kristel schreef op dinsdag, 14 september 2004, 15:40:


tsja das andere koek dan de wond van bala...


klopt wel dat het geen kwaad kan. Je zult versteld staan hoe goed dieren kunnen genezen van een groot gapend gat! Helemaal dicht is slechter dan open. De troep moet er echt uit kunnen anders wordt het een grote zooi.


ja. Bij bala had ik dat ook maar zoals ik net al zei, die wond is niet te vergelijken met die van shaolin. Ik heb er helemaal niets aan gedaan, niet schoongemaakt. Het zag er best vies uit maar ik zag dat het geen pus was, het was niet ontstoken en daarom had ik bedacht dat ik er maar het beste gewoon af kon blijven. Alleen daar waar er echt veel bloed uit kwam wat op de vacht ging zitten heb ik schoongeweekt omdat ik bang was dat het zou gaan jeuken en zij zou gaan krabben, maar in de wond ben ik dus niet geweest.

iedere keer als je van binnen schoonmaakt maak je ook weer een stukje van het herstel stuk, daar ontkom je bijna niet aan.

Zij ging na een paar dagen rollen en toen zat er idd zand in maar je moet niet vergeten dat een paard zelf ook echt niet steriel is, bacterie-vrij kun je het echt niet maken. in de stal kan ze ook gaan liggen, en er vliegt van alles door de lucht en kruipt door de vacht. Houd haar omgeving zo schoon mogelijk, ruim mest op. Rollen/liggen in de wei is vaak beter dan in de stal.


Even nog over haar hoeven., als ik jou was zou ik iig heel erg voorzichtig zijn met voer. Geef haar niet teveel, ook niet heel veel gras. t liefst hooi en water. Ik heb echt gemerkt bij bala dat haar witte lijn veel slechter werd en dat is dus eigenlijk een begin van hoefbevangenheid. Ik ben bang dat als je een paard stalrust geeft en/of te rijk voert het risico op hoefbevangenheid te groot wordt. Een aantal cursussen geleden was er iemand die eenzelfde probleem kreeg. paard was kreupel -> stalrust, resultaat: hoefbevangen. Drama dus.


zie boven. komt er in het kort hierop neer: sober voeren, de omgeving schoon houden maar wel weidegang geven en zoveel mogelijk de natuur zn eigen gang moet laten gaan.

Wat betreft het schoonmaken. Ik denk dat zolang een wond van binnen doorstroomt met wondvocht/bloed enzo dat je de wond eigenlijk niet schoon hoeft te maken omdat het dan al zelf-reinigend is. Wat denken anderen hiervan? Ik heb nl slechts de ervaring met baladeika en gewoon mijn gevoel.

groetjes ilona

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 14 september 2004, 17:56:


Wel een liksteen met zouten en mineralen. En ik heb van de dierenarts die 27 augustus op onze cursus was gehoord dat het in zo'n geval heel goed kan zijn om probiotica te geven. Dat helpt de darmflora weer op rails te komen. Door alles injecties kan het namelijk goed zijn dat dat helemaal overhoop is. Ik denk dat ze bij www.paardendrogist.nl wel zoiets te koop hebben.

Groet Ilona

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 14 september 2004, 18:02:


Weet je ook een merk van een goede liksteen die zouten maar ook mineralen bevat?
De boer waar onze paarden staan heeft alleen likstenen met zouten en ik wil ook mineralen geven.
gr Caroline

Caroline schreef op dinsdag, 14 september 2004, 19:01:


het merk weet ik niet uit mijn hoofd maar misschien heb je eenzelfde winkel in de buurt. ik koop hem nl bij de welkoop (boerenbond). De steen is rood en er staat op wat er in zit en dat zijn zouten en mineralen.

groet Ilona

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 14 september 2004, 17:56:


Ik heb met mijn paarden ook regelmatig te maken gehad met dit fenomeen.
Wij hebben onze paarden altijd gewoon buiten gelaten ervan uitgaande dat de natuurlijke beweging de helende werking ten goede komt, soms tegen de raad van de veearts in.
Tot op heden hebben wij het altijd bij het rechte eind gehad (is echter niet zaligmakend).
De laatste keer dat onze Appaloosa een diepe wond in het achterbeen had hebben we hem ook weer gewoon in de wei gezet en de genezing ging dermate goed en snel dat nu zelfs de veearts hier van stond te kijken.
Mijn mening : lekker naar buiten

Groeten
Hans

kristel schreef op donderdag 2 september 2004, 18:27:


