lotje schreef op vrijdag 15 december 2006, 17:41:

Dank je Lotje, dat zou inderdaad ook een oorzaak kunnen zijn maar ik ben er zeker van dat dát het niet is... Liet dat paard bij het opzadelen niet al merken dat het aan het zadel lag? Meestal worden ze wars van datgene wat ze pijn bezorgt toch? Bv onrustig met opzadelen...

Ben gisteren lopend met Mike dat kleine rondje door het bos gegaan. Hijg hijg! Loop als mens maar eens een half uur over een mul en soms modderig ruiterpad hihi... Toen durfde hij wel. Okay, we haden er goed de pas in, ik moest zelf regelmatig de gang afremmen want ik ga automatisch met zijn doorstomen meedoen maar dat houd ik niet vol natuurlijk. Hij was wel weer snurkerig en er moest regelmatig aan paardenpoepsels geroken worden op het pad, erg belangrijk voor hem. Liet hem ook gewoon begaan.

Hij liep het grootste deel van de tijd naast me maar hij heeft gewoon momenten dat hij voor me uit wil gaan lopen. Dan loop ik naar zijn mening niet snel genoeg! HIJG PUF ZWEET... Hallooo zeg! Heb ik in begin trouwens wel toegelaten (ook al wordt er gezegd dat je dat niet moet laten gebeuren) want hij bleef naar me luisteren en op me letten. Ik liep dan ter hoogte van zijn heup. Op het laatste stuk terug werd hij wel steeds drukker, we kwamen nog een IJslander met mens erop tegen, daarvoor heb ik Mike even in een opening tussen de bomen naast het ruiterpad geparkeerd, maar hij wilde eigenlijk even kennis maken. Dat heb ik maar even niet toegelaten...

Toen we het laatste stuk bos uitkwamen en de 'openheid' weer in zicht (hier moest hij door de krapte achter me blijven, trapte hij ondanks het om mijn schouders heen zwaaien van de leadrope om hem even uit mijn rug te houden toch 2x tegen mijn rechter hiel omdat er schijnbaar toch nog een poema achter ons zat. AUW! en nog eens AUW! (Meer voor mij dan voor hem hoor ) Toen heb ik hem iets duidelijker uit mijn space gezet. Echter als hij zo in zijn instinct raakt is dat moeilijk, dan probeert hij eventueel om me heen naar voorop te lopen en dan moet ik met duidelijke lichaams taal zorgen dat hij uit de penarie blijft soms zelfs met een pets van het touw helaas: passerende auto of lage paaltjes met ijzerdraad ertussen gespannen bv.

Toen we echt in het open waren langs de weg ging het weer beter, maar dat paarden van die overgang naar- en van openheid naar beslotenheid (overgang licht/donker, overzicht/onoverzichtelijk) angstig worden als ze onzeker zijn lijkt me niet zo vreemd. Zou wel fijn zijn als hij wat gevoeliger was en uit de buurt van dat zwaaiende eind touw bleef ondanks zijn opgewondenheid, hij had overigens zelf lengte genoeg daarvoor, maar als hij in zijn vluchtinstinct komt kan hij zich heel goed zelfs voor 'pijn' afsluiten.

Wat namelijk een kenmerk van hem is: als hij opgewonden is, niet rustig wil lopen en je gaat dat toch constant eisen wordt hij steeds lastiger. Als er de ruimte is draai ik rondjes met hem dan komt hij weer achter me, maar als die ruimte er niet is...? En dat vind ik dan zo vervelend want om hem en mij veilig te houden moet ik af en toe hem echt een opstopper verkopen... Want regelmatig die tik van het eind van de leadrope die voor zijn neus voorbij komt zeilen boeit hem dan niet zo, zelfs niet als ik de snelheid dus kracht van de tik opvoer. ZUCHT... Maar dan ziet hij me wel weer staan.

Af en toe bekruipt me de gedachte dat ik niet geschikt voor hem ben. Ik ben van nature namelijk nogal een zacht gekookt eitje. Een watje. Alleen als er iets wat mij lief is in 'gevaar' komt kan ik echt kwaad worden. En Mike heeft zo'n grote persoonlijkheid en natuurlijk dat leiders instinct... Het is denk ik bijna alsof ik met een echte hengst van doen heb. En daar zou ik nooit voor gekozen hebben!!! Zelfs Parelli vind dat je Level tig moet zijn om daar mee te werken!

