Christel Provaas schreef op dinsdag 19 september 2006, 12:55:


Dus:
het is geen fungus dat de straal aangetast heeft, en zand dat diep in de straalgroeve dringt en schuurt.

het is geen ossificatie van het kraakbeen.

Wel is het kraakbeen enorm toe genomen, denk je, in de tijd dat hij ijzerloos was. (De uitstulpingen boven de kroonrand, waarvan ik vermoed dat het kraakbeen is, wat daar wel hoort, maar enorm toegenomen is.)

Ook pijnlijk lopen op zachte bodem, is dat zand?

Dan kan ik alleen nog maar verzinnen dat het achterste gedeelte van de hoef niet voldoende structuur heeft.
Sneed je kwartierboogjes?

De schoenen van Smit zijn erg flexibel, he, als ik me goed herinner, dus juist niet zo geschikt voor paarden met zwakke achterste deel hoef, wandelen met KC pads was waarschijnlijk betere optie geweest.

Maar het is nog niet te laat. Laat hem maar weer even leren dat je je poten ook normaal kan neerzetten, en als, als, als, je ooit weer mocht proberen ijzers er af te laten, zou ik, als ik jou was, de KC pads bijdehand hebben, en het paard geen seconde op harde, stenige of anderszins onaangename bodem laten lopen zonder die pads, tot het moment dat die voet wat steviger in elkaar zit.
Met ijzers onder zal de voet niet beter worden, dat weet je zelf ook. Zonder ijzers schoot het ook niet op, onder andere, denk ik, omdat hij zijn voeten niet goed meer gebruikte, en alles verkeerd belastte, daar heb je idd niets aan.

Opal wandelt nu een week of 6 ofzo op pads, en ik ben er echt heel super blij mee.
Ze gaat goed vooruit. Vanwege de hoefzweer ellende van begin dit jaar, waren allebei de voorhoeven achteruit gegaan, maar nu gaat het zo snel vooruit, heel fijn.
Dus denk er over, en als je echt geinteresseerd bent, en meer wilt weten, dan mailen we wel.

Isabel

Hans Arendse schreef op dinsdag 19 september 2006, 17:28:


Of het ijzer het hoefmechanisme bij Cadiz blokkeert, denk ik eigenlijk niet. Ik herinner mij nl van vroeger dat zijn ijzers als ze eraf kwamen, aan de takken over een breedte van wel 5 mm ingesleten waren door het schuiven van de hielen op het gladde oppervlak, omdat de smid zijn 5 nagels (beperking schade) ver vóór de voorste hoefhelft plaatste, waardoor de achterste helft zoveel mogelijk bewegingsvrijheid had. Hoefmechanisme juist dóór het ijzer als het ware.

Maar jouw verhaal klinkt wel alarmerend. Is er iets bekend over het verleden van dit paard? Had hij vroeger op ijzers gestaan? Ik denk dat daar nl de ergste problemen opduiken, wat Piet ook al schreef. Ik zie bv geen problemen bij blootsvoetse paarden om mij heen, wellicht omdat ze hun hele leven al blootsvoets staan. Dan heeft het straalkussen en alle interne weefsels ook de gelegenheid gekregen om volledig uit te groeien. Een te vroeg/ondeskundig beslagen paard blijft daarin dan achter.

De chiropractor die mijn rug behandelde, zei dat hij bij iedereen wel werk te doen had, ook al heb je geen klachten. Eigenlijk is het hebben van een klacht de laatste druppel die langdurig aanwezige spierspanningen omzet tot een klacht. De osteopate die Jur behandelde zij het zelfde, ditmaal voor paarden.

Dan zou het toch mooi zijn als je dat teveel aan spierspanningen of die verkeerde spierspanningen zelf op kon lossen, zodat er minder kans is dat de emmer overloopt en je paard een klacht krijgt. Dat is de reden dat ik de cursus cursus Equine Touch gedaan heb vorige week.

Het was leerzaam, enkele opmerkelijke dingen die er gezegt zijn is:
-
Haal na elke rit de spanningen weg op de zadelplek, dat is het minste wat je voor je paard kunt doen.

