Het verbaasde mij niks dat Pete Ramey toch de losse stukken in de straal en de straalgroeven wegsnijdt.

In principe snijden wij (bij Natuurlijk bekappen) niet in de straal.
Maar ik ga jullie een voorbeeld geven van vandaag, waarbij je zult lezen dat daar echt wel uitzonderingen in zijn.

Vandaag 3 paarden van Dominique bekapt; ze hebben goede hoeven die Dominique al goed weet bij te houden nadat ze vorige maand bij ons de cursus gevolgd heeft.
Haar 16 jarige Welshpony echter is bekend met problemen in de achterhand waardoor hij zijn rechterachtervoet niet kan geven, hij zakt erdoorheen en valt om.
Kan neurologisch zijn (en we hebben haar aangeraden er een osteopaat naar te laten kijken) maar er kan ook een (mede)oorzaak in de hoeven zitten.
Jack bekapte eerste de twee voorhoeven en is toen gelijk al naar het rechterachterbeen gegaan en wat bleek : De straal was dermate lang dat de pony er niet comfortabel op kon staan wanneer zijn andere achterhoef opgetild werd. Na het snijden in de straal was het probleem in één keer over en heeft hij op zijn gemakje de andere hoef kunnen bekappen waarbij de pony keurig bleef steunen op zijn rechterachterbeen.
Het was er nooit vanzelf afgesleten want de pony liep niet lekker op grind en op de harde weg, dus ze konden nooit de benodigde aantal kilometers maken om die straal te laten bijslijten.

Dit is natuurlijk een redelijk uitzonderlijk voorbeeld, maar hiermee wil ik aangeven dat je soms van je theorieën moet durven afstappen en in praktijk iets heel anders moet doen om het paard verlichting te geven.

Iets anders over de straal:
Bij paarden die we van de ijzers afhalen (de eerste paar natuurlijke bakappingen dus) snijden we tegenwoordig bijna altijd standaard de straal toch een beetje bij : We halen de losse stukken (flappen) weg, we snijden de straalgroeve iets open (vuil, bacterieën----> zuurstof) én we zorgen ervoor dat de straal niet uitsteekt boven de hoefwand. De maximale 2 mm aanhouden kunnen soms al teveel zijn, zeker (en daar gaan we weer) op onze harde ondergrond waardoor er drukkingen in de straal kunnen onstaat, zeker wanneer het straalkussen nog erg dun (gedegenereerd) is. loopt je paard uitsluitend op zachte ondergrond dan zul je dit probleem waarschijnlijk niet herkennen.

Het advies wordt gegeven dagelijks een kwartiertje op het harde te gaan stappen (wandelen) , maar dan moet het paard wel comfortabel kunnen lopen.
Bovendien slijt de straal niet voldoende af bij een wandeling in stap van een kwartiertje. Daar is heel wat meer voor nodig.

Zelfs nu wij in de zomer weer aan onze dagelijkse 30 km over verharde en stenerige ondergrond komen moeten wij nog hoefonderhoud doen, zij het weinig. De straal en de hoefwanden slijten nu wel mooi bij, maar ondanks de vuurstenen paden moeten we de steunsels tóch nog in de gaten houden, die slijten veel minder mee. (En dat komt weer doordat we in verhouding meer over beton en asfalt rijden dan over vuursteen).

Groet, Pien

Spirithorses schreef op dinsdag 11 juli 2006, 15:47:


We zouden dus zusjes kunnen zijn!!!