van lennep schreef op zondag 30 december 2007, 21:21:


Volgende keer een 100% ijzervrij dag

linda lou schreef op dinsdag 1 januari 2008, 15:00:


Je mag het best voluit schrijven hoor Linda )
Nu, speciaal van mij voor jou: ik wens jou een heel goed 2008, met een splinternieuwe PC, die het ook nog goedvind dat je dagelijks inlogt op zowel PN als HN en waarmee je normaal alle berichten hier kunt beantwoorden!

Is dat niet een hele aardige wens voor je?

Voor de rest van HN: uiteraard ook hier nog de allerbeste wensen vanuit Portugal!

Wil.

jose schreef op dinsdag 1 januari 2008, 11:52:

...

...


...

..


Het rare is, dat wiens standpunt ik ook lees, ik ze allen groot gelijk moet geven. Het zal de loving what is wel zijn, die blijft genieten van alles wat is.



Een prachtig initiatief, vriendeljk gewezen op zijn tekortkomingen en daar fel om veroordeeld. Niets mis mee.

Michiel

Michiel schreef op dinsdag 1 januari 2008, 22:36:


Ochgotochgot "fel" veroordeelt ,laat dat fel er al maar mooi vanaf , we zijn nog héél beleefd en ondersteunend geweest . NOg is : als er geen sporen, zweep en overmatige druk gebruikt word zal het waarschijnlijk een héél pn'erigge dag worden waar mensen kunnen genieten van een educatieve demo dag !!

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 1 januari 2008, 23:17:



Er zijn drie soorten reacties Eddy, dat felle is voor José en anderen die flink balen van de gegeven kritiek. Jij bent niet fel hoor lieve alleen duidelijk. En fel zijn mag ook, dat benadrukt dat dit initiatief alle steun verdient. Vergeten word dat wijzen op tekortkomingen óók steun is.

Groetjes, Michiel

Nils Vellinga schreef op dinsdag 1 januari 2008, 2:58:


Eddy ik heb een fantastische dag bij jullie gehad, maar ik heb

Das waar , route was uitgestippeld om rustig te gaan wandelen en het was inderdaad extreem rustig

Vragen gaan pas gesteld worden als je je presenteerd TUSSEN het

Jawel hoor , wij wel !!

Maaareh, als ik jou dus nu goed begrijp gaan we elkaar vaker

Als ik morgen euro millions win zie je me elke dag langs de straten rijden tot dan echter moeten er centjes verdient worden zoals met lessen en demo's geven oa . Paardjes trainen is nog mijn liefste bezigheid maar dat geberut hier in de buurt en de bossen

Karin schreef op maandag 31 december 2007, 6:54:


Mooi geschreven, zo zie ik het ook. Misschien omdat ik zelf ook pas stapje per stapje PN ben geworden? Voor een deel door praktische bezwaren, maar eerlijk gezegd, als ik toen wist wat ik nu weet (hoe gelukkig mijn paarden nu zijn) dan had ik wel een manier gevonden om de praktische problemen sneller op te lossen. De realiteit is dat de meeste paarden tot nu toe (hier in Belgie - Nederland) door traditioneel denkende eigenaren gehouden worden. Ik was er ook zo een, domweg omdat ik wou leren paardrijden en daarvoor naar een manege in de buurt gestapt ben waar ik alles 'geleerd' heb over zwepen, bitten, slaan, trekken, stallen zonder hooi enzomeer. Hoeveel mensen zijn van de ene dag op de andere omgeschakeld van 'tradi' 'normaal' naar puur PN (wat dat dan ook moge wezen, maar laten we de situatie bij Frans, Pien en Eddy nu als voorbeeld nemen). Willen jullie je nu melden? Pien, jij? Eddy? Herman wel denk ik, door het verlies van Papillon?

