Hoi,

Vandaag wat extreems met Isabella gedaan.
Hier bestond het motorcross circuit 25 jaar en er is daarom gratis entree bij de Ned.Kampioenschappen het hele weekend.

Nu was ik in eerste instantie niet van plan er naar toe te gaan, maar al wandelend in het bos en het geraas van de motors steeds in onze oren (het ligt op nog geen km afstand van huis) besloot ik toch eens te kijken hoe dicht ik erbij kon komen met Isabella. Nou heel dicht dus.

Ik stond niet op het circuit, maar wel buiten op de aanrijroute van de motoren. Er was wel gras, dus liet ik Isabella grazen. Ze keek soms wel als de hele groep voorbij raasde en het ging zo hard dat ik haar nauwelijks kon toespreken. Maar ze schrok totaal niet. Alleen af en toe van een papiertje of zo dat opwaaide (teken dat ze wel alert was). Mensen vonden het prachtig en ik ook. Ik had niet gedacht dat ze dit zou doen hoor want op 5 m. afstand reden behoorlijk wat motoren voorbij en op 10 m afstand de racers zelf. Echt geweldig. Ze moet me toch wel erg vertrouwen. We zijn over de weg onder de vlaggen door teruggelopen en vele mensen waren verbaasd mij met mijn pony van het circuit te zien komen. Nog even bij de ingang met de mensen die de boel regelden staan praten. Ze vonden het ook leuk en dat ze zo mak was vonden ze wonderbaarlijk (ik ook wel, want het ging hard hoor).

´sMiddags ben ik met mijn moeder teruggegaan om echt het circuit op te gaan, dus helemaal in het motorgeronk en midden op het veld. Toen vroegen we weer aan zo´n man waar de ingang was en ik vertelde dat ik er al geweest was met de pony. O ja, die pony, ja daar hadden ze volop over gesproken. Ze waren zelfs al door mensen aangehouden of ze dat altijd deden bewaking met pony´s ipv honden.
haha dat vond ik erg leuk om te horen.

Mijn brave mafkees op het motorcircuit als waakpony.

Groeten,
Ingrid

jo schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 0:15:

Ik voer in de winter 4 tot 5x per dag. Dat is vrij veel, maar Isabella krijgt zo weinig te eten (1,5 plak hooi) dat heeft ze anders in een goed uur op. Dus wat verdelen. Dus altijd wel even knuffelen bij langskomen.

Dan nog uitmesten, enz. Gewoon wat poetsen wat spelen, wat aanklooien, wandelen. En als we gaan rijden ben je al een half uur aan het inspannen en net zo lang bezig met uitspannen en verzorgen. Maar ik rij niet ieder dag.

Tja wat zal dit zijn bij elkaar opgesteld. Soms ben ik er maar 10 minuten, even voeren en door naar het werk en soms ben ik er wel 3 uur achter elkaar.

Moeilijk in te schatten.

Groeten,
Ingrid