> Torop is een pittig kereltje. Weet je, geen paard is hetzelfde. Het zou me
> niet verbazen als (naast erflijke aanleg) ook de socialisatie een rol speelt
> bij aanleren van kuddegedrag. Hoe was moeder bijv. liepen hij en moeder in
> een kudde, zo, ja, was moeder op haar gemak in die kudde of moest zij al
> vechtend Torop verdedigen?? En zo ja, hoe ging dat haar af??
*********
Echt geen idee hoor, ik ken z´n mams helemaal niet.
Het komt trouwens misschien over alsof het zo´n enorme "draker" is maar zo is´t ook weer niet. Hij staat nu b.v. als een dromerige halve zool in ´t weiland, en echt, een rustiger paard vind je niet! Hij vindt alles wel best en maakt geen enkel probleem. Maar ALS er dan eens een keer iets is wat hij de moeite waard vindt, tot nu toe in een half jaar tijd dus welgeteld 2x, dat is dus niet veel, dan gaat hij ook tot het uiterste om z´n zin te krijgen. Dan is het opeens een bommetje. Maar dat gebeurt bijna nooit meer. Hij windt zich bijna nooit meer op. In het begin toen ik hem kreeg was dat echter nog een behoooorlijk probleem en daar moest ik toen flink mee aan de slag. Nu speelt het dus nauwelijks meer.
Het probleem dat nu aan de horizon opdoemt is dat er nu eigenlijk niet meer zoveel aanvindt. Hij mag dus wel spelen (maar hij is duidelijk niet speels, dat vindte of eng of kinderachtig volgens mij) maar mag niet draken of zich opwinden. Nu was het altijd al heel duidelijk een paard dat liever in het weiland blijft dan dat hij iets gaat doen, maar de laatste tijd laat hij dat dus wel weer erg duidelijk merken. Ik denk dat ik iets anders erbij zal moeten verzinnen, iets leuks (clicker training?), iets waarbij het niet belangrijk is wie wint, maar wat je samen kunt doen (ehm ... voetballen?). Dat zal hem op dit moment goed doen, denk ik, anders verliest hij helemaal zijn interesse.
Toen hij alleen stond ging dit stukken beter, dan verveelde hij zich denk ik wel een beetje, en vond hij het leuk en gezellie om je te zien, kwam dan ook meteen aanlopen en ging graag mee. Nu hij weer tussen de andere paarden staat, is dat meteen alweer over, en laat hij merken "ik vind het hier prima, waarom zou ik meegaan?". Hoe zal ik DAT nou weer eens oplossen ..... iemand tips?
> Dat is een kernachtige omschrijving van Daan die gewoon klopt; ach.... die
> Torop..... een en al uitdaging voor jou. Zou me niets verbazen als dat
> bij je zou passen
***********
Mmmmm, tzal wel geen toeval zijn dat partner en paard allebei wel een beetje "tijdelijk ingedutte kwajongens" zijn
. En ja, dat trekt me ook wel. Van mij mag er ook best een beetje strijd zijn, ik hou zeker wel van het diplomatiek oplossen, maar als dat niet kan, ga ik er zelf ook zonder moeite vol bovenop. En dan is hij dus ook op z´n best
).
> Zo heel veel voorbeelden en ervaring heb ik niet. Genoeg echter om vast te
> stellen dat het niet simpel in elkaar steekt
**************
Bedoelde dat ook meer in het algemeen hoor, gewoon leuk om meer verschillende ervaringen te horen.
Ik hoop ooit nog eens een eigen kudde-tje te hebben, kan ik het allemaal wat uitgebreider bestuderen
Warboel
