beter.
Nou... om kort te gaan: hij heeft een gloeiende hekel aan bakwerk dus dat doe ik zo min mogelijk. Want dit kun je ook op een buitenrit doen op hele ontspannen wijze... b.v. boompjes slingeren...)
Een Walker loopt het liefst rechtuit... is een lange-afstandspaard waar in vroeger tijden de katoenplantages mee geinspecteerd werden. Zulke paarden moesten dus uiterst comfortabel zitten, daar worden ze op gefokt.

Ook omdat de beenzetting niet diagonaal, maar bijna lateraal is. Een Walker kan eigenlijk alle gangen, van diagonaal naar zuiver lateraal uit de kast trekken en zoals ik begrepen heb van onze IJslanderliefhebbers (maar dat ben ik ook), lekker schweinepassen maken! Het allerliefst loopt dit paard in een flink-tempo Rack.

In de Rack gaat z' hoofd echt omhoog, je krijgt frontverheffing en de achterbenen worden naar achteren toe weggegooid.
Dat is zijn meest geliefde tempo en ik peins er niet over om hem dan naar beneden, dus dressuurmatig, te rijden.
Vraag ik hem wel dressuurmatig, dan kan hij dat ook. Maar hij heeft er niet echt plezier in en zal altijd proberen om zijn liefste tempo, de Rack, te kunnen lopen.
Ik denk dat de kunst is om hem zo ontspannen mogelijk te laten lopen, en vooral dat hij ook nog LOL heeft in wat hij doet.
Ik rij hem nu 6 jaar, veelvuldig en het allerliefst op fikse buitenritten die weleens 4 a 5 uur lang zijn... Heb nog nooit gemerkt dat hij een stijve rug heeft of last van z'n spieren.
Oh ja... hij is deze zomer 15 geworden en ik hoop dat hij nog minstens 10 jaar meegaat!

Mijn mening? Ik denk dat je moet doen wat je 'gevoel' t.o.v. dit paard je ingeeft.... het feit dat je advies vraagt geeft al aan dat je twijfelt aan wat 'anderen' zeggen...
Jij en je paard vinden het fijn om zo lekker ontspannen buiten te rijden en gezien je verhaal lukt dat heel goed. Geniet er dus lekker van!

groetjes,

Wil.