Hahahah mensen jullie snappen er helemaal niks van MUMSELS zijn nl altijd ECHT hoor,alleen tja wij mensen zien ze niet maar paarden,brrrrr ze zitten echt overal,en ze springen bij paarden in hun staart en maken vreselijke geluidjes vreselijk is zo'n echte MUMSEL,nou sorry maar geen paard steld zich aan hoor. Mumsel zijn echt heel eng,ze zitten in het gras, achter bomen, in putten en vooral in de wind,ze zweven mee op de windvlagen,daarom zijn sommige paarden zo onrustig met storm,dan komen de ergste mumsels te voorschijn. De Stormmumsels,brrrr dan moet je je paard eigenlijk gewoon lekker met een bak eten in de wei laten,help medelij met het paard..... MUMSELS zijn vreselijk.......))))Doei Els

Peet schreef op Mon, 5 Jul 2004 20:55:34:


Ik wel hoor! Maar ok,je kan wel even kijken, gaat vanzelf...

Groeten, Frans

Peet schreef op Mon, 5 Jul 2004 20:57:45:


Ik denk dat wat egon zit wel een goede verklaring is voor die wummels (ik noem ze altijd wummels maar mumsels is ook leuk :) ).
Petra, was er niet iets van een schaduw dat anders was? Of dat jij niet goed oplette? Bij Stella is het altijd heel duidelijk: als ik niet oplet of me niet goed voel dan schrikt ze om de ong. 5 meter (niet zo precies natuurlijk). Ik denk dat ze dan vind dat als ik niet uitkijk zij het wel doet. Maar de bodem kunnen paarden vrij sterk op reageren. Bij Stella bv is soms een schaduw genoeg om stil te staan, te kijken en dan wel weer veder te lopen. Dingen die maar enigsinds op een bruggetje lijken (vrij veel aanwezig hier) waren vroeger ook eng. Al zit er maar aan beide kanten een dun slootje, verborgen door het struikgewas, het was eng. Dat is gelukkig redelijk over door te oefenen met "echte" bruggetjes (die ik ook als bruggetje bestempel) het liefste met zon eng houten geluid als je eroverheen loopt.
groetjes Ebby

Peet schreef op Mon, 5 Jul 2004 20:55:34:


Frans had al een antwoord gegeven en hij heeft gelijk: als jij, als ruiter of begeleider van het paard, je ook gaat 'fixeren' ( lang kijken) naar het 'engs' dan is dat voor een paard alleen maar een signaal dat het dan ook écht eng is. Negéren is het beste voor de zenuwen, meestal ook voor die van de ruiter.. :)

M.

Marianne schreef op dinsdag, 6 juli 2004, 17:39:

Wat kunnen sommige mensen toch een stomme onachtzame dingen doen, lees een klein gedeelte uit onze wandeling vandaag. Het slaat erg op bovenstaand onderwerp. Ik denk dat we al anderhalf uur gewandeld hadden. Shiny liep rustig achter me aan met een doorhangend touwtje. Hij had onderweg al eens voor eeuwig vriendschap gesloten met een prachtige merrie die heel verleidelijk achter gaas aan de zijkant van de weg stond, mocht af en toe wat eten van me en kwam zo nu en dan wat dichterbij zodat ik een daas uit z'n nek kon kloppen. (hij is gehandicapt, want z'n manen zijn geknipt)Bij een kruising aangekomen zag ik van rechts een grote ploeg wielrenners aankomen. Dus ik denk "laten we die mannen maar even voor laten gaan" Dus Shiny steekt zijn hoofd omhoog en kijkt naar het bonte spektakel. Op hetzelfde moment zie ik een daas in z'n nek, KLAP zegt de gedachtenloze hand van Piet.... JUMP!!!!! doet Shiny...... slechts drie coureurs op hun bek, Pfffff de achterste gelukkig.....
Groeten
Piet

Peet schreef :

Egon schreef:
JIJ niet ruikt.

Daar dacht ik dus ook aan. Dan vraag ik me tegelijkertijd af of paarden
inderdaad "bang" zijn voor de lucht van een dood dier. Ik heb dit weleens
gehoord, maar...., wie weet dit?
groet, Peet

of begeleider van het paard, je ook gaat 'fixeren' ( lang kijken) naar het
'engs' dan is dat voor een paard alleen maar een signaal dat het dan ook
écht eng is. Negéren is het beste voor de zenuwen, meestal ook voor die van
de ruiter.. :)

Er is een verschil in negeren (helemaal niet kijken), even kijken (en
daarmee bevestigen dat je het gezien hebt) of fixeren (lang kijken).