Maar er is ook zoveel fijns aan hem. Hij is heel eerlijk, en naast soort genoten ook heel mens gericht. De dierenarts en tandarts hebben geen kind aan hem. Injecties? Bloed afnemen? Poeh! GAAAAAP Tanden iets vijlen? Och... Maar voeten geven? Mmmmm Okay maar dan wel via Clickeren hoor! Nog nooit een paard met zo'n diversiteit aan uitingen meegemaakt!!! Halster/touwhalster om? Eerst even in de mond nemen en mee spelen. Heb hem dat al geprobeerd af te leren door hem ermee te 'over voeren', tip van Linda Parelli. Nou niet dus. Ga ik hem poetsen, laat ik even ruiken waar ik mee aankom, hij staat namelijk altijd op te letten wat ik aan het doen ben. Natuurlijk moet er dan weer even met die borstel gespeeld worden, okay, poets ik maar meteen zijn tanden! Als ik even in die spelletjes mee ga is het weer over. Dan kan gewoon het halster om, en kan ik aan de slag met die van modder aan elkaar plakkende haren...

En er zijn zo vaak complimenten van anderen die hem gewéldig vinden, naast die gene die hem aggressief vinden maar de laatste zijn gelukkig in de minderheid.
Ik kan hem overal, maar dan ook overal aanraken! Termometer in zijn poepert? GEEUW Alleen zijn hoofd met het kleine zachte borsteltje doen vind hij iets minder. Iedereen kan hem uit de wei halen. Laat zich door iedereen pakken. Okay, je moet wel wat ervaring hebben in lopen met een soms dansend paard, je moet daar niet voor terug deinzen en als hij iets te pronkerig is weten af te remmen. Wel een schitterend gezicht als hij zo fier bijna op de plaats mee draaft!

Ja ik hoop dat ik uiteindelijk gewogen wordt en niet te licht bevonden... Want ik voel dat als ik dit paard helemaal voor me weet te winnen ik er een reuze kameraad aan zal hebben!

Els Kleverlaan schreef op zaterdag 16 december 2006, 15:23:


Humor!!! Leuk geschreven! En eh... inderdaad onder het stukje 'leiden': het paard moet eigenlijk een stuk achter je lopen. Wist ik al van Parelli en denk dat ik dat nu eens echt moet gaan leren aan Mike. schaam schaam

Vandaag was er een programma op een Duitse zender met Andrea Kutsch. Zij is de "first lady" van Monty Roberts in Duitsland en heeft een akademie geopend voor de verbetering van de communicatie tussen paard en mens.

Zij sprak heel overtuigend zonder aanvallend te doen en gaf goede voorbeelden uit de praktijk, over prooi- en roofdieren, lichaamshouding, sociale intelligentie van het paard enz. Andere genodigden waren al na enkele minuten paf en zegden: "Waar zijn wij dan eigenlijk al die jaren mee bezig geweest!".

Die vrouw deed dat heel goed.

Waar ik nu nog mee in mijn maag zit, is dat zij vertelde dat in Duitsland 65% van de paarden tussen hun tweede en hun zevende jaar naar de slacht gaan wegens "onaanvaardbaar gedrag"...

Marianne

Esther schreef op zaterdag 16 december 2006, 11:23:


Leuk en vernieuwend, ben benieuwd hoeveel er zich inmiddels aangemeld hebben

Nick

marianne laenen schreef op zaterdag 16 december 2006, 17:24:


Ik heb Andrea ook een paar keer gezien op de D.tv, maar ze wordt vast geen vriendin van Piet Maar zoals ik al eens schreef over M.R., Ze helpt wel heel veel paarden te leven in een mensen wereld.


Ik denk dat 't hier niet veel anders zal zijn , wel eens op een paarden markt geweest? Het zijn er zooo veel, die krijgen niet eens de kans onaanvaardbaar gedrag te tonen.


