Ilona Kooistra schreef op donderdag, 1 juli 2004, 22:36:

****************
Jaaah, ik ben dr bij!!!
komt voor mij ook net wat beter uit, omdat ik anders 's avonds laat of 's ochtends vroeg naar huis moest en nu kan ik lekker blijven slapen en een wijntje pakken :)

Paard mee gaat waarschijnlijk niet lukken, want hij kan nog niet zolang stil staan in de trein en bij het overstappen hebben ze alleen een roltrap

Zijn er meer mensen uit het midden van het land die naar het feest gaan?

Groetjes
Eveline

hoi Ilona,

hier weer een vraagje vanuit Noorwegen.
ik wil graag weten of het ook mogelijk is om een training/ trailer laden ook gevolgd kan worden zonder dat je je paard meeneemt!?
dit eventueel ook in combinatie met de cursus bekappen van b.v 18 sept. of 9 oktober.
en wat zijn dan de kosten en over hoeveel dagen spreken we dan in totaal?
ik heb twee jonge tinkers, van 1 en 2 jaar en deze wil graag op een zo'n natuurlijk mogelijk manier opvoeden en verzorgen.
je mag ook eventueel via mijn eigen e-mail reageren .

groetjes silvia

Vandaag kreeg ik in een gesprek over de ontwikkeling van de spieren van Shiny (2 jaar) het advies hem te leren voorzichtig lichte dingen te trekken.
Ik ben geneigd hem te geloven, omdat hij al heel lang met paarden omgaat (dus wie ben ik dan) maar aan de andere kant zegt hij ook dat lichtkleurige hoeven zwakker zijn dan donkere, dus graag jullie mening hierover?
Groeten
Piet

Elke Straatman schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 16:00:


*************
Ja, ik heb er net zelf mee te maken gehad. Heb een pupje opgevoed en inderdaad ook aan m'n paard gewend. Wel eng hoor, die grote hoeven en zo'n klein pupje. Gelukkig is m'n paard heel lief en vriendelijk tegen m'n hondje.

Wat ik gedaan heb was eerst de hond natuurlijk aan het paard wennen en het paard aan de hond. Dat heb ik gedaan toen de hond heel jong was (puppie op de arm, lekker veilig, even snuffen) maar toen niet los laten lopen, dat durfde ik echt niet. Later zette ik haar - heel zielig hihi - in de voerbak van het paard, waar ze niet uit kon, terwijl ik m'n paard borstelde. Zette ze af en toe wel een keel op, maar als je daar wat aandacht aan besteed en alleen aandacht geeft op die momenten dat ze netjes stil is, toen ging dat snel over (ik had dus een KLEIN pupje/hondje, klein genoeg voor de voerbak .

Weer wat later, toen ik zeker wist dat m'n paard m'n hond wel ok vond, mocht ze in de stal lopen, maar hield ik een lang zweepje bij de hand. Ik deed dan alsof ik m'n paard borstelde, maar in feite was ik aan't opletten of m'n hondje ook te dicht bij de hoeven van het paard kwam. Als dat gebeurde en ik kon het ongezien doen, kreeg ze een fikse pets met de zweep op'r kontje, lijkt zielig maar alles beter dan onder zo'n hoef geplet te worden!!!! Zij dacht dan dus dat het van die hoeven kwam, en dat ws ook de bedoeling. Het duurt bij sommige rassen wel lang voordat ze echt zelf goed gaan opletten. Toen ze wat ouder was mocht ze los meelopen met het paard, lette ze dan slecht op, dan stampte ik b.v. op de grond zodat ze schrok en dan zag ik haar inderdaad meteen schrikkend naar de hoeven van het paard kijken (dus ze verbond het daar wel mee). Ik moest dat wel doen, mijn hondje is gewoon te klein om een risico te nemen dat m'n paard er een keertje half op trapt. Als je een Sint Bernard hebt, is het wat makkelijker misschien

Nu is ze anderhalf en vindt het helemaal geweeeeeeeeldig om met m'n paard mee het bos in te gaan. Met een grotere hond kan dat al veel eerder, maar mijn hondje is dus maar heel klein (ik heb een Cotonnetje, zo'n knuffelbeertje-formaat), ze heeft wel een geweldig uithoudingsvermogen maar het duurde toch wel een tijd voordat ik het echt vertrouwd vond om haar los mee te nemen met het paard.

Wat ik ook met haar geoefend heb, en nog steeds oefen, is een "plekje" voor haar maken in de bak (m'n jas b.v.) en haar dan daar vanaf het paard naar toe sturen. Ze moet daar dan blijven liggen terwijl ik aan het rijden ben, loopt ze weg dan stuur ik haar terug (kan ff duren voordat ze dat snappen hahaha). Dan weer roep ik haar mee en mag ze een paar rondjes meescheuren (vindt ze prachtig), en dan stuur ik haar weer op die plaats. Toen ze aan die plaats gewend was, ging ik er steeds dichter bij staan met m'n paard. Uiteindelijk kun je je hond dan dus vlak bij je paard roepen en zal hij/zij weten dat hij daar ook zal moeten BLIJVEN. Dat lijkt me erg handig in een bos of zo. Ik ben nog niet zo ver dat ik het vertrouw dat ze dat buiten de bak ook goed doet, dus voorlopig stap ik nog af op de weg naar het bos toe, als er een auto aankomt (ze wil nog weleens onverwachts wegspringen als ze schrikt van een beweging van m'n paard).