-
Met een basis sessie eguine touch elke 2 weken, zeg je dank je wel en zorg je ervoor dat je paard weer vrij van spierspanningen komt. Waardoor blessures voorkomen worden en je paard goed in zijn vel blijft zitten.

-
Als er na 3 ET sessies er nog steeds ergens een probleem van spierspanning zit, dan moet er ergens een veroorzaker zitten. Misschien het zadel, het soort training, voeding, de rijder zelf of het ongelukkig zijn met de plek waar het paard staat.

Veel zaken spelen mee of een paard goed in zijn vel zit, dat weten we allemaal. Toch heb ik nooit wat kunnen doen aan spier spanningen. Meestal herkende ik ze niet eens totdat er een klacht merkbaar word. Nu met ET heb ik leren voelen waar probleem punten en probleem gebieden zijn en kan ik er wat aan doen. Morgen voor het eerst met Jur, ik ben benieuwd wat ik tegen kom.

Iedereen zou dit willen denk ik, je paard helpen altijd in balans te zijn als het gaat om zijn spieren. Het is net zo belangrijk (of overdrijf ik iets?) als het zorgen dat je paard altijd goede voeten heeft, door zelf te bekappen. Het hoord zeker in het rijtje thuis, zorgen voor een zadel wat werkt voor je paard, zorgen voor 24 uur buiten in de groep, zorgen voor de goede voeding, zorgen voor je eigen rijsteil, zorgen voor activiteiten die je paard ook plezierig vind en zorgen dat zijn spieren in balans zijn. En voor dat laatste weet ik wel dat ET een goede manier is.

We hadden allemaal echt wel de 3 dagen nodig om het goed te leren. Al denk ik wel dat het ook zonder cursus te leren is, als je over langere tijd begeleiding krijgt van iemand die het goed kan. De uitleg zoals Jock en Ivana gaven is echter niet navolgbaar, die diepgang was ook heel interessant. Bijvoorbeeld een lichte druk op de huid brengt fasia (er zal best een ander woord voor zijn ik noem het weefsel) in beweging die verbonden is met alles in je lichaam, organen, spieren, botten, bloedbanen, alles. Een spier zit niet vast aan een rib, daar zit weer weefsel tussen, tussen 2 lichaams cellen zit weefsel, eigenlijk drijft alles in dit weefsel, het verbind alles met alles. En daar druk je op en dat beroerd alles. Een druk hier wordt gevoelt daar en heeft zijn invloed ruimer en verder. Een kriebeltje naast de schoft en de buik komt omhoog, krabben op de kont en het bekken wordt gekanteld, spier reacties die zichtbaar zijn aan de andere zijde van het paard. Holisme is geen theorie meer als je dit zo duidelijk ziet allemaal.

Michiel

Isabel van der Made schreef op dinsdag 19 september 2006, 18:03:

Ik heb net oude foto's bekeken van toen ik hem net had, en daar had hij al aanleg tot uitstulpingen. Er lijkt dus geen relatie met ijzerloos.

Ja, dat is zand. Ook een leembodem, ook een schelpenzandbodem, ook een snipperbodem. Hij liep eigenlijk het minst gevoelig op gras.

Nee, de zool liet dat niet echt toe en de hoef zag er ook niet uit alsof het hoefde. Ik bedoel daarmee: bij Buck wil het hoorn daar makkelijk gaan rafelen, dus die wand WIl daar wat korter, die krijgt ook kwartierboogjes. Bij Cadiz was dat niet zo.

Thanks, ik waardeer je betrokkenheid enorm!

marielle schreef op dinsdag 19 september 2006, 12:53:

Temporo Mandibular Joint: kaakgewricht, het belangrijkste gewricht van het paard.


Grts Annemieke
- helping horses by educating people -

En ik heb nog een ervaring die niet spreekt voor bitgebruik in onervaren handen. Nou ja, onervaren, dit paard liep enige jaren geleden nog dressuurwedstrijden op M niveau. Maar wel ALTIJD met de kin op de borst, hij kauwt en kwijlt als een bezetene, het ziet er fantastisch mooi uit, ik krijg vaak opmerkingen dat ie zo mooi in de krul loopt. Hij doet het echter ook als de teugels los hangen en als je goed kijkt dan zie je dat het geen ontspanningsverhaal is maar een aangeleerde pose.