Ebby schreef:
goed oplette? Bij Stella is het altijd heel duidelijk: als ik niet oplet of
me niet goed voel dan schrikt ze om de ong. 5 meter (niet zo precies
natuurlijk). Ik denk dat ze dan vind dat als ik niet uitkijk zij het wel
doet. Maar de bodem kunnen paarden vrij sterk op reageren. Bij Stella bv is
soms een schaduw genoeg om stil te staan, te kijken en dan wel weer veder te
lopen. Dingen die maar enigsinds op een bruggetje lijken (vrij veel aanwezig
hier) waren vroeger ook eng. Al zit er maar aan beide kanten een dun
slootje, verborgen door het struikgewas, het was eng. Dat is gelukkig
redelijk over door te oefenen met "echte" bruggetjes (die ik ook als
bruggetje bestempel) het liefste met zon eng houten geluid als je eroverheen
loopt.

Hoi Ebby,
Nou, het was niet dat ze ergens van schrok. Daarom vond ik het ook wel
grappig om aan dit onderwerp toe te voegen. Aan 't begin van het pad wist ze
blijkbaar al dat er aan 't eind van het pad een mumsel zat/lag/stond door in
zo'n huttemetut-stap dat pad af te wandelen. En dan die "herkenning", van
jaaaa, daaaar! En ik maar kijken wat ze nou bedoelde. Nou vooruit, je hebt
gelijk meid, een mumsel, maar is niet eng. En toen was het weer goed.
grtjs, Peet

Frans Veldman schreef op maandag, 5 juli 2004, 22:53:


***************
Misschien hangt het gewoon een beetje van het paard af of hij het al of niet accepteert dat je zelf niet kijkt. Ik stel me zo voor dat het "volgers" niet uitmaakt, als de leider niet kijkt, is het niet eng, PUNT. Maar "piekerkonten" of "leiders" willen misschien wel graag even weten of je dat ge-leid wel GOED doet, en die zeker willen weten of je't wel gezien hebt?
Wat Peet schreef, zo is mijn ervaring eigenlijk ook: ik kijk zelf 1 keer nadrukkelijk zo van 'okay, ik HEB het gezien" ... en dan kijk ik nadrukkelijk weg "en ik zeg je het is NIET belangrijk". Maar Torop is sowieso een haantje EN een piekerkont, dus die zal het niet vertrouwen als hij je niet eerst ziet kijken.

Als ik niet kijk, dan blijft hij doordrentelen en m'n aandacht trekken door zelf constant schichtig te kijken omdat hij (denk ik) mij per se wil waarschuwen (want ik heb het immers misschien niet gezien). Als ik wel 1 keer kijk en zeg het is niet eng, en hij vindt het zelf wel ECHT eng, dan wordt het grappig, want mijn aandacht trekken hoeft dan natuurlijk niet meer en dat doet hij in dat geval ook niet, gaat dan dus ook niet dribbelen en zo - en je kunt merken dat hij dan in strijd is of hij zal proberen mij te vertrouwen of dat hij toch nog zal proberen om er vandoor te gaan (hij kijkt dan b.v. eens snel om zich heen naar de nooduitgangen zeg maar hahaha). Maar meestal wint tegenwoordig gelukkig zijn vertrouwen het hoor .

Zo beredeneer ik dat gedrag dan maar.

Maar allez, niet elk paard is hetzelfde toch??????? Het is natuurlijk allemaal wel hetzelfde "basisplan" maar je hebt leiders en volgers, drammers en regelaars, spelers en serieuze types .... ja toch. Je houdt toch ook rekening met hoe je eigen paard in elkaar zit?

Zal toch niet zo zijn dat je in zulke dingen elk paard op exact dezelfde manier aanpakt? Kan ik me niet voorstellen......

Peet schreef op Tue, 6 Jul 2004 19:07:15:


Opal en haar maatje niet. Regelmatig liggen er dode vogels op of langs het ruiterpad, die worden geschoten door dappere mannen in camouflage pakken.
Ook wel eens een dode kat, de mensen die op de paarden zitten vinden het viezer dan de paarden

groet,
Isabel

Peet schreef op Tue, 6 Jul 2004 19:07:15:


Dat weet ik dus, en daarom kwam ik er op.
Toen enkele jaren terug de "kadaverbakken" hier op 't platteland nog her en der verspreid stonden kreeg je daar geen zinnig paard langs.
Ja, alles valt te oefenen natuurlijk... maar met een boog erom heen is voor iedereen plezieriger :)

Groeten, Egon

Marianne schreef op dinsdag, 6 juli 2004, 17:39:


Okee iemand heeft gelijk, maar als je het zelf NIET ziet, dan focus je ook niet zo . Ik reken juist weer op een paard die WEL ziet of het eng is of niet, wat dan?? In principe ben IK niet degene die het signaal afgeeft dat er een mumsel zit. Zit het ook niet in de leidersrol van het paard dan? Ik heb dan toevallig een blindegeleidepaard, maar zo zeldzaam is het toch niet dat een paard de zorg op pakt??? Nu is Falka natuurlijk wel heel speciaal.

