Britt Claeys schreef op maandag 18 februari 2008, 13:10:


voel je daar maar niet eenzaam en alleen in !

Peter Donck schreef op maandag 18 februari 2008, 14:53:


Pas drie jaar, Britt?

Nee hoor, je bent niet alleen. Het is hier 's morgens altijd één van de eerste klusjes en ik heb er meestal wel plezier in. Zoals nu, het hele land afspeuren, want ze liggen onder de witte rijp verscholen. En terugkomen met zo'n hele kruiwagen rammelende drollen ...

Els.

Els Kleverlaan schreef op maandag 18 februari 2008, 15:26:


Jaaaa hooooorrr pezelierig en pazalant zenne al die bevroren drollen die je moet losbikken

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 februari 2008, 15:28:


kan je ze eindelijk met je blote fikken oprapen
zonder dat je handen de ganse dag naar mest geuren

Britt Claeys schreef op maandag 18 februari 2008, 13:10:


Ik vraag mij op narrige momenten wel eens af wat nu de lol is van al die beesten.
Het lijkt soms niet meer dan voer sjouwen en er ingooien aan de ene kant en stront scheppen en afvoeren aan de andere kant.
Paarden, kippen, varkens, geiten of de katten...

Gedeelde smart?!

marjolijn schreef op maandag 18 februari 2008, 15:48:


Het schijnt dat je er zoveel ...eh.... liefde voor terug krijgt. En daar doet een mens het uiteindelijk allemaal voor. Een paard niet!

Peter Donck schreef op maandag 18 februari 2008, 15:39:


In de rijbak zijn ze aan de ondergrond vastgevroren - erg geinig:
schep - dooooing.....

Heb nu last van mijn rechter arm en nek.

Monique Meijer schreef op maandag 18 februari 2008, 17:03:


loskloppen met je golfsticks
en in one-hole naar de mestbak !

Peter Donck schreef op maandag 18 februari 2008, 14:53:


Inderdaad. M'n vriend en ik hebben er al een "internationale terminologie" bij ontwikkeld : We noemen het poopscoopen omdat dat zo lekker bekt (op z'n Engels). Zo zijn er de relief scoops (in moddergaten), hoge moeilijkheidsgraad; de frozen scoops (een ieder bekend nu); der totale poop-verlust (als je kruiwagen door 'hulp van je paarden' omkiepert die je net gevuld hebt); dark-scoops (met de zaklamp); mis-scoops (als je wat bolussen heb vergeten); de über-scoops (als ie te groot is voor m'n poop-scoop (zo'n bak met een harkje), mijn grootste paard schijt volgens mij wat een shetlander in een week produceert haha) en zo zijn wij zeer creatief met poop.
Ik vind het heerlijk, kun je in de ochtend meteen zien wat voor weer/dag het wordt, beetje feeling met de wereld.

Groetjes,
Martina

Martina schreef op maandag 18 februari 2008, 17:46:

Myriam

Myriam schreef op maandag 18 februari 2008, 17:55:


Bij mij ist héél simpel . VIJF paarden op drie hectare en je laat de mest liggen . Heb ja a) binnen de kortste keren overbemesting en verandering van grasmat en B een serieuze vermindering van je hoeveelheid eetbaar gras (na een langere tijd beginnen ze wel terug van de metsplaatsen het gras te eten ) De laatste 30 jaar is mijn grond niet bemest geweest en ik vind vele wilde grassoorten terug zou dit graag zou houden

Myriam schreef op maandag 18 februari 2008, 17:55:


mijn paaarden komen in de winte NIET op mn wei !
dus de loopstal + de betonplaten + de zand/slijk-paddok
* in het zand wordt het troep + ze gaan er in rollen
* in de loopstal gaan ze ook liggen slapen
* op het beton krijgen ze hun hooi, dus dat wordt 3x daags geveegd en opgeschept

dagelijks tussen de 6 en de 12 kruiwagens !

eddy DRUPPEL schreef op maandag 18 februari 2008, 18:10:


met die overbemesting zal het nog wel meevallen,
de biomassa die ze er vanaf grazen, zetten ze om in biomestmassa,
alleen wat je bijvoert is toevoeging van meststoffen,
ik zie na jaren weinig of niet bemesten dat er vooral een te vergaande verschraling is
en bijgevolg amper nog eetbaar gras,
dus dit jaar de wei in de winter bemest met paardenmest
+ slepen en dan zien wat we krijgen dit voorjaar......