Dit paard heb ik sinds december en ken ik nog niet zo goed als mijn andere en heeft beduidend meer pit in z'n donder. Naast veel grondwerk en loswerken maak ik ook buitenritjes en doe om de week een klein lesje in de bak. In de bak durf ik wel zonder bit, en jawel hoor, het gedrag wordt dan niet vertoond. Maar naar buiten durf ik stomweg niet zonder bit met dat beest terwijl dat toch wel een oplossing is. Nu, na ik weet niet hoeveel ritjes heb ik hem zover dat hij met een losse teugel met een gestrekte nek lekker ontspannen loopt. Op het moment dat ik de teugels ook maar een pietsje oppak of beweeg gaat die kin weer tegen de borst.

Ik en mijn instructeur werken er aan maar het is maar weer een voorbeeld.

Groetjes van Edith

sandratien schreef op dinsdag 19 september 2006, 17:45:


Met tinkers geen. Met arabs en bijv. Percheron (groter contrast weet ik haast niet te bedenken hoor) wel.
Maar het zijn en blijven allemaal gewoon paarden, van falabella tot shire! Beste bewijs daarvoor is dat ze elkaar als paarden (h)erkennen en beschouwen, en hetzelfde ethogram hebben.
Waarom zou ik speciaal ervaring met tinkers moeten hebben?

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Goed idee, maar ik heb geen ruimte voor een composthoop. Nu staan er 3 paarden en over een paar weken staan er 6. Ik schep de mest uit de wei en gooi het op een hoop, die af en toe door een boer opgehaald wordt. Ik denk dat ik voor de speeltuin rubbertegels met afvoer ga. Dat lijkt me een prima systeem.

Ik hoop gewoon dat ze dan buiten plassen, doen ze nu ook, dus wie weet? Buiten spettert het niet zo, en die tegels spetteren wel.
Als ik dan 1 of 2 keer per jaar de betonvloer moet uitspuiten, vind ik het prima.

e m kraak schreef op dinsdag 19 september 2006, 19:09:


Tinkers zijn vrij ongevoelig voor prikkels. Misschien ook wel de reden dat ze doorgaans zo rotsvast zijn maar als ze in paniek zijn (ik geef toe, het komt bijna nooit voor) kun je niet meer tot ze doordringen. Er zit echt heel veel verschil tussen dit soort en andere paarden en daarmee ook de manier waarop je ze moet benaderen.
Ik heb het al eens eerder geschreven en het werd ook bevestigd door andere tinkereigenaren. Tinkers kun je haast niet in een gemengde groep met paarden hebben. Ze gedragen zich op een dusdanige andere manier dat ze door de andere paarden simpelweg niet worden geaccepteerd. Een groep tinkers bijelkaar gaat prima. Die verstaan elkaar altijd wel. Het gedrag is er vast ingefokt tegelijk met de lange manen en sokken.

sandratien schreef op dinsdag 19 september 2006, 20:06:

Tinkers kun je haast niet in een

En hoe is deze manier dan ?
Daar moet dan een groot verschil in zitten dunkt me ?
Waarom gaat dat niet samen ? wat doen deze paarden anders dan andere paarden ?

Nick

sandratien schreef op dinsdag 19 september 2006, 20:06:


Ik denk niet dat paarden ongevoelig zijn, ze herkennen elkaar als paard.
Ik denk ook dat de mens paard benadering en de keuze voor een bepaald ras invloed kan hebben. Het is ook een bepaald type mesn dat vechthonden aanschaft als voorbeeld.
Maar ik zie idd bij mijn IJslanders wel een soort voorkeur voor "rasgenoten" ze vinden elkaar toch veiliger onderling dan andere rassen. Ik ben me bewust dat het een antropodinges kan zijn.

Es, trouwens ook gek op Indianenverhalen en paarden