Graag jullie advies over de volgende: we hebben sinds 3 weken twee merrieveulens, een is bijna 7 maanden oud, het andere 8 maanden oud.
Het oudere veulen is in Duitsland in een wei van 3 hektaren geboren, en groeide op in een kudde van merries en hun veulens. Perfecte start, zou je zeggen, maar: elke nu en dan worden de merries in hun stal gebracht, de veulens volgen, natuurlijk, en dan worden ze door twee mannen in een hoek gedwongen, vastgepakt en
ontwormd. Verder hebben ze geen menselijke contact. Dit veulentje staat dus nu bij ons samen met een heel tam veulen en ze is doodbang van ons. In drie weken tijd hebben we heel erg weinig vooruitgang geboekt. Om een halster aan te doen moeten we haar heel rustig maar toch met ons tweeën tussen het andere veulen en de muur dwingen. Als ze dan aan de lijn is, leg ik een hand op haar rug. Ik voel enorme spanning en hou ik mijn hand op haar rug zolang ik voel dat de spanning eruit gaat. Dit doe ik sinds een paar dagen. De eerste twee weken heb ik haar met rust gelaten, genengeerd, omdat ze rent meteen naar de verste hoek van de stal als ik binnen kom.
Omdat de oudere diarree heeft, mag ze van de
DA niet op de wei, en in de paddock ook niet, omdat daar gaan ze zand eten. Ik heb ze dus noodgedwongen in en grote box (7,5x3,5) staan en ik dacht dat dit eigenlijk het geluk in het ongeluk moet zijn, omdat het bange veulen dan toch makkelijker aan ons went. Maar zoals ik al zei, elke dag moeten we opnieuw beginnen.
Heeft iemand ervaring met hele bange veulens? Hoe moet ik met haar omgaan?
Alvast bedankt voor jullie meedenken,
Böske