Deborah schreef op zaterdag 4 februari 2006, 16:06:
> Maar is het ook een idee om en lijn te zetten tussen de ruin en
> de merries?
> Dat ze elkaar dus wel zien maar niet bij elkaar kunnen komen
> gelukkig nooit langer dan een maand. Dan is de rust
> wedergekeerd. Zijn de merries soms drachtig?
>
> Pascal de Boer schreef op zaterdag 4 februari 2006, 14:44:
Ik gebruik het antwoord van Deborah even op te reageren op het bericht van Pascal.
Persoonlijk vind ik dat een stuatie met een nieuw paard in de groep
nooit gewelddadig mag zijn.
Ik vind 4 maanden onrust ook lang en een beetje merkwaardig.
Pascal, wat weet je van de geschiedenis van jouw paard, je hebt hem nog niet zo lang dacht ik. Is hij sociaal opgegroeid in een verticale leeftijdsgroep, of heeft hij alleen met veulens gelopen in zo'n opgroeiproject of hoe heet dat (ben effe het woord kwijt).
Want dan kan ik me iets bij zijn gedrag voorstellen en dat is waarom ik tegen veulengroepen ben zonder oudere paarden die de veulens opvoeden.
Je kunt het probleem pas echt oplossen als je weet
waarom zijn gedrag zo is.
Als de merries zo nijdig naar hem reageren als wat jij beschrijft en hij zo dominant en irri is dan heeft het voor nu weinig zin ze in een bak bij elkaar te laten, dat geeft alleen maar meer onrust.
Een grote weide, oké, maar niet op een beperkte ruimte waar ze nergens heenkunnen, dat geeft nog meer frustratie.
Is het mogelijk een lintje te plaatsen tussen de merries en jouw paard en ze opnieuw aan mekaar te laten wennen ? Zodat ze naar elkaars aanwezigheid gaan 'verlangen', voor zover dat lukt want de 2 merries zullen wel aan mekaar verknocht zijn en er misschien geen andere bij willen.
Is er geen ander paard waarmee jouw paard samen achter dat lintje kan zodat er een even aantal is en ieder wel een maatje heeft?
Gewelddadigheid toelaten en ze het zelf maar laten oplossen op deze beperkte ruimte lijkt mij geen oplossing.Ik houd nieuwe paarden meestal dagenlang uit elkaar, kijk of er een vriendschap (contact) ontstaat tussen de nieuwkomer en een van de andere paarden en dan mogen zij na een paar dagen bij elkaar. Zo bouw ik dit contact uit tot het punt waarop het paard kennis heeft gemaakt met de hele groep en pas dan gaat hij in de groep.
Dan nog gaat alle weien open en krijgen ze de ruimte.
Diesel en Winner (allebei ruin) konden in het begin echt absoluut niet met elkaar opschieten, het geruzie door de omheining en tijdens het rijden heeft maanden geduurd en ik werd er gek van. Het kwam me niet uit en zeker tijdens het rijden kon ik ze niet samen inzetten of ik moest ogen in mijn rug hebben.
Varieerde van vuil kijken tot echt omdraaien en de ander te lijf willen gaan en had bij hun alles te maken met het onderling uitvechten wie de baas was.
Heel langzaam zwakte dit gedrag af en ondanks dat ze geen vrienden waren zochten ze mekaar op een steeds minder felle manier op, en er kwam een moment dat ze zelfs gingen spelen met de omheining tussen hun in. Ieder had toen wel zijn eigen merriegroep.
En opeens was het moment daar dat ik de wei open heb gegooid en Diesel en Winner bij elkaar gelaten heb, in eerste instantie zonder merries en de dag erna liep de hele groep (11 paarden) bij elkaar over het hele terrein. Had ik nooit verwacht. Maar ze hadden de ruimte om weg te komen en zich terug te trekken met hun eigen groep, hetgeen in die eerste dagen dan ook regelmatig gebeurde. Paar keer ook wisselde de groep van leider, aanvankelijk was het Diesel, maar nu is dat Winner en de twee ruinen zijn nu elkaars beste vriend.
Dit hele proces heeft enkele maanden geduurd.
Je zult een ander paard moeten kunnen vinden om bij jouw paard te introduceren, misschien wel een oudere ruin of merrie....
Laat je ons weten wat het gesprek met de staleigenaar heeft opgeleverd?
Groet, Pien
www.spirithorses.beWestern Natural Horsemanship-
Natuurlijk Bekappen
Warboel
