Stella is een paard dat het grootste deel van haar leven op hoefijzers heeft gelopen. Marco de hoefsmid heeft zijn werk vast goed gedaan - Stella staat ongeveer een half jaar op blote voeten - er is ondertussen, na de cursus bij Pien en Jack, minimaal wat aan gedaan. De hoeven zien er nu (na wat correctie door Jack) heel mooi uit - holle zool - straal moet wat bijgroeien - witte lijn is goed... Conclusie : gelukkig lopen de paarden geen onherstelbare beschadigingen op door de ijzers. Groet aan alle ijzervrijen.

van lennep schreef op vrijdag 10 maart 2006, 8:45:


Wat jij schrijft dat dacht ik dus ook. Toen die emg normaal bleek was ik natuurlijk erg opgelucht.
Maar mijn osteopaat zei dat op de moment dat de emg genomen is de zenuwimpulsen waarschijnlijk wel normaal doorkwamen. En dat op momenten dat ze wel ataxiesymptomen vertoont dit niet zo zal zijn. (vandaar dan ook de symptomen)
Volgens hem kan je het vergelijken met iemand die drager is van een virus, het is er maar je hebt er geen last van. (de zenuwstromen verlopen dus wel optimaal) En het is pas als je immuunsysteem verzwakt dat de "symptomen", in dit geval gestoorde zenuwstromen (tijdelijk) optreden.
Ik heb altijd gedacht dat zelfs bij afwezigheid van symptomen, ataxie op een emg te zien is. Maar nu beweert mijn osteopaat dus dat dit niet altijd zo hoeft te zijn.

Maar ik heb zo mijn twijfels over zijn theorie. vandaar ook mijn vraag.
Op zich zou het mogelijk zijn, ze heeft op een stal gestaan waar er paarden aanwezig waren die licht atactisch waren na een virale infectie en ze is daar ook zelf erg ziek geweest. (Maar het is toen afgedaan als een infectie op de luchtwegen)
En toen mijn Da haar onderzocht tijdens een periode met 'atactische' symptomen was het eerste waar hij aan dacht ataxie. (daarom ook dat ik een emg heb laten maken)

De osteopaat raadde mij aan om de volgende keer dat ze symptomen vertoont, direct bloed te laten nemen. Hij beweert dat dat dan in het bloed moet te zien zijn. (waarden die overeen zouden komen met een verminderde weerstand of infectie)

Omega 3-6-9 en probiotica kreeg ze al.
Maar nu moet ik volgens hem ook echinecea geven en spelt bijvoeren ter ondersteuning van haar immuunsysteem.
Weten jullie in welke vorm en dosering je echinecea aan een paard kan geven?

groetjes
Ans

Piet schreef:

Ja, er is een heel groot verschil tussen koudbloeden en volbloeden, zoals bijv een arabier. Ik word er dagelijks mee geconfronteerd omdat we ze allemaal hebben en het klopt wat HC zegt, maar ik ben het ook een beetje eens met Jan.

Koudbloeden zijn echte diesels (daarom heb ik mijn paard ook zo genoemd) die relatief zware lasten in een relatief laag tempo kunnen versjouwen, met korte spieren.
En de volbloeden precies andersom.
Die zijn gebouwd voor lichtere lasten op lange afstanden in een hoger tempo.

Ik heb er heel erg aan moeten wennen dat de spieren van mijn koudbloeden in het begin snel overbelast waren.
Ik was gewend aan de lange afstanden in een hoog tempo en dat is dus iets wat je niet moet doen met een zwaarder paard.
In mijn ogen zijn de meeste (de mééste he, dus niet allemaal ) koudbloeden draaf- en stappaarden en geen galoppaarden.
Niet dat ze niet kúnnen galloperen, het is echter niet hun meest favoriete gang. Maar in een laag tempo houden ze dat uren vol.

Toch galloperen ook wij stukken met onze koudies hoor (echt wel), maar daarbij moeten de andere paarden rekening houden met hén.
Het komt er dan op neer dat we minder vaak en minder lang galloperen als de koudies erbij zijn (uitgezonderd Izzy, die doet het altijd en overal, da's een sjeesbeest).
Ga ik eens op stap met alleen de renbeesten dan gallopeer ik bij wijze van op ieder postzegelstukje land en dat houden we heel lang vol.

Nu de koudbloeden goed in conditie gekomen zijn (heeft een half jaar geduurd) geven ze zelf ook aan dat ze genieten van het galloperen, voorheen gingen ze nog eerder zeer uitgestrekt draven dan galloperen, nu springen ze zo in galop, waarbij Diesel nu helemaal uit zijn bol kan gaan van blijdschap (tjee wat een power). Doe ik dat echter te vaak dan kom ik thuis met té vermoeide paarden die té nat zijn en dat is iets wat ik niet wil.

Hun supervoordeel is dat ze zo cool zijn, vind ik machtig.
Ik rijd Fanny vaker nu en ik vind het wel erg relaxt rijden.
Een heel andere benadering wat zo'n paard met je doet als je altijd zo'n drukke Arabier gewend bent. Hihi, je hoeft een stuk minder alert mee te kijken naar enge dingen....

Eenmaal in conditie kunnen die koudies toch wel wat hebben, meer dan ik verwacht had.
Maar ik vind dus echt dat je rekening moet houden met het soort paard dat je hebt en moet kijken naar de kwaliteiten die het paard heeft en de inspanning die bij hem past.

Groet, Pien