Na te hebben gezocht in de lijst, op trefwoord castratie, vind ik niets wat mij brengt naar de verschillende methodes die worden uitgevoerd door DA'sen.

Mijn ruin is ruim twee jaar jaar geleden op zijn ruim 1 jarige leeftijd ontmant. Liggend in het land in het vroege voorjaar, onder gehele narcose.
Door omstandigheden had ik geen tijd gehad om mijn paard vertrouwd te maken met trailerladen en rijden. Ik wilde voorkomen dat de eerste trailer rit meteen een niet leuke ervaring zou zijn.
Mijn da heeft voor mij een uitzondering gemaakt. Castratie doet hij in princiepe alleen in de kliniek en op de tafel i.v.m infecties.
Ik heb het een hele moeilijke beslissing gevonden en gelukkig is het heel goed gegaan.
Zijn er onder jullie mensen die ervaringen hebben met een castratie en met welke methode?
Bij mij in de omgeving schijnt het heel normaal te zijn om een castrateur te laten komen die staand castreert en zonder verdoving. Dat mag toch niet?
Ik vind het een gruwelijke daad. (vind ik dat zowiezo al van castreren)
Ik vraag mij nog steeds af wat het beste is, ook al heb ik het achter de rug.

Anna-Martine

ilonka schreef op zondag, 4 september 2005, 16:00:


Ik heb mijn hengstveulentje ook met een jaar laten castreren. Ook liggend in het gras. Hij heeft alleen een erg snelle stofwisseling en de verdoving was dus zo uitgewerkt. Hij heeft dus de halve operatie zonder verdoving moeten doorstaan. Hij vocht ook echt om op te kunnen staan. Hij heeft de rest van de dag staan suffen en in stal gelegen. Hij moest daar voor eerst naar de stal lopen. Maar buiten zou hij onderkoeld zijn geraakt.

Dit was mij dus niet zo goed bevallen. Maar ik heb ook een aantal andere castraties op dzelfde manier gezien die wel prima gingen. Hier in de buurt laat bijna iedereen de hengstveulens op deze manier castreren. Veel dierenartsen zijn niet zo gek op het staand castreren omdat ze het niet zo goed kunnen zien en bovendien makkelijk een trap kunnen krijgen.
Ik heb zelf nog nooit een staande castratie mee gemaakt.

In de kliniek duurt het bij komen eigenlijk altijd een paar dagen. Dit stond mij behoorlijk tegen.

Malenka schreef op zondag, 4 september 2005, 18:53:


Hoi,
Hebben ze dan niet opnieuw een verdoving kunnen toediennen? Waarom niet?
Dit moet erg pijnlijk voor hem zijn geweest. Voor jou inderdaad geen leuke ervaring. Gelukkig ging het met mijn Cadeau goed.

Een weidegenoot/vriend van Cadeau heeft de castratie in de kliniek ondergaan. Zijn herstel was te vergelijken met die van mijn Cadeau. Dit herstel duurde ook wel een paar dagen. Waarschijnlijk door de narcose.
Ik heb wel gehoord dat een liggende castratie gevaarlijk kan zijn. Verlamming van de ruggewervel.
Ook ken ik het gerucht dat Friese paarden voor deze ingreep nog gevoeliger zijn voor complicaties.

Groetjes,
Anna-Martine

ilonka schreef op zondag, 4 september 2005, 16:00:


Ik heb 3 keer een hengst laten castreren. De eerste keer door een castreur, die het staande deed, plaatselijk verdoofd. Ging op zich heel goed, maar paard bleef bloeden en toen alsnog de DA er bij (liggend onder totale verdoving). De volgende 2 keren heeft de DA het gedaan: liggend na totale verdoving, in de wei.
(Paarden stonden 24 uur p dag buiten.)
Is allemaal helemaal goed gegaan. Was trouwens de gebruikelijke methode: ben nooit uitgnodigd om naar een kliniek te komen met paard in trailer.
Coralie
PS: paarden waren Haflingers

Ik heb een aantal staande castraties door de dierenarts meegemaakt. Ze werden wat versuft, plaatselijk verdoofd en gecastreerd. Geen last van gehad, een had een nabloeding, dus na een dag de balzakken leegmaken van het geklonterde bloed en schoonmaken, maar das prima genezen.
Mocht ik zelf voor de situatie terechtkomen (het waren allemaal paarden van anderen) dan zou ik serieus sterrelisatie overwegen. Kijken of dat een optie is. Mocht het toch een castratie worden, dan zoals ik ze meegemaakt heb, vond dat (voor zoiets dan) prima gaan.

Groetjes Karin

Karin schreef op maandag, 5 september 2005, 15:40:


Mijn shet is in februari dit jaar gecastereerd. Liggend en in stal (mocht niet in de wei, was het nog te koud voor) onder gehele narcose. Ik baalde er toen al van dat hij uberhaupt gecastereerd moest worden, en het is alleen maar erger geworden. Ze hadden m gehecht, en een paar weken later bleek hij allergisch te zijn voor het draad. dus een maand lang aan de antibiotica. Die sloeg totaal niet aan, pony werd helemaal down, had nergens zin in en voelde zich gewoon totaal niet lekker. begin augustus heb ik m naar de kliniek gebracht om alles schoon te laten maken en het hechtdraad te laten verwijderen. Daarna moest hij weer aan de antibiotica, en die krijgt hij nu nog steeds! En uiteindelijk bleek achteraf ook nog eens dat het niet eens nodig was geweest om m te laten castereren...
Mocht het ooit nog eens voorkomen dat ik een pony laat castereren, zou ik hem naar de kliniek brengen om het daar te laten doen. Maar de kans dat ik een pony nog zal laten castereren is nu nagenoeg nul.

Groetjes, Lacuna