ebby schreef op woensdag, 28 september 2005, 22:43:


Ja het maakt ook wat uit waar je rijdt? Of die omgeving interessant voor je paard is. Ik zit hier op de grens van de stad, midden tussen de bossen en linksom rijd ik zo de straten in, over de groenstroken, langs parken en dierenweides en winkelcentra. Een heerlijke overdaad aan mogelijkheden.


Ja passief voor zover ik het niet meer ben, die elke richting en elk tempo bepaald, passief meegaan met mijn paard.
Toch ben ik ook actiever dan vroeger, ben veel meer met mijn aandacht samen, bij haar wereld. Ik ga niet meer zo erg op in mijn eigen acties en het succes daarvan, nu ga ik op in wat mijn paard doet, het meegenieten, het waarom ervan, en hoe ik dit gedrag optimaal kan bevorderen.


Heel goed die balans! Prima gewoon mee doorgaan zou ik zeggen.
Die balans tussen jouw en haar wensen is heel belangrijk.
Het is ook haar wens om jou te volgen. Maar ook daarin probeer ik iets te kiezen wat mijn paard het leukst zou vinden.

Wat ik dus telkens doe, is mijn paard aansturen, op wat ik denk dat haar keuze is. En aan haar gedrag merk ik of dit goed gedacht is. Waarom ze niet uit haar zelf die keuze gemaakt heeft, kan verschillende redenen hebben. Gewoonte, ze denkt dat ik iets anders wil, of gewoon omdat ze die keuze nog niet gezien heeft door afleidingen dichterbij. Zo ben ik telkens bezig het haar en mezelf naar de zin te maken. Ik stop met meegaan als dat tegen mijn eigen belangen indruist door vroegtijdig huiswaarts te gaan bijvoorbeeld of niet dat bruggetje te nemen waarachter zich een prachtig gebied bevind.

Michiel

Hoi.

Als je ook af en toe een greppeltjes neemt, over boomstronken heen stapt, tussen de bosjes/bomen door slingert en er eventueel een heuveltje is die je op en af kunt......
Dan is het toch prima?
Natuurlijk bewegen in een natuurlijke omgeving.
Dessuur is ontstaan toen de paarden als transportmiddel niet meer op de weg te zien was.
En het paard toch moest bewegen.
Net als dat je je kind op een sport doet omdat hij anders alleen maar op de bank hangt.
Behalve dan omdat bepaalde ruiters het zo leuk vinden om rondjes in de bak te draaien of om het wedstrijdelement.

Maar het is geen must dat dressuur.

Christel Provaas schreef op woensdag, 28 september 2005, 13:21:


Ze eet haar bak brokken ed wel in één keer leeg en dan duld ze geen paarden in de buurt, dan heerst er voedernijd alom!
Als t om hooi gaat interesseert dat haar maar matig, eet ervan met tussenpozen en gaat onderwijl op wandel, dus dan kan de appaloosa zich eraan te goed doen. Dat is inderdaad een aardepaard en het balangrijkste in haar leven is ook eten, staat goed rond dus.
Je zegt haver te voeren maar daar durf ik niet aan te denken, dan kan ik even goed een peper in haar gat steken :)
Ze reageert zo al hard op het minste krachtvoer. Ik houd wel van een temperamentpaardje maar wil het boven alles veilig houden. Ben in mei zwaar gevallen en had een zware hersenschudding, dat gebeurde omdat ze alles toegooide in het bos en zich ook nog eens dwars zette. Niks was er te zien, zelfs geen boomstronkje, maar als ze opgefokt is, is ze superalert en ziet overal spoken.
Mij zoon van 13 rijdt haar ook, hij rijdt heel goed, met veel gevoel wat je van zo'n jongen niet direct verwacht, maar ik zie hem toch graag weer heelhuids thuiskomen!

A horse, a horse, my castle for a
horse...

Aan alle nieuwkomers hier op dit forum!!!
Kijk uit met wat je vraagt en zegt want je word finaal afgebrand door sommige personen.
En met name door die nick altena die niets anders doet dan wijzen en verwijzen en de nieuwkomers het liefst zo snel mogelijk dirigeert naar de achterdeur.
Maar hulde aan die mensen zoals spirithorses en nog wel een aantal die wel normaal en fatsoenlijk kunnen reageren.
ikzelf ben al zover dat ik mijn vragen wel per e-mail stel.

groeten Harm

Michiel schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:25:


Hoi.

Ik doe niet aan clickeren.
Maar herken veel van wat je schrijft.
Bij mij en mijn paard gaat alles goed, totdat ik alleen met haar van de stal weg wil rijden.
(In een groep of dat ik met haar loop, geen probleem).
Dan is er weigering, bokken en achteruit wijken.

Ook ik heb mijn paard nooit tot iets gedwongen.
Mijn collega wijd mijn problemen aan dat ik niet aan mijn paard heb bewezen het leiderschap waardig te zijn.
Mijn paard zou aan mij twijfelen en niet op mij durven vertrouwen.
Zij wilt dat ik eisen ga stellen aan mijn paard en ga afdwingen.
Als ik op de manier zoals nu door zou gaan, dan zou mijn paard negatieve gedrag blijven gebruiken en versterken (ik denk aan bokken, weigeren en haar eigen wil door voeren).

Kan het zijn dat zoiets zich ook tussen jou en je paard zich afspeelt, Michiel?
Dat je paard niet overtuigt is van wie de leider is?

Ik zelf ben er nog niet uit hoe ik het probleem het beste kan oplossen.
Dus als jullie raad hebben?...................

jo schreef op donderdag, 29 september 2005, 9:27:


Woon jij in Noorwegen? Schitterend land maar vooral koud in de winter lijkt me, of valt dat mee? En wat voor een prachtig stevig exemplaar staat daar op de foto?