Groeten Es

Ahem, over die dode dieren...
We hebben al een aantal keer onze paarden noodgedwongen meegenomen langs de kadaverbenen die voor de cursus lagen te drogen...

Geen probleem...
Gr. Frans

Frans Veldman schreef op dinsdag, 6 juli 2004, 21:58:


stinken die zo de pan uit?
sfeervol zo'n cursus dan - net of ik weer op 't taxonomisch inst. zit

Effe andere titel gemaakt...

Frouk schreef:
Misschien hangt het gewoon een beetje van het paard af of hij het al of niet
accepteert dat je zelf niet kijkt. Ik stel me zo voor dat het "volgers" niet
uitmaakt, als de leider niet kijkt, is het niet eng, PUNT. Maar
"piekerkonten" of "leiders" willen misschien wel graag even weten of je dat
ge-leid wel GOED doet, en die zeker willen weten of je't wel gezien hebt?
Wat Peet schreef, zo is mijn ervaring eigenlijk ook: ik kijk zelf 1 keer
nadrukkelijk zo van 'okay, ik HEB het gezien" ... en dan kijk ik
nadrukkelijk weg "en ik zeg je het is NIET belangrijk". Maar Torop is
sowieso een haantje EN een piekerkont, dus die zal het niet vertrouwen als
hij je niet eerst ziet kijken.
Als ik niet kijk, dan blijft hij doordrentelen en m'n aandacht trekken door
zelf constant schichtig te kijken omdat hij (denk ik) mij per se wil
waarschuwen (want ik heb het immers misschien niet gezien). Als ik wel 1
keer kijk en zeg het is niet eng, en hij vindt het zelf wel ECHT eng, dan
wordt het grappig, want mijn aandacht trekken hoeft dan natuurlijk niet meer
en dat doet hij in dat geval ook niet, gaat dan dus ook niet dribbelen en
zo - en je kunt merken dat hij dan in strijd is of hij zal proberen mij te
vertrouwen of dat hij toch nog zal proberen om er vandoor te gaan (hij kijkt
dan b.v. eens snel om zich heen naar de nooduitgangen zeg maar hahaha). Maar
meestal wint tegenwoordig gelukkig zijn vertrouwen het hoor . Zo
beredeneer ik dat gedrag dan maar.
Maar allez, niet elk paard is hetzelfde toch??????? Het is natuurlijk
allemaal wel hetzelfde "basisplan" maar je hebt leiders en volgers, drammers
en regelaars, spelers en serieuze types .... ja toch. Je houdt toch ook
rekening met hoe je eigen paard in elkaar zit?
Zal toch niet zo zijn dat je in zulke dingen elk paard op exact dezelfde
manier aanpakt? Kan ik me niet voorstellen......

Ik denk dat je gelijk hebt Frouk, dat het inderdaad ook van het paard
afhangt, hoe z'n karakter is en wat ie nodig heeft. Als je dit goed
aanvoelt, kun je hier ook op inspelen.
Vanavond moest ik ook nog aan een ander aspect denken. Namelijk dat we ons
paard niet (altijd) voor de gek kunnen houden. Je kunt wel doen alsof je het
enge negeert en het niet ziet, je paard kan desondanks toch aan je voelen
dat je toch stiekem vanuit je ooghoeken, of zelfs in je gedachten, naar dat
enge zit te kijken. Als jij aan dat enge zit te denken en je hoopt maar dat
je paard er niet al te veel aan denkt en rustig blijft, dan voelt je paard
dit ook. M.a.w., je moet je houding en gedrag wel menen.
En volgens mij gaat dit ook wel op bij "fixeren" op het enge; als je heel
rustig en ontspannen bent, zou je dit dan niet ook op je paard kunnen
overbrengen en vanuit deze gemoedsrust naar het enge kunnen blijven kijken?
Ik weet 't niet hoor, zal het eens uitproberen... Want "gefixeerd" (lang)
naar iets kijken, dat komt weleens voor (bijv. bij het zien van een
eekhoorntje, een ree, een paddestoel, een typische boom, whatever waar ik
dan ook maar van kan genieten onderweg) en dan denkt mijn paard ook niet
"goh waarom kijkt zij daar nou zo lang naar, dat zal dus wel eng zijn". Of
beleeft een paard dit dan toch weer anders?
grtjs, Peet