Nils en Olly

Christel Provaas schreef op donderdag 14 december 2006, 20:48:


ja, dat bedoel ik, en ook als je een volte inrijdt, dat je bovenlijf precies recht meedraait. vanzelf gaat je binnenbeen tegen t paardenlichaam aan. gewoon zonder enige druk. mijn fout is om op de rechtervolte met mijn linkerschouder achter te blijven. waardoor je dus meer de linkerzijde van te paard belast. en dat op de rechtervolte. superfout natuurlijk. om rechtsom goed op de rechterzijde van mijn paard te blijven, moet ik goed de aandacht erbij houden. anders werk je je paard dus tegen met je gewicht en ga je m verkeerd belasten. t gekke is dat ik echt jaren prive les heb gehad, en een daarvan was niet de eerste de beste. die kostte me in die tijd 50 gulden per uur. af en toe neem ik les van een leerling van adb. ik heb nu pas weer s erop gezeten en hij loopt super zuiver. hij zal echter nog in t verband moeten met zijn hoef tot ??februari of zo? een keer op een steentje stappen met de open toon en hij is weer terug bij af. alles moet dichtgroeien. nou ja, ik weet nu hoe een witte lijn aanvoelt. t is dus een soort stevig elastiek. en ik weet nu ook hoe een zool in t echt eruit ziet.
oh ja, en in de bak trainen, vind ik wel makkelijker om je paard recht te krijgen. maar als we ooit weer naar t bos kunnen, dan ben ik ook altijd bezig om t paard recht te richten. en dat lukt ook.

Nick Altena schreef op zaterdag 16 december 2006, 1:30:


aaaauuuuuuuwwwwwwww, she 's a brick...HHHHaaaaauuuwwse !!

Spirithorses schreef op zaterdag 16 december 2006, 8:48:


Spijtig genoeg is de kerstvakantie voor mij geen vakantie, maar wel heel veel werk. Maar vanaf januari kan ik weer volop rijden. Als het voor u kan
op donderdag 4 januari eventueel?

jan.

Michiel schreef op zaterdag 16 december 2006, 11:18:


Een rechtsgebogen paard buigt juist makkelijker naar rechts, omdat het die kromming al enigszins heeft. Als rechts de probleembuigkant is, lijkt Jur mij een linksgebogen paard die zich rechts bol houdt.

Rechtsom voor jou of rechtsom voor hem? Bleef zijn hoofd daarbij recht voor zijn lichaam of in stelling?

Nee, nog nooit gehoord of meegemaakt en ik zou het ook niet kunnen verklaren.

Piet schreef op zaterdag 16 december 2006, 6:58:



Ach, we hameren er steeds op om de hoeven eerst in model te laten brengen door een bekwame bekapper, en het dán pas bij te houden én het daarna nog (zeer) regelmatig te laten controleren. Hoe vaak dat moet, is afhankelijk van je handigheid en je vermogen te kunnen zien of iets netjes recht is bekapt.

Op die manier groeit een mens er vanzelf heel rustig naartoe om uiteindelijk de hoeven helemaal zelf bij te houden, en dan merk je dat het helemaal niet zoveel voorstelt en vraag je je af waar je je vroeger zo druk om maakte

Maar ik heb 10.000x liever mensen die heel voorzichtig zijn dan mensen die denken: "ach, dat kan ik wel!"

Het kost gewoon wat tijd, geef het ook de tijd. Die ene dag is de basis, van daaruit werk je het verder uit.

Christel Provaas schreef op zaterdag 16 december 2006, 20:00:




Dat Jur rechtsom moeilijker boog weet ik zeker. Of hij rechtsachter wijder neerzet dan links weet ik niet meer. Beide voeten stonden er vaak buiten. Vandaag zette hij beide recht neer, de hele rit, zowel in stap als in draf. Het lijkt dat we er door zijn met Jur zijn probleem. Nu nog zien dit zo te houden met de verschillende oefeningen. Recht leren rijden is daar zeker bij.

Als Jur naar links en rechts kijkt, dan kijk ik mee. Op die manier hinder ik niet en zit ik altijd recht. Meesturen op zit gebeurd alleen als ik wel ga hinderen door licht af te wijken van zijn lijn. Als Jur dus kijkt naar links en ik blijf recht vooruit kijken, dan is dat een correctie van zijn kijkrichting. ik streef echter niet naar altijd het hoofd recht vooruit. Daarom kijk ik mee met hem, en zo zijn we meer verbonden met de omgeving en wat daar gebeurd en toch zijn we samen recht in 1 lijn.
Hoe doe jij dat Christel en anderen?

Groetjes, Michiel

eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 16 december 2006, 8:05:


Ik vind het uitstekend dat jij jouw instelling en mening hebt, maar ga niet voor andere mensen beslissen wat zij wel of niet op een dag kunnen leren en wat de NB instructeurs hen kunnen aanleren. Dat is alleen op jouw onwetendheid gebaseerd en ongefundeerd. Allemaal aannames. Oordelen kun je pas als je zo'n dag gevolgd hebt
.Nu is het kakelen als een kip zonder kop.

Blabla!