Het lijkt mij dat deze 'acute omschakelaars' veruit in de minderheid zijn. Ons doel is (voor mij toch) om het leven van zoveel mogelijk paarden hier in onze streek te verbeteren. Dat kan inderdaad het beste als de eigenaren veranderen van tradi naar PN. Ik denk dat we kunnen stellen dat we slechts een acute, plotse omschakeling kunnen verwachten van een heel klein aantal van hun, afgaande op hoe het met ons zit (die al omgeschakeld zijn). De grote meerderheid kan dus slechts stapje voor stapje overtuigd worden. Het kan mij niet schelen dat deze mensen in het begin van deze omschakeling dan het pejoratieve 'pseudo PN' etiket opgeplakt krijgen, het leven van hun paarden is al een deel verbeterd, en er is hoop op verdere verbetering.

Pien en Eddy, jullie krijgen de mensen die de mentale omschakeling al 90 procent zelf gemaakt hebben, anders hadden ze niet actief naar jullie gezocht. Wat Peet en co doen is mensen die nog niet eens wisten dat ze konden veranderen doen nadenken. Het is zo anders, bijna niet te vergelijken. Ik begrijp jullie argumenten wel allemaal, en sta er eigenlijk ook wel achter (net als Michiel begrijp ik ieders standpunt in deze draad zeer goed, en geef ik iedereen gelijk ). Het zou leuk zijn als er bijvoorbeeld vanuit het bestuur van de bitloze vereniging gevraagd werd om op de site voorrang te geven aan foto's zonder ijzers en zweepjes of sporen, en de foto's met die dingen uit te faseren. Als er gevraagd werd aan demogevers om een minimumleeftijd te hanteren voor de deelnemende paarden, enzomeer. Dat kan toch allemaal nog? Eddy's terechte opmerkingen zullen toch wel worden gelezen?
Je moet ergens beginnen, en zij beginnen tenminste. Niet beginnen is veel makkelijker.

Groetjes,
Nathalie

eddy DRUPPEL schreef op maandag 31 december 2007, 12:33:

Heb je gelijk in, maar zelfs na-apen kan een begin zijn. Misschien gaat het na-aaptrutje wel terug op haar manege bitloos rijden en gaan er daardoor andere mensen op de manege ook aan het denken, en misschien wel verder nadenken dan het trutje zelf.


Je hebt helemaal gelijk, en zelfs bij de simpele, niet speciale dingen worden al niet makkelijk vragen gesteld. Het blijft 'ja, met uw paard kan dat, dat is een brave' grrr de frustratie van alle Parellimeisjes. NEE HET IS GEEN 'BRAVE' ze is zo geworden! Dankzij een andere omgang!
Drie jaar geleden stond ik met Lolita nog op de manege (ja helemaal pseudoPN) maar deed ik al wel Parelli. Iedereen zag me dagelijks rijden, en iedereen die iets vroeg kreeg van mij hopen uitleg. Op een groepswandeling viel het op dat mijn paard zonder bit en met losse teugels niet trippelde en onnozel deed. Ik stond zo dicht mogelijk bij hun leefwereld als maar kon, behalve dat kleine verschil (Parelli grondwerk en rijden). Toch leek het voor hun een andere wereld, op hun niet van toepassing bijna. Niet dat er niemand geinteresseerd was hoor, toch wel, en er zijn er die veranderingen gemaakt hebben, maar uiteindelijk een minderheid.
De eerste (en tot nu toe laatste) keer dat Lolita en ik een volledig parcours gesprongen hebben (70 cm hoog ofzo maar hoor) deden we dat hoofdstel-loos. Mensen onder de indruk, maar hoe hard ik ook riep 'jullie kunnen dit ook! het is geen geheim, niks bijzonders' die boodschap kwam niet meteen aan.

Ik weet het niet. Missschien moet ik op alle maneges in het land voordrachten gaan geven, en de mensen betalen om naar mij te komen luisteren...

Groetjes,
Nathalie