Beste Kristel,
Wij kunnen elkaar een handje geven. Zo vond ik afgelopen maandag mijn veulen (10 maanden) smorgens vroeg met een enorme gapende wond van wel bijna 40 cm breed op de borst. We hebben meteen een veearts laten komen. Gelukkig maakte ons paard verder een goede indruk (kwam gewoon naar me toe lopen, zij het wat minder snel). Het is meteen gehecht en behandeld met zilverspray. De veearts is de hele ochtend bezig geweest. Het was zo'n scherpe snede dat de eerste gedachte was dat onze buurman het gedaan had met een mes (niet zo'n leuke man en houd ook niet van paarden). We hebben de hele omheining afgezocht naar sporen van haren en bloed, maar vonden enkel haren aan takken. Het veulen schuurt zich graag. Langs de omheining hebben we een paar paletten natuursteen staan. Daar zaten ook haartjes aan, maar geen bloed. Daar hebben we met de veearts naar gekeken en die zij dat het heel goed mogelijk is dat hij zich aan een scherpe steen heeft willen schuren. En dat terwijl die palletten daar voornamelijk stonden (in een hoek, niet in de loop) om te zorgen dat onze paarden niet door de agressieve hond van de buren in de neus gebeten konden worden. Helemaal zeker zullen we nooit weten wat er gebeurd is. Ik heb echt een potje zitten janken en voel me nog steeds enorm beroerd en schuldig.
Het veulen hebben we afgezonderd, we hebben hals over kop een hoekje in de tuin afgezet (stal hebben we niet, wel veel beschutting), waar hij nu staat, zodat hij wel nog rechtstreeks in contact is met de andere 2. Hij moest zoveel mogelijk geimobiliseerd worden om te voorkomen dat de wond zou open barsten. Het zit echt op een hele ongelukkige plaats voor op de borst. Bij het bewegen staat het meteen onder druk en we wonen tegen een berg dus met heuvel op heuvel af was dat niet bevorderlijk geweest. Gelukkig zijn er geen spieren of andere vitale delen beschadigd. We hebben echt ongelooflijk veel geluk gehad.
Ondertussen behandel ik hem 2x per dag met Reiki. De veearts staat helemaal perplex van hoe snel en mooi het geneest. Zij had er rekening mee gehouden dinsdag al een etterende wond te zien, maar tot op de dag van vandaag is het mooi dicht gebleven. Over 2 weken mogen de hechtingen eruit. Ik hoop dat hij er weer snel bovenop komt. Zoals ik hem nu zie staan heb ik de indruk dat het bij mij dieper doorwerkt dan bij hem.

Kristel voel je nou niet schuldig! Ongelukken hoe lullig ook gebeuren nou eenmaal. Dat is het leven. Willen we niet dat dierbaren iets kan overkomen moeten we ze in een kristallen hokje opsluiten, alhoewel... beter veiligheidsglas. Okee, worden ze weer ziek doordat ze gek worden in dat hokje...

Snap je wat ik bedoel? Je kunt gewoon niet alles voor zijn! Geld ook voor kinderen en zelfs voor onszelf...

Hoop dat ze snel weer goed hersteld, en ik denk dat ze er zeker wat van geleerd zal hebben. Door obstakels leren ze uitkijken, zeker als ze ermee in botsing komen. Zo gaat het leerproces.

Sterkte hoor!

kristel schreef op donderdag 2 september 2004, 18:27:


Jur heeft in jan.07
ook zo'n wond gehad als het paard van Ilona, alleen wat raveliger en er moest een drain in. Jur kon de eerste 4 dagen amper een paar stapjes zetten. We hebben hem met zijn maatje in een paddoc gezet. Eerst klein 4 bij 5 meter opdat hij niet zo ver af kon dwalen van zijn voer en drinken. 2 waterbakken en 2 hooikuipen erin zodat het altijd vrij beschikbaar was. Na die 4 dagen hebben we ze in hun normale grote winterpaddoc gedaan. Het heeft een maand geduurd voordat hij weer de oude was. Dit schreef ik erover hier:

3 febr. 07
Jur is vorige week door het draad gevlogen, toen er een nieuw paard bij ingezet was. Hij heeft een diepe snijwond aan zijn been. Gehecht met een drain erin, en al. Over 2 - 3 weken zou hij weer de oude zijn, als er geen tegenslag bij komt.

5 febr. 07
... Daar gaat het overigens buiten verwachting goed mee, en de dierenarts melde ook geen bezwaren tegen de magnesiumkuur op dit speciale moment. Ik denk dat het meehelpt bij de genezing!

17 febr. 07
Nu wou ik gisteren zijn open (niet meer bloedende) wond van propolis creme voorzien.

19 febr.
We zijn nu drie weken verder en wandelen weer in stap. De dierenarts was echt verbaast over de goede genezing, ik vermoed dat hij dit niet gewend is, bij zijn stalrust paarden.

1 maart 07
Jur was erg levenslustig, toen hij na 4 weken medische-paddoc-rust weer uit
zijn bepekte ruimte mocht, en wou me in draf voortdurend voorbij lopen.

Groetjes, Michiel

Michiel schreef op zaterdag 29 maart 2008, 0:34:


Jullie reageren op een wel héél oud bericht... uit 2004!

Haha! Alles is goed gekomen met haar hoor, vorig jaar heeft ze er nog wel een absces op gedaan, weer opensnijden en wondrevalidatie erna in de kliniek, maar nu is ze ok!

Kristel