Eerste vereiste is natuurlijk dat je hond goed luistert en niet bang is voor je paard. Ik heb zelf een heel bescheiden en best schrikkerig hondje wat ook nog heel klein is, dus dat is soms best lastig te "besturen vanaf m'n paard.

Het resultaat van dit alles is heel leuk. Als ik nu naar m'n paard ga, rent de hond al vooruit met flapperende oortjes van "ja leuk! We gaan lekker naar't bos!" en als m'n paard m'n hond ziet gaat meteen dat hoofd omhoog van "Hee, daar heb je die kleine witte, dan zal die rooie zo ook wel d'r achteraan komen". Hihi. Roos (m'n hond) weet precies wie van de paarden van mij is, en lijkt ook erg op hem gesteld. En andersom ook! M'n paard lijkt het best gezellig te vinden met de hond erbij in het bos. Vind ik toch wel uniek. Hij kijkt altijd even naar achteren waar ze is. Lief he ....

Hoi Esther,

Vervelend dat Falka nu weer melk geeft, wanneer was je begonnen met het
afspenen van Bret ?! Gelukkig kan Bret naar Aukje toe, wel fijn dat je al zo
snel een andere plek voor haar hebt. Komt ze daar bij veulens te staan of
volwassen paarden ?!

Hopelijk gaat het snel weer wat beter met Falka ...

Groetjes Marsha

Piet schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 21:48:


Hai Piet,
weet niet of je ook een mening wil over lichtkleurige hoeven, maar die zijn echt niet zwakker, dat is een fabeltje.

Over het trekken van lichte dingen, ach ja, zal wel geen kwaad kunnen, maar waarom zou je? Waarom paardje niet lekker nog in de kleuterklas laten, beetje spelen, het heeft toch geen haast, of is je vraag of het beter voor Shiny zou zijn?
Die spieren komen wel, hoef je echt niet nu al aan te beginnen.
Ik zou het niet doen, wat denken de anderen daarover, wil het ook graag weten.
Groet,
Isabel

Isabel van der Made schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 21:59:


Hoi Piet,
Over de hoeven kan ik niks zinnigs zeggen..maar lijkt mij een natte apen verhaal......
Over een paard van 2 laten trekken?
Tja , ik vind het erg jong......
Zou hem zeker tot dik 3 jaar in de wei laten lopen en alleen de gewone dingen leren als hoefjes geven , stil staan , evt. wijken voor druk ....
Spelletjes doen dus......maar niet te veel tegelijk of te lang...
Langzaam aan opbouwen dus....
Over de spieren zou IK me geen zorgen maken, wel over zijn koppie...
Hij moet het geestelijk ook verwerken en ik denk dat er nog genoeg tijd is om te leren............en hij al zoveel moet leren en misschien ook aan moet wennen
Maar ja wie ben ik.......
Groetjes Nick

Nick Altena schreef op vrijdag, 2 juli 2004, 22:57:


Isabel, Nick bedankt vooor jullie reactie. Omdat ik weet dat het flauwekul is wat betreft de kleur hoeven, ging ik twijfelen aan de rest van zijn verhaal. Gewoon nog maar niet doen dus, inderdaad, tijd zat,dank jullie wel
Groeten
Piet

maruh schreef op Fri, 25 Jun 2004 17:08:47:


Hoi Maruh,

Wat een triest verhaal! In het boek ‘The Body Language of Horses’, zie de link ‘boeken’ op deze site staat ook zo’n soort verhaal beschreven. De schrijfster van dit boek is bij toeval aan een zogenaamd ‘killer horse’ gekomen, een paard dat door mensen tot ver over de rooie is gedreven, en daardoor levensgevaarlijk was geworden (gelukkig was jij nog net op tijd). Zij heeft het heeeel rustig opgebouwd, door eerst alleen op afstand aanwezig te zijn, radio zachtjes aan (dit paard had ze op stal gezet, en hij stond helemaal achterin de hoek en bekeek alles en iedereen met argwaan en wantrouwen en het kreeg eten door te tralies heen, want de stal binnengaan was levensgevaarlijk) en in het gangpad rustig wat klusjes doen, zoals leer invetten, handwerken of wat ook. Dit heeft ze een tijd volgehouden, tot ze merkte dat het paard toch wel nieuwsgierig begon te worden, naar wat die mens daar nou zat te doen. Daar gingen trouwens geen dagen maar weken over heen... Stapje na stapje heeft zij het contact/vertrouwen weer opgebouwd. Om kort te gaan: uiteindelijk kon zij (maar dan ook alleen zij) hem veilig berijden, zelfs op buitenritten. Het komt er op neer dat je heel rustig aan moet proberen opnieuw contact te leggen. Maar het vergt veel geduld. Als jouw paardje in een weide staat: ga eens de wei in, doe net of je helemaal niet in het paard geïnteresseerd bent en ga b.v. een uurtje zitten lezen. Kijk af en toe met een schuin oog wat het paard doet. Hou dit net zo lang vol, tot de natuurlijke nieuwsgierigheid van je paardje overwint, en het dichterbij komt om te kijken. Zo moet je dat langzaam opbouwen. Poetsen e.d. is nu helemaal nog niet belangrijk. Sterker: lichamelijk contact is nog niet gewenst. Het contact moet vanuit het paard komen, dan weet je dat het er klaar voor is. Als je goed Engels kan lezen zou je dit boek kunnen kopen. Er staan echt heel goede dingen in. Succes!