Sylvia Koobs schreef op maandag 27 november 2006, 15:59:


Voeradviezen?
Ik heb ooit Erik Laarakker met zijn pendel op Buck losgelaten. Hij constateerde (naast 8 andere afwijkingen) overgevoeligheid voor zowat alle soorten krachtvoer en rode liksteen en adviseerde Equiral als enige geschikt voer. Enkele maanden later werd het Equiral QI-concept met 5 chinese pretsmaken gelanceerd waar hij zijn medewerking aan had verleend, dat was toeval. Ik stapte over op Equiral, maar zag geen verbetering.

Ik heb verschillende keren haaranalyses laten doen, daaruit kwam steeds: spierverzuring, moeite met afvalstoffen kwijtraken, dus dan gaf ik hem de voorgeschreven Schüsslermineralen en ging het enkele weken goed.

Ik heb de da bloedonderzoek laten doen, daaruit bleek geen enkele afwijking. Dus ook geen voeradvies.

De smid meldde het steeds als er rood in de witte lijn zat en als het zo was (de helft van de keren), 'verarmde' ik het krachtvoer nog verder, maar ik durfde niet terug naar niks.

Ik bleef het gevoel houden dat ik iets voor de hand liggends over het hoofd zag. Toen las ik een engels artikel over typische ponies -dus géén paarden- wiens stofwisseling niet tegen krachtvoer is opgewassen wegens de snelle koolhydraten, zetmeel en/of suiker. Daarmee gecombineerd hebben ze een sterke behoefte aan mineralen, sporenelementen en vitaminen, dus ik stapte over op bietenpulp, immers een langzame koolhydraatverstrekker, naast de himalayasteen. Om onbegrijpelijke redenen (samenstelling is nagenoeg hetzelfde als de vierkante blokken) gebruikte hij deze liksteen wel.
Toen begon ik verbetering in de stijfheid te zien.
Bietenpulp was niet geheel suikervrij te krijgen, bovendien zit er haast niets in dus uiteindelijk heb ik de stap gezet naar niks plus mineralenkoek plus himalayasteen.

Moniek schreef op maandag 27 november 2006, 14:30:


Ik weet helaas niet hoe het verder gegaan is. Het stond in het plaatselijke krantje en er werd niet verder over bericht. Ik kan me eigenlijk ook niet voorstellen dat hij er zo gemakkelijk vanaf gekomen is. In het roddelcircuit hoor je dan nog wel iets van schadevergoeding, vleesprijs of nieuw paard, maar ik heb geen idee. Lijkt inderdaad op vriendjespolitiek.
Er heeft later trouwens nog wel een erg fraai gedicht over dit onderwerp in de krant gestaan. Een verontwaardigde lezer heeft op een populair oud volksliedje in Duitsland (Ein Jäger aus Kurpfalz) een geheel andere variant gemaakt. Erg lachwekkend, maar ook erg triest. Ik heb dat stukje nog uitgeknipt, maar ik kan het zo snel niet vinden.....
Monique

eddy DRUPPEL schreef op maandag 27 november 2006, 15:30:


Wat wordt er bij een paard weggecijfert als je met de clickermethode werkt ?
Slechts de soort beloning kan verschillen...maar de manier van werken blijft gelijk.


Tijd moet onbelangrijk wezen in je training, anders cijfer je het paard zowiezo weg.

Nick