Hallo,

Een vriending van me heeft sinds een klein jaar een paardje (24/24 wei). Na enkele maanden gesukkel met ontstoken slijmbeurzen begint ze nu stilaan wat te rijden. Het paardje staat nu op weidepension (24/24). Nu blijkt dat ze op elke harde ondergrond erg gevoelig loopt. In de wei, op die piste en op zand- of bosgrond niet.

Dit paardje heeft nooit op ijzers gestaan en is toch erg gevoelig. Ze is erover aan het denken om ze vooraan op ijzers te zetten. Ze wil uiteraard ook gaan wandelen en tochtjes maken en ziet dit niet zitten als ze zo gevoelig loopt.

Ik heb haar reeds gezegd dat ze wat geduld moet hebben en dat ze moet wennen aan die nieuwe ondergronden (kende enkel de wei), maar ik krijg haar niet overtuigd. Ook de basispricipes van hoefnatuurlijk heb ik kort geschetst. In principe wil ze geen ijzers, maar ze ziet geen andere oplossing (want het is uiteraard niet leuk om ze te lopen op die manier).

Wat kan ik haar nog zeggen om haar toch te overtuigen? Ons vindt ze niet het ideale voorbeeld (onze paarden staan 3 maanden zonder ijzers en ook wij kunnen enkel goed in een piste (en met ons ene paard nog maar een week of 2) vlot rijden.

Groetjes Lena

Lena schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 14:49:


hoi..

Ik loop ook regelmatig tegen mensen aan die dit soort dingen normaal vinden en probeer ze dus ook flink te overtuigen.. Verwijs haar es naar deze site of leen het boek uit??? Hier wordt toch ook gezegd dat het even duurt en dat je er wel aan moet werken.. Ik reed laatst samen met een vriendin op onze paarden over een kiezelpad en die waar zij op reed is nog behoorlijk aan het hompelen over de steentjes dus wilde ze in de berm. Ik vertelde dus dat ze gewoon moest blijven lopen anders went ze er niet aan. Maar ze vond het niet leuk.. Maarja ik denk ook dat niet iedereen te overtuigen is...

heidy

Hoefschoenen?

heidy smid schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 15:51:


Ik kan mijn zendingsdrang goed onder controle houden. Iedereen moet doen wat hij zelf het beste vindt op basis van informatie die hij zelf tot zich wil nemen. Ik vind het zelf ook bijzonder irritant als iemand mij ergens van wil overtuigen en het bewijs niet kan leveren.

Toen Cadiz na ruim een jaar nog steeds als een krant liep, was dit bepaald geen reclame voor de goede zaak en zullen weinig mensen behoefte hebben gehad om mijn voorbeeld na te volgen. Ik zag hier ook niet zo erg de noodzaak van, want ik twijfelde ook, enorm.
Buck daarentegen was het levende bewijs dat het wél kon. Hij loopt -nu na 2 jaar- nog steeds wat kort op het harde en wat gevoelig op steentjes, maar dat vind ik normaal, dat zie ik andere blootsvoetse paarden ook doen en ach, hij bevindt zich ook niet dagelijks op steentjes. Dat specifieke "extra" wat nb zou moeten hebben, ervaar ik eigenlijk niet, want bevriende 'gewone' blootsvoetse paarden lopen ook gewoon goed en ook gewoon gevoelig op moeilijkere bodem. Er is dus niet zoveel te overtuigen!

Arabesk schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 16:54:


Dit vindt ze al helemaal iets raars.

Lena schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 18:45:


tsja... dan weet ik ook niet zo goed wat er dan nog aan te doen is...

Lena schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 14:49:


Dat is al een mooi begin.


Als ze geen internet heeft moet je maar alle relevante stukken over 'hoefnatuurlijk' uitprinten en die haar geven om te lezen of verwijzen naar deze site.


Ik denk vaak, dat het meer het schaamte gevoel van de mens is dan de 'pijn' van het paard. (gevoelig zijn hoeft nog geen pijn te betekenen)


Niks, ga door met je eigen dieren. Anderen houden je nauwlettend in de gaten. (Wees daar maar van overtuigd) En hoe méér jij overtuigd bent, des te harder gaan anderen na denken.


Pfff, je bent nog maar net begonnen. Verwachten ze wonderen?


Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 23:57:

Wat een dubbele moraal, Nils en Olly! Enerzijds mag je nog geen stokje in je handen hebben noch aan je teugels trekken, want dat doet allemaal pijn, maar anderzijds mag je wel je paard als een kruk laten strompelen en dan heet het geen pijn meer maar 'schaamtegevoel van de mens'. Huh?!? Omdat het een hoger, edel doel dient?
Ik noem dat blind en niet-empathisch.
Als je paard met pijn loopt omdat jij besloten hebt de (soms lange) weg naar blootsvoets in te slaan, dan help je hem met hoefschoenen, een geleidelijker overgang, magnesium, zachte bodem, weet ik veel. Maar noem het geen schaamte. Het is PIJN.

Lena schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 18:45:


wie?
het paard of de eigenaar......

mike van dijk schreef op woensdag 31 oktober 2007, 18:36:


Voorlopig alleen de eigenaar.