Ik vond via de oekmachine al een lijn over handpaardrijden, maar nog onvoldoende jullie visie op de wijze waarop je het handpaard mee zou kunnen nemen. Heb het vandaag met de zelfgeknoopte Libra gedaan, en dat ging eigenlijk prima, ze vond het leuk, mijn rijpaard is vlot maar zeer veilig en in de hand. Zijn er nog mensen met andere goede ervaringen van halser oid? Het is 1 brok geluk om op een paardenrug met nog een paard mee het bos in te gaan en haar zien zweven over de paden! Mmm.. liefst neem ik altijd een handpaard mee. Ze vinden het zooo gaaf samen.
Ga trouwens het weekend bij Kayce Cover in de leer, voor zowel hond als paard, over bridge en target, erg benieuwd!
Maatje

rosbergen schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 22:30:


YESSS!

Yolanda Kuitert schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 14:33:


Ja, hiero, alle ervaring. Vandaag nog!
Dochter Bente en een vriendin wilden gaan rijden op BD en Winner.
Ik had geen zin me ermee te bemoeien dus de dames gingen de 2 paarden van de wei halen terwijl de rest gewoon op hinnikafstand op de weide bleef.
Na 10 minuten ging mijn gsm : "Mama, Winner doet zo druk, kun je even komen helpen"?
(Ik had het kunnen weten, Winner alleen is nooit zo'n succes en BD kon hem niet helpen, die was zelf aan het rennen in de paddock).
Daar aangekomen zie ik 2 bezwete paarden druk heen en weer lopen hinniken - geen oog voor Bente.
Ben ik de rest van Winners groep ook maar gaan halen, en zodra deze in de paddock erbij waren werden beide paarden op slag rustig en konden de meiden gewoon verder gaan met wat ze van plan waren.
Uiteindelijk hebben ze lekker gereden en de paarden waren braaf.

Het had geen zin de paarden te dwingen of af te leiden, op zo'n moment kom je echt niet tot ze, weet ik uit ervaring.
Dan willen ze maar één ding : Hun maatjes. Als die erbij zijn doen ze weer gezellig met ons mee.
Ja, is wel eens vervelend, ik hoor het vaker hoor.
Maar het is nou eenmaal het paard zijn natuur!

Ander voorbeeld: Toen ik nog maar één paard had, BD, en haar altijd op stal hield (wist ik veel....) had ik een zeer close contact met haar.
Ze kon me bijna hypnotiseren en we waren altijd één, waarschijnlijk doordat ze zo afhankelijk van mij was.
Toch had ik nooit de induk dat zij gelukkig was.
Want ik vond het niet helemaal normaal hoe zij aan mij hing.
Ik herinner me nog dat ik in een klap een stuk minder belangrijk werd toen zij omgeven van soortgenoten dag en nacht de weide opging.
Ze reageerde niet meer op mijn roepen en liep nog liever weg van mij als ik met een halster aankwam.
Moest ik wel even aan wennen ja, net als jij.
Maar het is allemaal goed gekomen, het contact is weer helemaal in evenwicht en hetzelfde als voorheen, maar nu is zij paardser dan toen - niet meer zo afhankelijk van mij, gelukkig maar !
Zij is paard en ik ben mens en zo hoort het ook.
Komt vanzelf weer goed, misschien op een iets ander nivo. Bedenk je wel dat je je paard iets gegeven hebt wat beantwoordt aan zijn natuur :
Vriendjes in de vorm van soortgenoten. Super toch eigenlijk?

Groetjes, Pien
www.spirithorses.be

Maatje Bon schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 22:38:


Best knap op een Libra, zelf gebruik ik liever een simpel halster.
Veel plezier, dit weekend, kijk uit naar je verslag.
Isabel

rosbergen schreef op vrijdag 14 oktober 2005, 22:30:


Om dingen uit te wisselen, daar hebben we nou dit forum voor Ivonne.
Hou ons op de hoogte!
Piet
ah' tuurlijk Natuurlijk!